Για όλα μίλησε ο Κέβιν Μπρου, σε συνέντευξη του στο επίσημο περιοδικό του Απόλλωνα, που κυκλοφόρησε σήμερα 15 Μαρτίου. O γεννημένος στη Γαλλία, με καταγωγή από τον Μαυρίκιο, μέσος αναφέρθηκε στη μάχη του τίτλου, στις προτάσεις που είχε νεότερος από ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ, στο τι του είπε ο αδερφός του για να έρθει στην Κύπρο κ.α.Αναλυτικά η συνέντευξη όπως αναδημοσιεύτηκε σε διάφορα ΜΜΕ:

Πώς προέκυψε το ποδόσφαιρο στη ζωή σου;

Μόνο αυτό μπορούσα να κάνω. Από πολύ μικρός, έπαιζα ποδόσφαιρο στους δρόμους με τον αδελφό μου και τους φίλους μου. Συνέχεια ήμασταν με μία μπάλα, από τότε το αγάπησα και είχα αυτό το όνειρο, να γίνω ποδοσφαιριστής. Στο τέλος τα κατάφερα.

Έγινε κι ο αδελφός σου ποδοσφαιριστής;

Ναι και ήταν πολύ καλός (σ.σ. Τζόναθαν Μπρου). Αγωνίστηκε σε όλα τα τμήματα υποδομής της Εθνικής Γαλλίας μέχρι την Κ-21. Αγωνίστηκε στην πρώτη κατηγορία της Ligue 1 με τη φανέλα της Ρεν, στη συνέχεια μεταγράφηκε στην Πορτογαλία, ενώ έπαιξε ποδόσφαιρο και στη Κύπρο για μικρό χρονικό διάστημα (σ.σ. ΑΕΠ). Αγωνίστηκε και στην Αυστραλία, αλλά σταμάτησε νωρίς το ποδόσφαιρο λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού. Πλέον, είναι διευθυντής ποδοσφαίρου στην ομοσπονδία στον Μαυρίκιο,προσπαθώντας να προωθήσει το άθλημα στη χώρα μας, βοηθώντας ταυτόχρονα νέους ποδοσφαιριστές να έρθουν στην Ευρώπη. Κύριος στόχος είναι να αναπτυχθούν ποδοσφαιριστές και αν προκύψουν ιδιαίτερα ταλέντα, τότε να τα βοηθήσει να έρθουν στην Ευρώπη.

Πριν έρθεις στον Απόλλωνα, τον είχες ρωτήσεις για την Κύπρο, αφού αγωνίστηκε κι αυτός στη χώρα μας;

Φυσικά, αγωνίστηκε σε μια ομάδα της Πάφου (σ.σ. Α.Ε.Π. την αγωνιστική περίοδο 2008-09) και ήταν πολύ σημαντικές οι συμβουλές του. Μου ανέφερε ότι είναι πολύ καλή η ποιότητα ζωής στην Κύπρο κι ότι αυτό θα με βοηθήσει να παραμείνω συγκεντρωμένος στο ποδόσφαιρο. Μου πρότεινε να έρθω εδώ και να το απολαύσω.

Έγινες ποδοσφαιριστής όπως και ο αδελφός σου, αγωνίστηκες στην ίδια ομάδα, ήρθες Κύπρο, αγωνιστήκατε και οι δύο στην Εθνική. Θα ήθελες να ακολουθήσεις κι εσύ τον ίδιο δρόμο μετά το ποδόσφαιρο, δηλαδή να γίνεις κι εσύ διευθυντής στην ομοσπονδία ποδοσφαίρου στον Μαυρίκιο όπως αυτός;

Προς το παρόν παίζω ποδόσφαιρο και σε αυτό είμαι προσηλωμένος. Όταν αποσυρθώ, θα αποφασίσω για τα επόμενα μου βήματα.

Τι θυσίες έκανες όταν ήσουν μικρός για να πετύχεις;

Όπως όλοι οι ποδοσφαιριστές, στερήθηκα αρκετά πράγματα, δεν είχα συνηθισμένη ζωή όπως τους υπόλοιπους έφηβους. Δεν μπορούσα να ξενυχτίσω, να καταναλώσω αλκοόλ ή να το «παρακάνω» ως παιδί.

