Σε σημαντικές αποκαλύψεις προχώρησε ο Έλιο Ρόκε, μιλώντας σε μέσο της πατρίδας του.

Συγκεκριμένα ο πρώην ποδοσφαιριστής της ΑΕΛ και της Νέας Σαλαμίνας, παραχώρησε συνέντευξη στο tribunaexpresso.pt και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο πέρασμα του από την ΑΕΛ και τον τρόπο που έφυγε, για την «τριτοκοσμική Κύπρο», τη νυχτερινή ζωή που έκανε, καθώς και για ένα τρακάρισμα που είχε πριν από το ντέρμπι της Λεμεσού.

Αναλυτικά όσα ανέφερε:

Για το ιστορικό του ερχομού του στην Κύπρο και την πρώτη του εντύπωση: «Μίλησα με το μάνατζερ μου, Κάρλος Γκονσάλβες, και του είπα ότι κουράστηκα στην Πορτογαλία, γιατί ένιωθα ότι δεν υπολόγιζαν τους νεαρούς Πορτογάλους. Του ζήτησα να μου βρει μια ομάδα, δεν είχε σημασία πού. Μια εβδομάδα αργότερα, μου τηλεφώνησε για να πει ότι είχε μια ομάδα από την Κύπρο, την ΑΕΛ. Δεν την ήξερα, αλλά είπα “εντάξει, ίσως”. Έστειλαν το συμβόλαιο και το υπέγραψα. Όταν φτάσαμε στην Κύπρο, πήραμε ταξί για να πάμε στο ξενοδοχείο και έβλεπα μόνο βουνά στο δρόμο. Και σκέφτηκα: “Τι είναι αυτό; Πού κατέληξα; Αυτό είναι μια τριτοκοσμική χώρα”. Στη συνέχεια, όμως, όταν αρχίσαμε να φτάνουμε στην Λεμεσό και είδαμε τα φώτα, ήμουν πιο ανακουφισμένος. Ήταν ένας άλλος κόσμος, ένα φανταστικό νησί».

Για την προσαρμογή του στην Κύπρο, τη νυχτερινή ζωή και το σημείο στο οποίο αποφάσισε να γίνει πιο επαγγελματίας: «Δεν μιλούσα καν αγγλικά. Μου άρεσε να μαθαίνω, έτσι άρχισα να ακούω τους ανθρώπους να μιλάνε, τους συμπαίκτες μου κάθε μέρα, άρχισα να μαζεύω τις λέξεις και κατέληξα να μιλάω ελληνικά, διότι δεν ντρεπόμουν. Μιλούσα και γελούσαν αλλά με διόρθωναν, μου έμαθαν να μιλώ και εγώ τους μάθαινα πορτογαλικά. Η ζωή στην Κύπρο μου άρεσε, ήταν μια ζωή πολυτέλειας. Ένα νησί που φαίνεται να σαν να είσαι σε διακοπές, όπου υπάρχουν πολλά μπαρ, παραλίες, καταστήματα, εστιατόρια. Είναι ένας ξεχωριστός κόσμος. Οι πρώτοι τρεις, τέσσερις μήνες ήταν μια τρελή ζωή, ειδικά τις νύχτες… Αλλά μια μέρα είπα στον εαυτό μου: “Αρκετά, δεν είναι ζωή αυτή για σένα”. Έμεινα στο σπίτι, σκεφτόμουν την ζωή και μετά άλλαξα, γιατί μιλούσαν ήδη πολύ για την ζωή μου. Οι προπονητές έλεγαν :“Αυτού του παίκτη του αρέσει μόνο το βράδι”. Νομίζω εκεί ήταν, όταν μου έκανε κλικ. Αυτό ήταν το σημείο αλλαγής. Ήταν ακόμη πριν τον Νοέμβριο, άρχισα να ζω μια πιο επαγγελματική ζωή. Όταν πήγαινα σπίτι, δεν έφευγα ποτέ».

Για τις πρώτες εντυπώσεις του στην ΑΕΛ: «Ήμουν στην Μπενφίκα που είναι ένα τεράστιο σύλλογο, και πήγα στο… σκοτάδι. Αλλά και η ΑΕΛ ήταν ένας μεγάλος σύλλογος. Στην πρώτη προπόνηση, όταν έφυγα από τα αποδυτήρια και βγήκα στον αγωνιστικό χώρο, είδα ότι γύρω από το γήπεδο ήταν γεμάτο οπαδούς. Υπήρχαν χιλιάδες άνθρωποι μέσα σε ένα μικρό γήπεδο. Τότε, ναι, τα πόδια έτρεμαν. Ένιωθα ανόητος μπροστά σε τόσους πολλούς ανθρώπους. Άναψαν παντού πυρσούς, ήθελαν να δουν τους νέους παίκτες και, τότε, ήμασταν σχεδόν 20 νέοι παίκτες. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ήταν έτσι και ήταν πολύ καλό, γιατί πάντα μου άρεσε να παίζω με οπαδούς, μου δίνει περισσότερη χαρά».

