Η σχολή τους, φέρει την ονομασία «Αγωγή Αχτάρ – Mario Sukata BJJ MMA TEAM». Το ντότζο τους (Ιαπωνέζικος όρος για τον χώρο όπου διδάσκονται πολεμικές τέχνες) - «ο ναός» κατά τους μαθητές τους, κοσμούν αρκετά μετάλλια και αποφθέγματα όπως: «Το ζίου – ζίτσου μου είναι εντελώς διαφορετικό από το δικό τους (σ.σ. των υπολοίπων μελών της οικογένειας Gracie) και η τεχνική μου δεν έχει τίποτα να κάνει με το “ζίου ζίτσου των Gracie”. Είμαι ο Carlson Gracie».
Αρκετά σημεία στην πιο πάνω παράγραφο μπορεί να μοιάζουν… οξύμωρα, όμως έτσι είναι και η ζωή τους. Ο λόγος για τους αδερφούς Αχτάρ, τον Γιώργο και τον Ηλία, που μίλησαν στο alphanews.live, μόλις είχαν επιστρέψει από ένα παγκόσμιο τουρνουά Βραζιλιάνικου ζίου - ζίτσου στη Μόσχα, στο οποίο διέπρεψαν: Ο Ηλίας κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των 94 kg της Master 1 brown belt, ενώ ο Γιώργος πήρε το αργυρό στην ίδια κατηγορία για τη Master 2 brown belt. Λόγω της επιτυχίας τους στο event, που διοργανώθηκε από την Ομοσπονδία UAEJJ και είχε συμμετοχή πέραν των δύο χιλιάδων αθλητών, τα ονόματα τους φιγούραραν και στις πρώτες θέσεις των ranking σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο. Συγκεκριμένα, ο Ηλίας βρίσκεται στη 4η θέση της Ευρωπαϊκής κατάταξης, ενώ ο Γιώργος στη 3η.
Οι ίδιοι δήλωσαν ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι, τόσο για την επιτυχία τους που ήρθε όπως μας είπαν με προετοιμασία μόλις 2-3 εβδομάδων, και ανυπομονούν για το μεγάλο Γκραν Σλαμ του Λονδίνου, με στόχο μία θέση εκ νέου στα μετάλλια, παρά τον υψηλό βαθμό δυσκολίας. Οι επιτυχίες αυτές έρχονται βεβαίως με το αζημίωτο, καθώς υπάρχουν χρηματικά έπαθλα, την ώρα που αμφότεροι εκπροσωπούν την Κύπρο, με τη σημαία της χώρας μας να υπάρχει και δίπλα από το όνομα τους, αλλά και στις αρένες όπου αγωνίζονται.
Η σχολή τους στη Λεμεσό λειτουργεί από το 2013 και έχουν περάσει δεκάδες μαθητές από κοντά τους, με επιτυχίες σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Ξεκίνησαν με βασικό στόχο το MMA, που έχει μεγάλη απήχηση τα τελευταία χρόνια, εμβαθύνοντας ταυτόχρονα στο Βραζιλιάνικο ζίου ζίτσου. Το διάστημα αυτό, εξήντα περίπου μαθητές διδάσκονται στο ντότζο τους, παιδιά και ενήλικες.
Πολυπρωταθλητές και οι δύο τους σε καράτε (Shotokan) και Βραζιλιάνικο ζίου ζίτσου, έμειναν εκτός της ανταγωνιστικής σκηνής των πολεμικών τεχνών για μία δεκαετία περίπου, λόγω των προσωπικών τους υποθέσεων.
Δεν έμειναν ως εκεί, αφού μας πρόσθεσαν σχετικά με το όνομα τους: «Δεν τέθηκε πότε θέμα να ντρεπόμαστε για το όνομα της οικογένειας μας, αντιθέτως νιώθουμε περήφανοι για ότι έγινε. Για το ότι υπερασπιστήκαμε την οικογένεια μας, όταν πήγαν να χτυπήσουν τον πατέρα μας».
Η νοοτροπία τους, σε σχέση με τη διδασκαλία τους, έρχεται να κολλήσει με το πιο πάνω: «Αυτές είναι και οι διδαχές μας εδώ στη σχολή, οι αξίες και ο χαρακτήρας που δίνουμε σε μαθητή. Μας τιμά που κάναμε φυλακή για το θεσμό της οικογένειας, σαν πολεμιστές του φωτός και όχι του σκότους. Αν δεν πολεμήσεις για την οικογένεια σου, για τι θα πολεμήσεις; Για τα λεφτά;»
Μπορεί να έγιναν γνωστοί πως είναι… εξαιρετικοί στις πολεμικές τέχνες για τους λάθους λόγους, όμως αυτά δεν έχουν θέση στη διδασκαλία τους: «Δεν δεχόμαστε ο οποιοσδήποτε μαθητής μας η αλλιώς να μας έχει για πλάτη ή να χρησιμοποιεί το τι διδάσκουμε εδώ για κακό σκοπό και κακοβουλία. Για να το πούμε απλά, δεν δεχόμαστε αλήτες. Την ώρα της προπόνησης, οι μάσκες πέφτουν και καταλαβαίνουμε ακριβώς το ποιόν του καθενός. Τους θέλουμε σκληρούς αλλά και τζέντλεμαν την ίδια ώρα».
Όσο για το όραμα τους; «Να δημιουργήσουμε μια γενιά πρωταθλητών, fighters και αθλητών. Μια οικογένεια πρωταθλητών, αν προτιμάς».
Σε ότι αφορά στους προσωπικούς τους στόχους, θέτουν τον πήχη ψηλά: «Να είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές, αλλά αληθινοί παγκόσμιοι πρωταθλητές…».