Είχες κάποιο είδωλο όταν ήσουν μικρός;

Μου άρεσε πολύ ο Γκαρίντσα, ο Βραζιλιάνος ακραίος επιθετικός. Ήταν βραχύσωμος, γρήγορος και με εξαιρετική ντρίμπλα. Όταν ήμουν παιδί, ήμουν κι εγώ μικροκαμωμένος σχετικά και ίσως γι’ αυτό να ταυτίστηκα μαζί του. Ένας άλλος ποδοσφαιριστής που θαύμαζα ήταν ο Ρικέλμε.

Παράξενο που δεν ανέφερες τον Ζιντάν.

Ναι, είναι το προφανές φαντάζομαι. Είχα άλλα ινδάλματα εγώ (γέλια).

Είσαι απόφοιτος της ακαδημία Κλαιρφοντέν. Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια γι’ αυτή την εμπειρία;

Έμεινα εκεί για 3 χρονιά. Είναι από τις καλύτερες αναμνήσεις που έχω σχετικά με το ποδόσφαιρο. Από αυτή την ακαδημία ξεκίνησαν την καριέρα τους κορυφαίοι ποδοσφαιριστές όπως οι Ανρί, Εμπαπέ, Ματουϊντί και πολλοί άλλοι. Εκεί πηγαίνουν παιδιά ηλικίας 12-13 ετών και μένουν εκεί μέχρι τα 15-16. Η Κλαιρφοντέν είναι μια από τις πιο ξακουστές ακαδημίες του κόσμου, βρίσκεται στο Παρίσι και κάθε περίοδο ξεκινούν χιλιάδες παιδιά, αλλά στο τέλος καταφέρνουν να αποφοιτήσουν μόλις 23. Είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερα κι ολοκλήρωσα με επιτυχία την ακαδημία.

Συνυπήρξες με κάποιον που σήμερα είναι διάσημος ποδοσφαιριστής;

Ναι, ο Ζιρέ Κέμπο Εκοκό ο οποίος είναι και πολύ καλός μου φίλος. Παίζαμε μαζί από μικρά παιδιά και είναι ο μεγαλύτερος αδελφός του Κίλιαν Εμπαπέ. Ήταν ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που αναδείχθηκαν την ίδια περίοδο μαζί μου από την ακαδημία. Είχε περισσότερες από 100 συμμετοχές στην Α΄ κατηγορία της Γαλλίας, ενώ σήμερα αγωνίζεται με επιτυχία στην Τουρκία.

Πώς ήταν το πρόγραμμα μιας φυσιολογικής ημέρας στην ακαδημία;

Ξυπνούσαμε νωρίς το πρωί, πηγαίναμε σχολείο και μετά προπόνηση. Αυτό γινόταν καθημερινά για τρία χρόνια. Στη συνέχεια, έπρεπε να ενταχθώ σε μία ομάδα. Με προσέγγισε η Ρεν, εκεί που αγωνιζόταν ο μεγαλύτερος μου αδελφός. Αποφάσισα να ακολουθήσω τον Τζόναθαν. Πάντα ήθελα να παίξω επαγγελματικό ποδόσφαιρο με τον αδερφό μου. Όλα αυτά, όταν ήμουν 15 ετών.

Αληθεύει ότι στα 17 σου είχες πρόταση από την Τότεναμ, αλλά την απέρριψες;

Ναι ισχύει. Και στα 16 μου είχα πρόταση συμβολαίου από την Μάντσεστερ Σίτι που επίσης απέρριψα. Όταν είσαι έφηβος, σκέφτεσαι αλλιώς. Δεν ήξερα την αγγλική γλώσσα και δεν ήθελα να φύγω από τη χώρα μου τότε. Επίσης, έβλεπα πως είχα προοπτική στη Ρεν. Εκείνη την περίοδο, μου πρότειναν επαγγελματικό συμβόλαιο. Πίστευα ότι ήταν η καλύτερη επιλογή για μένα.

Αν γύριζες τον χρόνο πίσω, θα άλλαζες την απόφασή σου;

Όχι, ποτέ δεν μετανιώνω για οποιαδήποτε απόφαση παίρνω, γιατί πιστεύω ότι, αν έκανα κάτι διαφορετικό, θα ήταν αλλιώς τα δεδομένα. Είμαι χαρούμενος για όσα πέτυχα και δεν έχω κανένα παράπονο.

