Βρίσκομαι στο 24 έτος της ζωής μου και παρακολουθώ Κυπριακό ποδόσφαιρο ανελλιπώς για τουλάχιστον 13 χρόνια, ενώ τα τελευταία 3 χρόνια βρίσκομαι στο χώρο της δημοσιογραφίας. Πραγματικά αυτό που γίνεται με την Κυπριακή διαιτησία είναι για σεμινάριο ως παράδειγμα προς αποφυγή καθώς κάθε πέρσι και καλύτερα. 

Βρισκόμαστε στην τέταρτη αγωνιστική και κάθε εβδομάδα ένας κύριος με σφυρίχτρα καταφέρνει να τραβήξει πάνω του τα βλέμματα μονοπωλώντας το ενδιαφέρον. Μα ποιο είναι το ενδιαφέρον τελικά κύριοι; Το πόσα λάθη θα κάνει ο κάθε διαιτητής σε κάθε παιχνίδι ή αν θα απολαύσουμε το κάθε παιχνίδι που παρακολουθούμε; 

Όντας φοιτητής δημοσιογραφίας στην Ελλάδα είχα την τύχη να γνωρίσω τον θρύλο της Ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας, Γιάννη Διακογιάννη ο οποίος μας επισήμανε: «το να κρατάς το μαρκούτσι (σ.σ μικρόφωνο) δε σε κάνει δημοσιογράφο». Εγώ θα το αλλάξω λίγο και θα πω, το να κρατάς σφυρίχτρα δε σε κάνει διαιτητή. 

Η κατάσταση είναι τραγική και άθλια, όσο τραβηγμένες και αν είναι αυτές οι λέξεις. Σκεφτείτε ότι εμείς βγάζουμε τα προς το ζην από τον αθλητισμό και δεν μπορούμε άλλο να βλέπουμε διαιτησίες τριτοκοσμικής χώρας. Πόσο μάλλον ο κόσμος που δίνει από το υστέρημα του για να δει την αγαπημένη του ομάδα. Τελικά ίσως να μην μας φταίει μόνο η κάρτα φιλάθλου για την απουσία του κόσμου από τα γήπεδα αλλά η όλη εικόνα του «πακέτου» που ονομάζεται Κυπριακό ποδόσφαιρο; 

Στην Ευρωπαϊκή λίστα υπάρχουν 55 χώρες και η Κύπρος φιγουράρει στην 16η θέση. Μα ποια 16η θέση; Με τέτοιες διαιτησίες ούτε στην 116η θέση δεν έπρεπε να είμαστε. Με τέτοιες διαιτησίες λες την πρώτη φορά, «άτε εν πειράζει», τη δεύτερη «ε ντάξει ρε εν το είδε καλά», ε την τρίτη αρχίζεις να αναρωτιέσαι, «μήπως τελικά είναι όντως ανίκανοι οι διαιτητές μας;» 

Ούτε από τιμωρίες καταλαβαίνουν όπως φαίνεται οι διαιτητές μας αλλά ούτε από τις έντονες παρατηρήσεις από τον Πρόεδρο της ομοσπονδίας. Δεν θα αναφερθώ σε συγκεκριμένες περιπτώσεις διαιτητικών λαθών της φετινής περιόδου καθώς πολύ απλά είναι γενικό το κακό με τις άθλιες διαιτησίες που βλέπουμε. Τη μία ο ένας, την άλλη ο άλλος… Κύριε Κούμα, με όλο τον σεβασμό, αλλά κάντε κάτι πιο δραστικό, αυτό το πράγμα είναι ανεπίτρεπτο και δεν πάει άλλο, μας κούρασαν…