Όταν μιλάει η ποιότητα απλά υποκλίνεσαι. Βέβαια δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω από την απίθανη Κροατία, που κάνει τα αδύνατα να μοιάζουν δυνατά. Την κλάση των παικτών της, την καρδιά τους, την ψυχή τους, την πίστη τους; Μήπως όλα αυτά μαζί;
Μάλλον ολόκληρο το πακέτο χρίζει επαίνων, χωρίς απαραίτητα να μπαίνει κάτι από όλα αυτά σε σειρά διαβάθμισης. Ένα μεγάλο μερίδιο συχγαρητηρίων πηγαίνει χωρίς δεύτερη σκέψη στον προπονητή Ντάλιτς. Που πήρε την ομάδα στους ομίλους των προκριματικών του μουντιάλ ερείπιο, της έδωσε την δεύτερη θέση αφήνοντας εκτός νυμφώνος την Ουκρανία, την πήγε στα μπαράζ όπου απέκλεισε την Ελλάδα και την έφτασε μέχρι τον τελικό του μουντιάλ, σε μια παραμυθένια πορεία.
Οι Κροάτες αρνούνται να χάσουν. Ακόμα και όταν όλο το σύμπαν συνομωτεί εναντίον τους βρίσκουν τον τρόπο να γυρίσουν από την κόλαση. Το έκαναν τρεις φορές. Βρέθηκαν πίσω στο σκορ με την Δανία, με την Ρωσία και χθες με την Αγγλία. Τα γύρισαν όλα... τούμπα και πανηγύρισαν.
Με... Ολύμπια ηρεμία όταν δίπλα τους καιγόταν το σύμπαν και τα πόδια τους ήταν βαριά. Πραγματικοί πολεμιστές. Στον κωδικό τους δεν υπάρχει η λέξη παράδοση. Το καταπονημένο σώμα πειθαρχεί στην δύναμη του μυαλού και εκτελεί την διαταγή για μάχη μέχρι εσχάτων.
Είναι ένας στρατός η Κροατία που φέρνει σε πέρας κάθε αποστολή. 11 στρατιώτες και ο οπλαρχηγός Μάριο Μάντζουκιτς. Αυτός ισοφάρισε τη Δανία, αυτός έδωσε στον Κράμαριτς το γκολ της ισοφάρισης με τη Ρωσία. Αυτός χθες καθάρισε και πάλι.
Οι Κροάτες πίστευαν στην νίκη και στην ανωτερότητα τους. Δεν τους βγήκε το πρώτο ημίχρονο αλλά με μυαλό και καρδιά έψαξαν την στιγμή που θα χτυπήσουν. Το ήξεραν ότι θα υπάρξει και βγήκαν αληθινοί με τον Πέρισιτς. Με κυκλοφορία της μπάλας, την ώρα που οι Άγγλοι την έδιωχναν μακριά, έμειναν πιστοί στο πλάνο και στην παράταση. Κα εκεί διακαιώθηκαν πλήρως.
Η Αγγλία από την άλλη ότι είχε να δώσει το έδωσε. Έφτασε στο pick των δυνατοτήτων της και έχασε από μια καλύτερη και πιο αποφασισμένη ομάδα, στο πιο δίκαιο μουντιάλ όλων των εποχών, όπου ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει.
Η σοβαρότητα στην προσέγγιση των αγώνων ( έργο του Σάουθγκειτ), τα πολλά τρεξίματα και η ...μπασκετική ευστοχία στα στημένα δεν έφταναν. Χωρίς να κάνεις παιχνίδι,να παίζεις μπάλα και να δημιουργείς φάσεις σε ανοιχτό γήπεδο δεν μπορείς πάντα να κερδίζεις. 6 τελικές on target σε έξι μάτς ,δηλαδή μια ανά αναμέτρηση, δεν μπορούν να σε οδηγήσουν σε τελικό και σε κούπα.
Το its coming home μας... τελείωσε με το τρόπαιο αλλά συνέβη σε άλλο επίπεδο ! Όντως το ποδόσφαιρο σε επίπεδο εθνικής επέστρεψε. Η αισιοδοξία, το όραμα και η πίστη στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα επιστρέφει στο σπίτι των Άγγλων.
Στον τελικό της Κυριακής δεν ξέρω αν η ...σταχτοπούτα Κροατία θα στεφθεί βασίλισσα. Βάζω στοίχημα όμως πως θα βγάλει το λάδι των Γάλλων, Θα τους κοιτάξει στα μάτια και άμα χρειαστεί θα παίξει μέχρι να βγει ο πρωινός ήλιος στην Μόσχα !