Η μεταγραφή στην Βουλγαρία πως προέκυψε; Ήσουν κοντά στο να συμφωνήσεις και στο παρελθόν με την Λέφσκι, αλλά ναυάγησε στο τέλος. Τι έγινε;

Έγιναν δύο προσεγγίσεις. Στην πρώτη περίπτωση απλά αρνήθηκα την πρόταση, επειδή προτιμούσα να μείνω στη Γαλλία, αφού ήμουν ευχαριστημένος στην Ιστρ. Οι Βούλγαροι επανήλθαν την επόμενη χρονιά με καλύτερη οικονομική πρόταση που ικανοποιούσε όλα τα συμβαλλόμενα μέρη και έτσι συμφώνησα να πάω στη Σόφια. Ήμουν ικανοποιημένος από την προσφορά και πίστευα ότι υπήρχε προοπτική, καθώς η ομάδα αγωνιζόταν στην Ευρώπη. Δυστυχώς, αποκλειστήκαμε νωρίς από την διοργάνωση κι αυτό έφερε διάφορα προβλήματα. Εκείνη την χρονιά, αλλάξαμε πέντε προπονητές νομίζω. Πρώτη φορά συνάντησα τέτοιες συνθήκες. Επίσης, μετά από μία ισοπαλία, οι οπαδοί μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και ήθελαν να μας κτυπήσουν, ένας μάλιστα έφτασε μέχρι τα αποδυτήρια της ομάδας. Πρωτοφανή γεγονότα. Εκεί, έζησα και ένα περιστατικό με τον προπονητή της ομάδας, Ιβάηλο Πέτεφ, όταν πήγαν οι οπαδοί στην συνέντευξη τύπου και τον ανάγκασαν να βγάλει τη φανέλα της Λέφσκι, επειδή θεώρησαν ότι ήταν οπαδός της αντίπαλου ομάδας. Είναι απαράδεκτο να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στο ποδόσφαιρο.

Ενώ είχες 3 χρόνια συμβόλαιο αποφάσισες να φύγεις. Τι έγινε;

Δεν έγινε κάτι συγκεκριμένο, είναι όλα αυτά που ανέφερα πιο πριν. Ζήτησα από την διοίκηση να διακόψουμε την συνεργασία μας κι έτσι έγινε. 

Τι θα σου μείνει αξέχαστο από την Βουλγαρία και πες μας αν μετάνιωσες που πήγες εκεί;

Σίγουρα το περιστατικό με τον κ. Πέτεφ θα μου μείνει αξέχαστο. Μπορεί να υπήρχαν δυσκολίες αλλά δεν μετανιώνω, έμαθα αρκετά από αυτή την εμπειρία. Αγωνίστηκα και πολύ καλά σε κάποιους αγώνες και ίσως αυτοί να ήταν το “διαβατήριό” μου για την Αγγλία.

Έπειτα, πήγες στην Ίπσουιτς. Πώς έγινε η μεταγραφή;

Μου πρότειναν να πάω στην Ίπσουιτς για να δοκιμαστώ στις προπονήσεις για τρεις ημέρες. Φαίνεται ότι τους έπεισα και μου προσέφεραν συμβόλαιο για ένα έτος με δικαίωμα ανανέωσης για ακόμη ένα χρόνο και στο τέλος έμεινα εκεί για μία τετραετία. Πρόταση είχα και από τη Μπέρμιγχαμ, ωστόσο λόγω του γεγονότος ότι η Ίπσουιτς έκανε την προσφορά της πρώτη και ενδιαφέρθηκε για μένα πιο νωρίς, πήγα εκεί.

Πέρασες 4 χρόνια εκεί. Πώς ήταν;

Γενικά το ποδόσφαιρο στην Αγγλία είναι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Οι οπαδοί βλέπουν το ποδόσφαιρο ως γιορτή και απολαμβάνουν κάθε στιγμή στο γήπεδο. Την πρώτη χρονιά, φτάσαμε ένα βήμα πριν την άνοδό μας στη Πρέμιερ Λιγκ ωστόσο αποκλειστήκαμε από την Νόριτς στα πλέι-οφ. Ήμασταν πολύ καλή ομάδα και χάσαμε στις λεπτομέρειες. Την επόμενη χρονιά, τερματίσαμε στην 7η θέση και τις επόμενες δύο ακόμη πιο χαμηλά, αφού δεν παίζαμε πια όμορφο ποδόσφαιρο όπως στις πρώτο διάστημα. Ήταν περισσότερο βαρετό και προβλέψιμο θα έλεγα. Στα πρώτα δύο χρόνια επιτιθόμασταν με κοντινές και γρήγορες πάσες, ωστόσο από την τρίτη χρονιά και έπειτα προσπαθούσαμε να βγούμε μπροστά με μακρινές μπαλιές. Δεν το απολάμβανα, ούτε μου άρεσε αυτό που έβλεπα. Στη συνέχεια έχασα και τη θέση μου στην ενδεκάδα και ζήτησα από τον προπονητή να μου δώσει την άδεια να ψάξω για άλλη ομάδα. Το καλοκαίρι του 2017 ήμουν πολύ κοντά στο να συμφωνήσω με την Τουλούζ, ωστόσο η μεταγραφή ναυάγησε την τελευταία ημέρα. Τελικά παρέμεινα στην ομάδα, δίνοντας τον καλύτερό μου εαυτό στις προπονήσεις και εν τέλει αγωνίστηκα ακόμη 10 φορές.