Για το μπέρδεμα με το συμβόλαιό του: «Ο Κάρλος Γκονσάλβες δεν μου τα εξήγησε καλά. Υπήρχε σύγχυση όσον αφορά το συμβόλαιο. Είχα υπογράψει, αλλά όταν έφτασα εκεί, έπρεπε να υπογράψω ξανά. Όμως ήθελαν να περάσω από δοκιμαστικά πρώτα και μετά να υπογράψω και τότε είπα όχι. Μίλησα με τον Κάρλος Κονσάλβες, ο οποίος παρέλειψε να μου και πολλά άλλα πράγματα, έτσι δύο μέρες αργότερα τερμάτισα τη συνεργασία που είχα μαζί του, γιατί νομίζω ότι δεν ήταν σοβαρός. Χειρίστηκα την υπόθεσή μου μόνος μου. Μίλησα με τον πρόεδρο και του είπα ότι αν δεν μου έφερνε το συμβόλαιο που συμφωνήσαμε για να υπογράψω, θα φύγω και δεν θα προπονηθώ. Όλοι πήγαν προπόνηση και εγώ έμεινα στο ξενοδοχείο. Το απόγευμα εμφανίστηκε ο πρόεδρος με το συμβόλαιο για υπογραφές, ενώ άλλοι συμπαίκτες μου συνέχισαν να προπονούνται χωρίς συμβόλαιο. Είναι πολύ μεγάλος κίνδυνος γιατί, χωρίς συμβόλαιο, μετά από δύο εβδομάδες μπορούν να μας διώξουν έτσι απλά».

Για το κατά πόσον κατάφερε να κερδίσει κάποιο τίτλο με την ΑΕΛ: «Όχι. Τη σεζόν που έφυγα στέφθηκαν πρωταθλητές [γέλια]».

Για την αποχώρησή του από την ομάδα: «Ήταν ένα χάος. Δεν τα πήγαινα καλά πλέον με τον αθλητικό διευθυντή, γιατί ήταν κακός άνθρωπος. Κακολογούσε πολύ τους παίκτες. Εκείνη την εποχή άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες. Συχνά ζητούσε από τα ΜΜΕ να λένε ότι ο παίκτης θα φύγει και, σύντομα, άρχιζαν οι φήμες. Μόνο που εκείνη την σεζόν, πριν φύγω, ανανέωσα για τρία χρόνια. Εν τω μεταξύ ήρθε και ένας νέος προπονητής και μου είπε: “Μαζί μου, θα πουληθείς”. Η προετοιμασία ξεκίνησε, μαζί και οι φήμες στον Τύπο ότι θα φύγω. Νόμιζα ότι ήταν παράξενο. Σε κάθε προετοιμασία υπήρχαν δημοσιογράφοι που πήγαιναν μαζί με τις ομάδες και είχα έναν δημοσιογράφο που ήταν φίλος μου και με προειδοποίησε: “Έλιο, πρόσεχε, προσπαθούν να σας διώξουν “. Ήμουν εγώ και ένας άλλος παίκτης, ο Φρέντι. Ο νέος προπονητής ήθελε να μας διώξει από την ομάδα».

Για άλλα πράγματα που δεν του άρεσαν στην ομάδα: «Μερικές φορές όταν κάποια πράγματα δεν μου άρεσαν, μιλούσα πολύ. Και αυτό δεν άρεσε στους ανθρώπους, ειδικά στη διοίκηση. Όταν μέναμε απλήρωτοι για δύο με τρεις μήνες, οι αρχηγοί έπρεπε να μιλήσουν, και τότε υπήρξε σοκ με τη διοίκηση. Τότε, στο τέλος του έτους, ήταν κάπως έτσι: “Πρέπει να σας πληρώσουμε τρεις μήνες, θα σας δώσουμε δύο. Και αυτές οι συγχύσεις δεν είναι εύκολες. Ένα ψέμα εδώ, άλλο εκεί, δημιουργούσε πολλή ταλαιπωρία. Και μερικές φορές ένιωθα ότι θα εκραγώ. Είχα καλή σχέση με τους οπαδούς και έπαιζα καλά… Αλλά οι διοικούντες πιθανότατα άρχισαν να διαδίδουν ότι ήμουν κακός χαρακτήρας και οι οπαδοί αργότερα άρχισαν να με αποδοκιμάζουν. Έκανα την προετοιμασία, αλλά δεν είχαν το θάρρος να μου πρόσωπο με πρόσωπο ότι ήθελαν να φύγω, κυρίως επειδή είχα ανανεώσει για τρία χρόνια».

