Από τη μία έχεις μια ομάδα που έχει προσφέρει το καλύτερο θέαμα στο Euro 2024. Πολλές τελικές προσπάθειες, αρκετά γκολ και πολλές (και καλές) λύσεις από τον πάγκο. Από την άλλη, βλέπεις ίσως το πιο ταλαντούχο ρόστερ της διοργάνωσης, το οποίο ωστόσο δεν έχει πετύχει ακόμη γκολ σε open play με δικό της παίκτη. Με τρία γκολ ενεργητικό, δύο εκ των οποίων είναι αυτογκόλ και το ένα με εύστοχο πέναλτι του Εμπαπέ.
Ισπανία και Γαλλία μοιάζουν με δύο διαφορετικοί κόσμοι στο φετινό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Βρίσκονται, όμως, ακριβώς στο ίδιο σημείο: στα ημιτελικά. Και σε αυτό το σημείο, ενδεχομένως να μην έχει και σημασία τι προηγήθηκε. Σίγουρα, έχουμε μια καλή εικόνα και για τα δύο σύνολα, αλλά σε ένα μονό παιχνίδι, τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Η «πολύφωνη» Ισπανία
Πριν από την έναρξη του Euro, στην Ισπανία υπήρχε μια ανησυχία ότι η ομάδα δεν θα μπορέσει να πετύχει κάτι σημαντικό, λόγω του ότι δεν υπήρχε κάποιος μεγάλος ηγέτης. Όπως ήταν, κατά το παρελθόν, οι Τσάβι, Ινιέστα, Σεσκ Φάμπρεγας και Φερνάντο Τόρες. Ναι μεν παραδέχονταν ότι σαν υλικό δεν ήταν κακό, κάθε άλλο μάλιστα, αλλά δεν υπήρχε η πίστη για το κάτι παραπάνω. Ο Λουίς ντε λα Φουέντε είχε διαφορετική γνώμη. Φρόντισε να φτιάξει ένα σύνολο, όπου όλοι είναι απαραίτητοι. Ακόμη κι αυτοί που έρχονται από τον πάγκο. Κυρίως διότι γνώριζε ότι σε κάποια φάση θα τους χρειαστεί, όπως τώρα στα ημιτελικά, μιας και οι Καρβαχάλ, Λε Νορμάν και Πέδρι θα απουσιάσουν. Επίσης, άφησε οριστικά πίσω το «τίκι-τάκα», έδωσε «πνοή» στα άκρα με τους Νίκο Γουίλιαμς και Γιαμάλ, ενώ έβγαλε... λαγό από το καπέλο του στη θέση του αριστερού μπακ. Με τον Ζόρντι Άλμπα να έχει αποσυρθεί και τους Αλεχάνδρο Μπάλντε και Χοσέ Γκαγιά τραυματίες, ο ομοσπονδιακός προπονητής στράφηκε στις λύσεις των Κουκουρέγια και Γκριμάλντο. Ο πρώτος, μάλιστα, κατάφερε να... εκτοπίσει τον δεύτερο, παρά την εξαιρετική του σεζόν στη Μπάγερ Λεβερκούζεν. Έχει ταιριάξει με τον Γουίλιαμς στο αριστερό άκρο, ο ένας καλύπτει τον άλλο και γενικά υπάρχει μια ωραία αύρα μεταξύ τους. Γενικά, όμως, είναι μια ομάδα όπου ο ένας καλύπτει τον άλλο. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έχει πέντε (!) διαφορετικούς MVP σε ισάριθμα παιχνίδια: Φαμπιάν Ρουίθ, Νίκο Γουίλιαμς, Φεράν Τόρες, Ρόδρι και Όλμο.
Κάτι κουρασμένα παλικάρια
Και από την άλλη, η Γαλλία. Μια ομάδα με τρομερή ποιότητα. Ίσως η πιο «γεμάτη» ομάδα σε όλες τις γραμμές. Ίσως, όμως, και το σύνολο που έχει προσφέρει το λιγότερο καλό θέαμα στη διοργάνωση της Γερμανίας. Για να το πούμε πιο λαϊκά, οι «μπλε» δεν... βλέπονται σε αυτό το τουρνουά. Δείχνουν σημάδια κόπωσης, κάτι που παραδέχθηκε και ο Ντιντιέ Ντεσάν, ο οποίος μάλιστα εξήγησε και το λόγο που έβγαλε τον Εμπαπέ στην παράταση κόντρα στην Πορτογαλία. «Ήταν κουρασμένος. Ο Κιλιάν είναι ειλικρινής μαζί μου και ενώπιον της ομάδας, ένιωθε πως δεν ήταν ικανός να τρέξει. Δεν μπορούμε να χάσουμε τόσο εύκολα έναν παίκτη, όμως με όλα όσα έγιναν, τον τραυματισμό στη μέση του πριν το τουρνουά και το χτύπημα στη μύτη του, είναι ακόμη εδώ. Όχι και στην καλύτερη φόρμα του, καθώς με την προσπάθεια που έκανε, νιώθει πολύ κουρασμένος», παραδέχθηκε ο προπονητής της Γαλλίας. Ναι, είναι ένα πρόβλημα που το αστέρι αυτής της ομάδας δε βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση. Από την άλλη, ο Ντεσάν μπορεί να αισθάνεται ήσυχος για την αμυντική του γραμμή, αλλά και για τον τερματοφύλακά του, Μάικ Μενιάν, ο οποίος πραγματοποιεί σπουδαίες εμφανίσεις.
Έχουμε, λοιπόν, από τη μία την ομάδα που παίζει το πιο ωραίο ποδόσφαιρο του τουρνουά, αλλά και με κάποιες αμυντικές αδυναμίες κι από την άλλη ένα κουρασμένο σύνολο, με καλή αμυντική λειτουργία. Δεν είναι και τόσο απλά τα πράγματα, ειδικά από τη στιγμή που πρόκειται για ένα ματς και μάλιστα σε ουδέτερο γήπεδο.
*Πηγή φωτογραφίας: AP