Τι σου απόμεινε από την Αγγλία;

Υπήρχαν αρκετά γεγονότα που θα μου μείνουν αξέχαστα από την εμπειρία μου στην Αγγλία. Το πόσο κοντά φτάσαμε για άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ, το γκολ της χρονιάς που πέτυχα με τη Μπόλτον και το ότι το όνομά μου έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών της ομάδας.

Πες μας για το γκολ…

Ήταν σε μία περίοδο που είχα περισσότερη αυτοπεποίθηση κι ένιωθα πολύ καλά με τον εαυτό μου. Όταν κάποιος άνθρωπος έχει αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό του, μπορεί να πετύχει πολλά. Δεν ξέρω αν είδατε το συγκεκριμένο γκολ. Ήταν ένα σουτ από πλάγια θέση, εκτός περιοχής, με πάρα πολύ τεχνική και δύναμη, με τη μπάλα να περνάει πάνω από τον τερματοφύλακα, να κτυπά στο δοκάρι και να καταλήγει στο τέρμα. Βέβαια θα προτιμούσα να σκοράρω συχνότερα παρά να πετυχαίνω το γκολ της χρονιάς (γέλια).

Το σύνθημα ήταν το“shouting Bru, rather than Boo” (φωνάξτε Μπρου παρά μπουυυ…), πώς προέκυψε;

Θέλοντας οι οπαδοί μας να εκφράσουν τη δυσαρέσκεια τους για τις ιαχές αποδοκιμασίας (μπου) από μερίδα άλλων οπαδών, φώναζαν ένα μακρόσυρτο Μπρου. Ήταν αστείο και όμορφο ταυτόχρονα. Είναι μεγάλη τιμή για ένα ποδοσφαιριστή να ακούει το όνομά του από τους οπαδούς.

Θα ήθελες να ακούσεις και στην Κύπρο το όνομά σου;

Φυσικά! Και ποιος δεν θα ήθελε; Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει η ομάδα συνολικά να έχει καλή απόδοση και ανάλογη πορεία, να καταργηθεί η κάρτα οπαδού, έτσι ώστε να έρχεται περισσότερος κόσμος στο γήπεδο και να υλοποιήσουμε τους στόχους του Απόλλωνα.

Μετά από τέσσερα χρόνια στην Ίπσουιτς, ήρθες στον Απόλλωνα…

Πέρσι τον Ιανουάριο με προσέγγισε ο Απόλλωνας για πρώτη φορά. Έψαχνα για μία ομάδα που ν’ αγωνίζεται με το στυλ που μου αρέσει. Επιθετική φιλοσοφία, πολλές κοντινές πάσες και ελκυστικό ποδόσφαιρο που απολαμβάνω να παρακολουθώ και να παίζω. Δεν ολοκληρώθηκε η συμφωνία τον Ιανουάριο, παρόλο που και οι δύο πλευρές θέλαμε να προχωρήσουμε, ωστόσο μετά από κοινή απόφαση καταλήξαμε να αναβάλλουμε τη μεταγραφή για το καλοκαίρι. Το συζήτησα με τον αδελφό μου και τον μάνατζερ μου και ξέραμε ότι ο Απόλλωνας ήταν έτοιμη ομάδα και θα δυσκολευόμουν να ενταχθώ σε αυτό το σύνολο. Όλα δούλευαν ρολόι και θα ενσωματωνόμουν πολύ πιο δύσκολα σε σχέση με το καλοκαίρι που ξεκινάει η νέα περίοδος και το βασικό στάδιο της προετοιμασίας.

Τι ήταν αυτό που σε έπεισε να έρθεις στον Απόλλωνα;

Μου άρεσε το έργο και ο τρόπος λειτουργίας της ομάδας και ήθελα να έρθω. Ο Απόλλωνας ήταν το πρότζεκτ που έψαχνα να βρω. Ο προπονητής μου έδειξε εξαρχής ότι με ήθελε στην ομάδα. Νομίζω ότι ταιριάζω στη φιλοσοφία του Απόλλωνα και ότι μου ταιριάζει κι αυτός σε μένα. Απολαμβάνω το ποδόσφαιρο εδώ.

