Τα τραγικά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας μας πρέπει να μας αφυπνίζουν ώστε να συνεχίσουμε με επιμονή και αποφασιστικότητα την προσπάθεια για επανένωση της πατρίδας και διαφύλαξη της εθνικής μας ταυτότητας, είπε ο ΥΠΑΜ Χαράλαμπος Πετρίδης, σε επικήδειο λόγο στην κηδεία των οστών του μέχρι πρότινος αγνοούμενου της εισβολής Σταύρου Σταυρινού, που τελέστηκε το Σάββατο από τον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα, στο Πλατύ Αγλαντζιάς.

Ο Υπουργός είπε ότι ύστερα από σαράντα επτά χρόνια επώδυνης καρτερίας και προσμονής, συμμετέχουμε με συγκλονισμό και συναίσθημα βαθιάς ευλάβειας στην επικήδειο ακολουθία ενός ακόμα πεσόντα, κατά την τουρκική εισβολή, προσθέτοντας ότι η κυπριακή πολιτεία καταθέτει την οφειλόμενη τιμή, την ευγνωμοσύνη και την αναγνώριση σ’  ένα ακόμη ηρωικό παλληκάρι που υπηρετούσε τη θητεία του στο 251 Τάγμα Πεζικού στην Κερύνεια και έδωσε τη ζωή του για την ελευθερία της πατρίδας μας.

“Τον Οκτώβριο του 2017, μετά από συγκέντρωση πολλών στοιχείων και πληροφοριών, διενεργήθηκαν εκσκαφές από τη Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων σε συγκεκριμένο χώρο στην περιοχή Κερύνειας, όπου εντοπίστηκαν τα οστά του Σταύρου Σταυρινού, η ταυτότητα των οποίων διακριβώθηκε από ανθρωπολογικές εξετάσεις και εξετάσεις DNA που πραγματοποιήθηκαν στη συνέχεια”, είπε ο ΥΠΑΜ. Πρόσθεσε πως το δράμα της αναμονής και της συνεχούς αναζήτησης για την οικογένεια του Σταύρου ολοκληρώνεται σήμερα με την τελετή της νεκρώσιμης ακολουθίας και την ταφή των ιερών του οστών.

Ο κ. Πετρίδης είπε ότι η συγκλονιστική αυτή στιγμή για όσους έζησαν τα γεγονότα αναμφίβολα ξυπνά πικρές μνήμες, αλλά και πόνο για θυσίες που παραμένουν αδικαίωτες.

“Οι νεότεροι δε, που δεν έζησαν τον πόλεμο, βλέπουν μπροστά στα μάτια τους μια απτή μαρτυρία των τραγικών γεγονότων της σύγχρονης ιστορίας μας, που πρέπει να μας αφυπνίζει, ώστε να συνεχίσουμε με επιμονή και αποφασιστικότητα την προσπάθεια για επανένωση της πατρίδας και διαφύλαξη της εθνικής μας ταυτότητας”, ανέφερε.

Η ιστορία του Σταύρου ΣταυρινούΟ Σταύρος Σταυρινού γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου του 1954, στο χωριό Λεμύθου της επαρχίας Λεμεσού.

Τον Ιούλιο του 1972 κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Μετά τη βασική του εκπαίδευση τοποθετήθηκε στο 251 Τάγμα Πεζικού, η έδρα του οποίου βρισκόταν στη Γλυκιώτισσα της Κερύνειας. Στις 20 Ιουλίου 1974, ημέρα έναρξης της τουρκικής εισβολής, ο Σταύρος βρισκόταν στον 3ο Λόχο του Τάγματος, ο οποίος έδρευε στην περιοχή του Γυμναστικού Συλλόγου Πράξανδρος επανδρώνοντας αμυντικές θέσεις.

Σύμφωνα με τα όσα είπε ο ΥΠΑΜ στον επικήδειο λόγο του, μεγάλος αριθμός αρμάτων και Τούρκοι στρατιώτες κατάφεραν να εισέλθουν στην Κερύνεια και οι άνδρες του 251 Τάγματος που βρίσκονταν εντός της πόλης, αναγκάστηκαν να μετακινηθούν σε μικρές ομάδες, από οικία σε οικία, μέχρι να τους δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία για να ακολουθήσουν ασφαλή διάδρομο διαφυγής προς το Πέλλα-Πάις.

Ο Σταύρος μαζί με ακόμη πέντε συμπολεμιστές του βρήκαν καταφύγιο σε οικία που εγκαταλείφθηκε από τους ιδιοκτήτες της,  αφαίρεσαν τη στρατιωτική ενδυμασία για να μην αποτελούν άμεσο στόχο και ανάμεναν την κατάλληλη ευκαιρία για να μπορέσουν να διαφύγουν στα μετόπισθεν με ασφάλεια.

Παρέμειναν εντός της οικίας για δύο ημέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων κάποιοι εκ των πέντε εγκλωβισμένων παλικαριών κατάφεραν να επικοινωνήσουν με τους οικείους τους ζητώντας τους να αποταθούν στα Ηνωμένα Έθνη, δυνάμεις των οποίων  βρίσκονταν στην πόλη της Κερύνειας, για να τους βοηθήσουν να απεγκλωβιστούν.

Ωστόσο στις 24 Ιουλίου, όταν οι συγγενείς προσπάθησαν και πάλι να έρθουν σε επαφή μαζί τους, οι γραμμές είχαν αποκοπεί.

Άνδρες των Ηνωμένων Εθνών μετέβησαν στη συγκεκριμένη οικία και ενημέρωσαν τους εγκλωβισμένους στρατιώτες ότι δεν ήταν σε θέση να τους μεταφέρουν έξω από τις καταληφθείσες από τα τουρκικά στρατεύματα περιοχές. Αργότερα, την ίδια μέρα και αφού οι άνδρες των Ηνωμένων Εθνών είχαν απομακρυνθεί, πάνοπλοι Τούρκοι στρατιώτες τους εντόπισαν εντός της οικίας και τους συνέλαβαν.

Αφού τους οδήγησαν έξω, σε μικρή απόσταση από την οικία,  φόνευσαν εν ψυχρώ τους τέσσερεις από τους πέντε πυροβολώντας εναντίον τους. Έκτοτε η τύχη των δολοφονημένων αντρών αγνοείτο.

Ο πέμπτος οπλίτης κατόρθωσε να διαφύγει τρέχοντας και εκμεταλλευόμενος παρακείμενη χαράδρα γλύτωσε από τους πυροβολισμούς εναντίον του. Αφού περιπλανήθηκε για κάποιο χρονικό διάστημα εντοπίστηκε από οικογένεια Κερυνιωτών, που δεν είχε εγκαταλείψει το σπίτι της και η οποία του υπέδειξε χώρο σε κοντινό σημείο για να κρυφτεί, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα την τροφοδοσία του.

Στις 16 Αυγούστου 1974, ο εν λόγω οπλίτης, η μαρτυρία του οποίου αξιολογήθηκε αργότερα ως πολύ σημαντική, παραλήφθηκε από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, ο οποίος αφού κατέγραψε τα στοιχεία του τον παρέδωσε στα τουρκικά στρατεύματα. Οδηγήθηκε στις φυλακές Σεραγίου και κρατήθηκε μέχρι τον Οκτώβριο του 1974, οπότε και αφέθηκε ελεύθερος.