Έχουν ειπωθεί κι έχουν γραφτεί πολλά σχετικά με το ισπανικό πρωτάθλημα. Για το πόσο έχει «πέσει» ποιοτικά και για το ότι πλέον υπάρχει κορεσμός στα ευρωπαϊκά κύπελλα.

Η αλήθεια είναι οι αποχωρήσεις των Ρονάλντο και Μέσι έχουν αφαιρέσει μερική από την αίγλη της La Liga, αλλά στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και τόσο. Δε γίνεται να ξεγράφεις μια χώρα που, τα τελευταία χρόνια έχει σηκώσει ό,τι τρόπαιο υπάρχει. Είτε Τσάμπιονς, είτε Γιουρόπα Λιγκ.

Η Βιγιαρεάλ είναι μια ομάδα όπου, στη χώρα της δεν έχει κατακτήσει κανένα τίτλο. Προέρχεται από μια πόλη που έχει πληθυσμό 50 χιλιάδες κατοίκους και μέτρησε κάποιες καλές πορείες στο πρωτάθλημα, αλλά κι έναν υποβιβασμό το 2012. Εντούτοις, στην Ευρώπη… μεταμορφώνεται προς το καλύτερο. Δεν είναι μόνο η περσινή κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ ή η φετινή πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μην ξεχνάμε ότι το 2006 ήταν στους «4» της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης κι έχασε το εισιτήριο για τον τελικό εξαιτίας ενός χαμένου πέναλτι του Ρικέλμε κόντρα στην Άρσεναλ, ενώ το 2011 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Γιουρόπα Λιγκ.

Η νοοτροπία

Συνήθως, όταν οι επιχειρηματίες που αγοράζουν ομάδες με μικρή βάση οπαδών και μηδενικές διακρίσεις, το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να ρίχνουν ένα… καράβι λεφτά για να φτιάξουν μια νέα υπερδύναμη. Για τον Φερνάντο Ρόιτζ Αλόνσο δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ο 74χρονος ισχυρός άνδρας του «κίτρινου υποβρυχίου» έχει έναν απαράβατο κανόνα: δεν βάζει ποτέ χρήματα από την τσέπη του για να ενισχύσει την ομάδα, καθώς θέλει να κινείται ανάλογα με τα έσοδα που βγάζει. Ακόμη κι όταν η Βιγιαρεάλ υποβιβάστηκε, δεν άλλαξε τίποτα. Και δεν μιλάμε για έναν απλό επιχειρηματία. Ο Ρόιτζ έχει το μεγαλύτερο ποσοστό των μετοχών της μεγαλύτερης αλυσίδας σούπερ μάρκετ της Ισπανίας, η οποία έχει υποκαταστήματα και στην Πορτογαλία.

Ένα νέο… κατενάτσιο

Η Βιγιαρεάλ είχε απέναντί της μια Μπάγερν που διανύει μια περίοδο εσωστρέφειας. Οι Βαυαροί αναμένεται να αλλάξουν πολλά πράγματα το καλοκαίρι κι όλο αυτό έχει δημιουργήσει ένα… εύθραυστο κλίμα στα αποδυτήρια. Ο Έμερι ήξερε ότι η ομάδα του Νάγκελσμαν είναι ευάλωτη στις αντεπιθέσεις, επομένως έκλεισε καλά τους χώρους και βασίστηκε στην ποιότητα του Ζεράρντ Μορένο και την ταχύτητα του Νταντζούμα. Κι αν ο δεύτερος δεν κατάφερε να σκοράρει στις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν, το έκανε ο Τσουκουέζε, που πήρε τη θέση του στο 84’. Ήταν μια τακτική που θύμιζε κάτι από… κατενάτσιο, από το οποίο οι Γερμανοί την έχουν… πατήσει πολλάκις. «Πιέσαμε τους αντιπάλους μας στα όρια» είπε ο Αλμπιόλ μετά το ματς. Μια ατάκα που αντικατοπτρίζει την εικόνα του παιχνιδιού.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Βιγιαρεάλ είναι ένα «σκληρό καρύδι». Ποιοτικά δεν μπορείς να πεις ότι είναι κάτι το αξιοσημείωτο, κάτι το τρομακτικό. Έχει, όμως, έναν προπονητή που είναι «γάτα». Που ξέρει τι ακριβώς θα πάρει από τον κάθε παίκτη του και που διαβάζει άριστα έναν αντίπαλο στα νοκ άουτ παιχνίδια.

 

Πηγή φωτό: AP