Παρακολουθούσες την πορεία του Απόλλωνα προτού έρθεις; Αφού υπήρχε το ενδεχόμενο να μεταγραφείς το καλοκαίρι.

Ναι, έβλεπα τα αποτελέσματα και μερικές φορές έψαχνα ταστιγμιότυπα των αγώνων της ομάδας. Είδα πως χάθηκε ο τίτλος πέρσι και ήταν πολύ κρίμα. Δυστυχώς συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο.

Μίλησες με κάποιον από την Κύπρο για να σου πει για την χώρα μας πριν έρθεις;

Δεν μίλησα με κάποιον άλλο εκτός από τον αδελφό μου, παρά μόνο αφού υπέγραψα συμβόλαιο. Συναντήθηκα με τον Ρομπέρζ στη Γαλλία. Δεν χρειαζόμουν όμως περισσότερα επιχειρήματα για να πειστώ. Ήμουν ευχαριστημένος από αυτά που μου υποσχέθηκαν κι από αυτά που συνάντησα στη Κύπρο.

Τι εντύπωση σου άφησε το προπονητικό κέντρο στο Κολόσσι;

Δεν ήξερα πως ήταν αλλά εκπλάγηκα ευχάριστα με τις εγκαταστάσεις που βρήκα εδώ, είναι καλύτερες από της Ίπσουιτς και οι καλύτερες που συνάντησα στην επαγγελματική μου καριέρα. Όσα χρειάζεται ένας ποδοσφαιριστής θα τα βρει εδώ.

Βρήκες και Γαλλόφωνους στην ομάδα. Πόσο σε βοήθησε αυτό να προσαρμοστείς;

Γνώριζα από πριν τους Ρίτσαρντ (Σουμά) και Βάλεντιν (Ρομπέρζ) και η παρουσία τους ήταν σίγουρα βοηθητική, ωστόσο όταν πήγα στην Αγγλία δεν υπήρχε κανείς Γάλλος στην ομάδα και κατάφερα να προσαρμοστώ. Δεν πίστευα ότι θα δυσκολευόμουν εδώ. Αντιθέτως, βοηθήσαμε τους νεαρούς Γάλλους που ήρθαν αργότερα στην ομάδα, Ντίλαν (Ουεντραόγκο) και Νταβίντ (Φαουπαλά), οι οποίοι είναι πολύ καλοί και ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές. Όποτε χρειαστούν κάποια συμβουλή, είμαστε δίπλα τους για να τους βοηθήσουμε.

Λίγες μέρες μετά τη μεταγραφή σου στον Απόλλωνα ,ήρθε ένας άλλος γνώριμος, ο Μουσταφά Καραγιόλ που συνυπήρξατε στην Ίπσουιτς.

Ήξερα ότι ο Απόλλωνας έψαχνε ένα ακραίο επιθετικό και με ρώτησαν για τον Μούζα. Τους απάντησα ότι είναι πολύ καλός ποδοσφαιριστής, γρήγορος, διεισδυτικός με καλή ντρίμπλα και εξαιρετικός στο ένας εναντίον ενός. Έτσι, ήρθε στην ομάδα και θεωρώ ότι είναι μια πολύ καλή επιλογή.

Είχες μια άτυχη στιγμή στην αρχή της περιόδου που σε κράτησε εκτός γηπέδων για κάποιο χρονικό διάστημα, ωστόσο όταν επανήλθες έδειξες το πόσο μπορείς να βοηθήσεις.

Ο τραυματισμός για ένα ποδοσφαιριστή είναι ότι χειρότερο. Ένιωθα σαν το θηρίο στο κλουβί, ήθελα να αγωνιστώ ωστόσο οι πόνοι δεν μου το επέτρεπαν. Ευτυχώς πλέον, νιώθω και είμαι υγιής, ενώ βρίσκομαι σε εξαιρετική κατάσταση. Δίνω όσα μπορώ στον αγωνιστικό χώρο και όπως είπα και πριν, μου ταιριάζει ο τρόπος που αγωνιζόμαστε και απολαμβάνω το ποδόσφαιρο στον Απόλλωνα.