Για τη μετακόμισή του στη Νέα Σαλαμίνα: «Έμεναν δύο μέρες για να ολοκληρωθούν οι μετεγγραφές, ο προπονητής μού τηλεφώνησε μετά από μια προπόνηση και μου είπε ότι έπρεπε να διώξει έναν παίκτη, αυτή τη βλακεία μου είπε δύο ημέρες πριν από τη λήξη των μετεγγραφών. Θύμωσα. Ο πρόεδρος μου τηλεφώνησε και μου είπε: “Έλιο, οι προπονητές έρχονται και φεύγουν, πάρε το χαλαρά. Εάν θέλεις να μείνεις, μείνε. Μπορεί να μην είσαι στις επιλογή, αλλά μείνε, θα σου πληρώσω τον μισθό σου”. Πέρασε μια μέρα, και ένας φίλος μου που ήταν στη Νέα Σαλαμίνα ήρθε στο σπίτι μου για να με πείσει να πάω να παίξω μαζί τους. Ήμουν σε μια μεγάλη ομάδα και η μεταφορά μου σε μια μεσαία ομάδα δεν ήταν στα σχέδιά μου. Την επόμενη μέρα αγωνίζονταν εναντίον της ΑΕΛ, δεν έπαιξα και έχασαν 1-3. Είδα το παιχνίδι και σκέφτηκα: “Η ομάδα είναι πραγματικά αδύναμη”. Αλλά πήγα ξανά σπίτι μου και κατέληξα να μιλώ με τον πρόεδρο που μου είπε: ”Πήγαινε εκεί και θα σου πληρώσω το μισθό. Θα σε δώσω δανεικό για ένα χρόνο”. Το αποδέχτηκα. Και ήταν το καλύτερο πράγμα που έκανα. Κέρδισα κίνητρα. Αγαπούσα τους ανθρώπους στην Νέα Σαλαμίνα. Ήταν αληθινοί άνθρωποι. Περάσαμε μερικές κακές στιγμές εκεί, από οικονομικής άποψης, αλλά είναι καλοί άνθρωποι».

Για ένα τροχαίο ατύχημα που είχε λίγη μόνο ώρα πριν από ένα ντέρμπι με τον Απόλλωνα: «Μια φορά είχαμε ένα ντέρμπι ΑΕΛ-Απόλλωνας. Όταν έρχονταν τέτοια ντέρμπι η πόλη σταματούσε, είναι τρελό. Την ημέρα του αγώνα, έφυγα από το σπίτι με ένα φίλο που ζούσε μαζί μου στην Κύπρο για έξι μήνες. Είχαμε χρόνο να πιούμε έναν γρήγορο καφέ. Έκανα επαναστροφή, δεν είχα προσέξει και ένα αυτοκίνητο με χτύπησε στη δεξιά πόρτα. Αναποδογυριστήκαμε στη μέση του δρόμου. Βγήκα γρήγορα έξω από το αυτοκίνητο με τον φίλο μου και δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Με έπιασε καρδιοχτύπι. Ο άνθρωπος που μας χτύπησε ήρθε και άρχισε να μου μιλά τουρκικά. Τι να έκανα; Πήρα τα κλειδιά, του τα έδωσα στο χέρι και έφυγα τρέχοντας για το γήπεδο. Σε 15 λεπτά έφτασα στο γήπεδο και τους είπα: “Είχα ατύχημα με το αυτοκίνητο, έδωσα στον άλλο άνθρωπο τα κλειδιά, πηγαίνετε να δείτε”. Τρελάθηκαν. Πήγε να διευθετήσει το πρόβλημα, το αυτοκίνητο πήγε για παλισίδερα και έμεινα χωρίς όχημα για ένα μήνα. Το καλό είναι ότι οι μεγάλες ομάδες όπως η ΑΕΛ και ο Απόλλωνας ελέγχουν πολύ καλά την κατάσταση και τίποτα δεν ακούστηκε στις ειδήσεις».