Εκείνη την αποφράδα ημέρα, 96 οπαδοί πήγαν στο γήπεδο και δεν επέστρεψαν ποτέ στο σπίτι τους… Η τραγωδία του Χίλσμπορο αποτελεί μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου για όσα συνέβησαν σ’ εκείνο τον ημιτελικό Κυπέλλου της Λίβερπουλ με τη Νότιγχαμ Φόρεστ.

Συμπληρώθηκαν 30 χρόνια κι όμως κανείς δεν ξέχασε και οφείλει να μην ξεχάσει εκείνους που «έφυγαν»…

Η Τετάρτη, 12 Σεπτεμβρίου 2012 πέρασε στην ιστορία ως η μέρα που μια κυβέρνηση στο όνομα ενός ολόκληρου έθνους απολογήθηκε στις οικογένειες των 96 θυμάτων, αποκαλύπτοντας την πλήρη αλήθεια για την τραγωδία του 1989. Την «αλήθεια» που παραδέχθηκε ακόμη και η «Sun», η οποία είχε καταφερθεί ενάντια στους φίλους των «κόκκινων» στην απόδοση των ευθυνών για το τραγικό γεγονός.

Ο πόνος έχει απαλύνει στις ψυχές των οικογενειών των θυμάτων εκείνης της αποφράδας 15ης Απριλίου του 1989.

Τότε που στο Χίλσμπορο, η παντελής έλλειψη ελέγχου από την αστυνομία και ο συνωστισμός των οπαδών για να παρακολουθήσουν το παιχνίδι της Λίβερπουλ με τη Νότιγχαμ Φόρεστ, είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 96 οπαδών που στριμώχθηκαν, ποδοπατήθηκαν και άφησαν την τελευταία τους πνοή, έχοντας φύγει από το σπίτι τους απλά για να ψυχαγωγηθούν στο γήπεδο, παρακολουθώντας ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι…

Η Αν Γουίλιαμς, που έχασε τον μόλις 15 ετών, τότε, γιο της, εκείνη τη μαύρη μέρα, ηγήθηκε της προσπάθειας για την αποκατάσταση της αλήθειας και άφησε την τελευταία της πνοή στις αρχές του 2013 έχοντας προλάβει να αισθανθεί έστω και στον ελάχιστο βαθμό το αίσθημα της δικαίωσης, όσο δύναται να γίνει αυτό από τη στιγμή που ήταν μια μάνα που έχασε το παιδί της.

Αστυνομία και μέλη της τότε κυβέρνησης, συμμετείχαν σε μια τεράστια συνομωσία η οποία κατηγορούσε τους… μεθυσμένους και ανεξέλεγκτους οπαδούς που εισέβαλαν στις εξέδρες δίχως εισιτήρια για να δουν το παιχνίδι, με αποτέλεσμα την ανείπωτη τραγωδία.

Αν οι Αρχές καθοδηγούσαν τη μάζα στα πλαϊνά μέρη της κερκίδας, όπου υπήρχαν κενά, ίσως το μέγεθος της τραγωδίας να μην ήταν τόσο μεγάλο. Αν…

Τα πρώτα θύματα ήταν αυτοί που βρίσκονταν στις μπροστινές σειρές. Μην έχοντας χώρο, εγκλωβίστηκαν στα κάγκελα. Η κατάσταση πιο πίσω δεν ήταν καλύτερη. Ήταν τόσο στριμωγμένοι οι οπαδοί που αρκετοί νεκροί παρέμεναν όρθιοι ανάμεσα στο πλήθος! Οι πιο τυχεροί βρήκαν διέξοδο στον αγωνιστικό χώρο ή τους τράβηξαν στην πάνω εξέδρα.

Έξι λεπτά μετά την έναρξη του αγώνα ο τερματοφύλακας της Λίβερπουλ Μπρους Γκρόμπελααρ υποδεικνύει το πρόβλημα στο διαιτητή. Το παιχνίδι διακόπτεται και οι παίκτες κατευθύνονται στα αποδυτήρια.

Η επιχείρηση για τη διάσωση ξεκινά βασανιστικά αργά. Με το φόβο ότι οι οπαδοί των «κόκκινων» μπορεί να στραφούν κατά των φίλων της Φόρεστ, η αστυνομία καθυστερεί να επιτρέψει τη διαφυγή στον αγωνιστικό χώρο. Όταν αυτό γίνεται, το τερέν γεμίζει με νεκρούς και τραυματίες.

Η σημερινή εικόνα με τα υπερσύγχρονα γήπεδα, την απόλυτη ασφάλεια, την συνύπαρξη των αντιπάλων, είναι η κληρονομιά που άφησε η «διαθήκη» των 96 αδικοχαμένων ψυχών εκείνου του απογεύματος. Και μπορεί πλέον να γίνεται προσπάθεια για επαναφορά των κερκίδων για όρθιους, όμως προς το παρόν η Κυβέρνηση είναι αδιάλλακτη και εμμένει στην τήρηση του κανονισμού που υπογράφηκε έπειτα από τον εφιαλτικό, εκείνο, ημιτελικό του Κυπέλλου.

Την 26η Απρίλη του 2016, η απόφαση του Δικαστηρίου για τα επίσημα αίτια της τραγωδίας του Χίλσμπορο, επιρρίπτει ευθύνες στην Αστυνομία και τους υπεύθυνους ασφαλείας της αναμέτρησης, την αλησμόνητη 15η Απριλίου του 1989!

Η συμπεριφορά των οπαδών σε καμία περίπτωση δεν αποτέλεσε παράγοντα στην εξέλιξη της τραγωδίας του Χίλσμπορο, σε αντίθεση με την προετοιμασία της Αστυνομίας, της διοίκησης της Σέφιλντ Γουένσντεϊ και την καθυστερημένη αντίληψη Αστυνομίας, αρμοδίων ασφαλείας και ιατρικής περίθαλψης, του μεγέθους των όσων τραγικών γεγονότων λάμβαναν χώρα εκείνο το μεσημέρι…

Έγινε γνωστό ότι η χωρητικότητα του γηπέδου δεν ήταν εκείνη που πίστευαν όλοι, με τα χαρτιά να μην έχουν ανανεωθεί εκείνα τα χρόνια, ενώ και το γήπεδο δεν πληρούσε συγκεκριμένες προϋποθέσεις και κανόνες ασφαλείας για τους οπαδούς.

Οι ψυχές των 96 οπαδών ηρέμησαν, οι δικοί τους άνθρωποι μπορούν πλέον έπειτα από 27 χρόνια να κοιμηθούν ήσυχοι και ευχή όλων να μην υπάρξει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ που θα πάει στο γήπεδο και δεν θα γυρίσει ποτέ ξανά πίσω στο σπίτι του…