Στην αρχή της χρονιάς δήλωσες ότι στόχος της ομάδας ήταν να προκριθεί στους ομίλους του UEFA Europa League. Τα καταφέρατε και πήρατε και 7 βαθμούς κερδίζοντας Λάτσιο και Μαρσέιγ. Τί κρατάς από την συμμετοχή της ομάδας στη διοργάνωση;

Ήταν δύσκολος στόχος, ωστόσο τα καταφέραμε αποκλείοντας την διάσημη Βασιλεία. Επίσης, τα πήγαμε εξαιρετικά στο δυσκολότερο όμιλο της διοργάνωσης κατά την άποψή μου. Στον πρώτο αγώνα με τη Λάτσιο ίσως να αξίζαμε και την ισοπαλία, η Άιντραχτ Φρανκφούρτης απέδειξε ότι ήταν η καλύτερη ομάδα του ομίλου με διαφορά. Με τις εμπειρίες που μαζέψαμε φέτος πιστεύω ότι του χρόνου θα τα πάμε καλύτερα. Αποδείξαμε ότι μπορούμε να αναμετρηθούμε με σπουδαίες ομάδες όπως η Μαρσέιγ και η Λάτσιο, καταφέρνοντας να τις κερδίσουμε.

Είσαι υποστηρικτής της Παρί Σεν Ζερμέν. Αυτό το γεγονός ήταν επιπλέον κίνητρο για σένα όταν αντιμετωπίσατε την «μισητή» Μαρσέιγ;

Είμαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και όχι οπαδός, δεν μπήκα στον αγωνιστικό χώρο με το σκεπτικό ότι αντιμετωπίζω το αντίπαλο δέος της Παρί, αλλά ως αντίπαλο του Απόλλωνα για το UEFA Europa League. Γενικότερα, είναι πολύ ωραίο να κερδίζεις, πόσο μάλλον να συμβαίνει αυτό εκτός έδρας, απέναντι σε μια ομάδα από τη χώρα σου, η οποία ήταν η φιναλίστ την περασμένη περίοδο. Και όλο αυτό, ενώπιον φίλων και συγγενών.

Πόσο εύκολο είναι να αγωνίζεται μία ομάδα ταυτόχρονα σε δύο διοργανώσεις;

Δεν είναι καθόλου εύκολο, είδατε πόσους τραυματισμούς είχαμε, ένας εξ αυτών κι ο δικός μου. Πλέον χωρίς τους ευρωπαϊκούς αγώνες, θα υπάρχουν περισσότερες μέρες ξεκούρασης και παράλληλα μικρότερο ρίσκο για τραυματισμούς. Είμαστε προσηλωμένοι στο στόχο μας για την κατάκτηση του πρωταθλήματος που ήταν εξαρχής ο στόχος της ομάδας. Αν το καταφέρουμε αυτό, τότε θα είναι η ιδανική χρονιά για εμάς.

Εσύ τι πιστεύεις; Θα το κατακτήσετε;

Αν παρουσιάσουμε το πρόσωπο που είχαμε στην αρχή του πρωταθλήματος, τότε ναι θα τα καταφέρουμε. Νομίζω ότι ξεκίνησε καλά η ομάδα, ωστόσο το τελευταίο διάστημα μας επηρέασαν οι πολλοί αγώνες και οι τραυματισμοί.

Ποιο είναι το προτέρημα του Απόλλωνα σε σχέση με τις άλλες Κυπριακές ομάδες κατά την άποψή σου;

Θεωρώ ότι έχουμε τους καλύτερους ποδοσφαιριστές σε όλες τις θέσεις και την καλύτερη ομάδα στη Κύπρο. Ξεκινήσαμε πολύ καλά, προκριθήκαμε στους ομίλους και παρουσιάσαμε ένα πολύ καλό πρόσωπο στην Ευρώπη. Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη για το πρωτάθλημα και θα παλέψουμε γι’ αυτό μέχρι το τέλος, ιδιαίτερα τώρα στα ντέρμπι της Β’ φάσης.Ποιο είναι το μεγαλύτερο σου όνειρο;

Νομίζω ότι το έχω εκπληρώσει, έγινα επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Για περισσότερα από 13 χρόνια κάνω αυτό που αγαπώ και επιβιώνω από το ποδόσφαιρο. Ζω ακόμη το όνειρό μου.

Άλλαξε ο τρόπος που βλέπεις το ποδόσφαιρο; Εννοώ κάποτε έπαιζες ποδόσφαιρο επειδή το απολάμβανες κσι επειδή σου άρεσε. Πλέον το κάνεις για να ζήσεις αλλά και με πολύ άγχος και πίεση για τη νίκη στους αγώνες. Είναι το ίδιο;

Ακόμη θεωρώ το ποδόσφαιρο απόλαυση. Όταν έρθει η μέρα που θα σταματήσω να απολαμβάνω την προπόνηση και το ποδόσφαιρο, τότε θα σταματήσω να αγωνίζομαι. Δεν θα υπάρχει νόημα να εξακολουθώ να λέω πως είμαι ποδοσφαιριστής. Ξεκίνησε ως παιχνίδι και ακόμη ως τέτοιο ισχύει. Όταν μπαίνω στον αγωνιστικό χώρο δεν υπάρχει πίεση και δεν αφήνω το άγχος να επηρεάζει την απόδοσή μου.

Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή στην καριέρα σου και ποια η χειρότερη;

Η καλύτερη μου ήταν όταν ήμουν 17 ετών και αγωνίστηκα για πρώτη φορά απέναντι στη Μονακό, θυμάμαι ότι είχαν τον Γιαγιά Τουρέ στην ομάδα τους τότε. Είναι η καλύτερη μου στιγμή. Η χειρότερη, ο τραυματισμός μου στην αρχή αυτής της περιόδου ο οποίος με κράτησε εκτός γηπέδων για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πρώτη φορά μου έτυχε κάτι τέτοιο. Ελπίζω να μην ξανασυμβεί.

Αν γύριζες το χρόνο πίσω, θα άλλαζες κάτι στη ποδοσφαιρική σου καριέρα;

Σίγουρα θα άλλαζα κάτι… ίσως να ήμουν πιο σοβαρός και πιο συγκεντρωμένος στο ποδόσφαιρο όταν ήμουν νεαρότερος. Δεν μετανιώνω για κάτι που έκανα ή για κάποια απόφαση που πήρα, ωστόσο είναι κάποιες μικρές λεπτομέρειες που επηρεάζουν ολόκληρη τη ζωή μας. Βλέπω τον Κίλιαν Εμπαμπέ τώρα, ένα παιδί το οποίο γνωρίζω από 4-5 ετών. Ήταν από τότε προσηλωμένος και συγκεντρωμένος στο να γίνει ποδοσφαιριστής και είδαμε όλοι το αποτέλεσμα. Είναι ένας 20χρονος που ενδεχομένως να συγκαταλέγεται στους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του κόσμου και έχει όλα τα εχέγγυα να γίνει ο καλύτερος.

Ποια είναι η πιο δύσκολη έδρα που έχεις αγωνιστεί και γιατί σου έχει μείνει αξέχαστη;

Αναμφίβολα το ντέρμπι στην Βουλγαρία. Οι οπαδοί της ΤΣΣΚΑ Σόφιας είναι πολύ εκδηλωτικοί κι όταν χάνεις κι όταν κερδίζεις. Εκείνο το γήπεδο είναι το δυσκολότερο που έχω συναντήσει.

Ποιος είναι ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες ποτέ;

Ο αδελφός του Εμπαπέ, ο Ζιρέ Κέμπο Εκοκό που σας ανέφερα πιο πριν. Αγωνιζόμασταν μαζί στην Κλαιρφοντέν και είναι ένας εξαιρετικός επιθετικός.

Ποιο θεωρείς ότι είναι το δυνατό σημείο στο παιχνίδι σου και ποιο το αδύνατο;

Να πασάρω, να οργανώνω τον ρυθμό της ομάδας και να δίνω ασίστ. Να ρυθμίζω το παιχνίδι και την ανάπτυξη της. Κάποτε αγωνιζόμουν ως μεσοεπιθετικός και σιγά σιγά πάω πίσω-πίσω (γέλια). Το πιο αδύνατο μου χαρακτηριστικό πιστεύω ότι είναι οι κεφαλιές και προσπαθώ να το βελτιώσω.

Τι συμβουλή θα έδινες στα παιδιά που θέλουν να γίνουν ποδοσφαιριστές;

Δεν θα πω το κλασσικό, να δουλεύουν σκληρά και να προσπαθούν συνεχώς χωρίς να πτοούνται. Το σημαντικότερο και αυτό που τους προτρέπω είναι αυτό που δήλωσα πιο πριν: Να είναι συγκεντρωμένοι και αφοσιωμένοι στο ποδόσφαιρο. Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο διαρκεί 10-15 χρόνια περίπου και κάποιες φορές ίσως και λιγότερα. Αφού βρίσκεσαι εδώ, δώσε τα πάντα κι απόλαυσε κάθε στιγμή, την προπόνηση, το γυμναστήριο και τους αγώνες. Όταν τελειώσεις την καριέρα σου και κοιτάξεις πίσω, θα πρέπει να νιώσεις ότι έδωσες ότι μπορούσες.

Υπάρχουν φιλίες στο ποδόσφαιρο ή ο ανταγωνισμός μερικές φορές δεν το επιτρέπει;

Εξαρτάται από τον άνθρωπο. Προσωπικά έχω φίλους που ήταν πρώην συμπαίκτες μου και πηγαίνουμε μαζί διακοπές μέχρι και σήμερα. Δεν είναι απαραίτητο να είναι φίλοι μεταξύ τους όλοι οι ποδοσφαιριστές μιας ομάδας. Το σημαντικότερο είναι να υπάρχει σεβασμός ανάμεσα τους και όταν μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο, να δουλεύουν όλοι μαζί για το καλό της ομάδας. Ομάδα δεν σημαίνει ένα σύνολο έντεκα ποδοσφαιριστών αλλά κάτι περισσότερο από αυτό.

Πόσο σημαντικά είναι για σένα τα social media και πόσο επηρεάζουν τους ποδοσφαιριστές;

Εξαρτάται από τον ποδοσφαιριστή και από τον άνθρωπο. Εμένα προσωπικά δεν με επηρεάζουν. Αποδέχομαι το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο άλλαξε τα τελευταία χρόνια λόγω των κοινωνικών δικτύων. Είναι ευκολότερο σήμερα να επικοινωνήσει ένας οπαδός με κάποιον αθλητή αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι επηρεάζει και την απόδοσή του.

Αν δεν ήσουν ποδοσφαιριστής, τι επάγγελμα θα έκανες;

Πολύ καλή ερώτηση. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να σου απαντήσω επειδή παίζω ποδόσφαιρο από 4-5 χρονών. Το σίγουρο είναι πως θα έκανα κάτι σχετικό με τον αθλητισμό.

Ο Μαυρίκιος δεν είναι και η πιο γνωστή χώρα «παραγωγής» ποδοσφαιριστών. Έχει μέλλον το ποδόσφαιρο στο τόπο σου;

Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον από την χώρα μου να γίνει ποδοσφαιριστής. Δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές όπως στην Ευρώπη. Προσπαθούμε, ο αδελφός μου κυρίως, αλλά θα χρειαστεί αρκετό χρονικό διάστημα για να επιτευχθεί ο στόχος. Χρειάζεται χρόνος και χρήμα. Πρόσφατα ο αδελφό μου βοήθησε έναν ποδοσφαιριστή να μεταγραφεί στην Ισπανία. Δεν είμαστε πολλοί στην εθνική που έχουμε ευρωπαϊκή ή επαγγελματική εμπειρία. Είμαστε 5-6 ποδοσφαιριστές. Πιστεύω ότι σε 5-10 χρόνια ίσως να δούμε κάποια πρόοδο.

Είσαι ο αρχηγός της εθνικής Μαυρίκιου. Πως είναι το συναίσθημα να φοράς το περιβραχιόνιο του αρχηγού τηςχώρας σου;

Μόνο και μόνο να αγωνίζεσαι για την χώρα σου αποτελεί τεράστια τιμή, ανεξαρτήτως του μεγέθους της, πόσο μάλλον όταν είσαι ο αρχηγός της ομάδας. Εκπροσωπείς την οικογένεια, τους φίλους και τη χώρα σου. Ακούς τον εθνικό ύμνο και νιώθεις το ρίγος μέσα σου. Είναι τεράστια τιμή και περηφάνια.

Με τι ασχολείσαι στον ελεύθερο σου χρόνο;

Έχω τον γιο μου στον οποίο αφιερώνω πάρα πολύ χρόνο. Είναι δύο χρονών τώρα και λατρεύω να περνώ χρόνο μαζί του.

Καταληκτικά, τι θα ήθελες να υποσχεθείς στους οπαδούς της ομάδας μας;

Θα δίνω τον καλύτερο μου εαυτό στον αγωνιστικό χώρο και το ιδανικό είναι να φέρουμε ένα ή δύο τίτλους στη Λεμεσό. Επίσης, θα ήθελα να τους ευχαριστήσω εκ μέρους όλων των ποδοσφαιριστών του Απόλλωνα, για την παρουσία τους ιδιαίτερα εκτός Κύπρου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.