Πριν αρχίσετε να διαβάζετε τις αράδες που ακολουθούν, οφείλω να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι οπαδός της Άρσεναλ. Υποστηρίζω την Μάντσεστερ Σίτι στην Αγγλία. Το ξέρω, ότι θα εκπλαγείτε, γιατί ίσως να μην… έχετε γνωρίσει άλλο οπαδό των ”σίτιζενς” στην Κύπρο ή στην Ελλάδα, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Και το δηλώνω εξαρχής για να μην παρεξηγηθεί το κείμενο ως ”οπαδικό”. Οι παρακάτω γραμμές έρχονται με βάση… τις φωνές της λογικής που εδώ και καιρό έχουν γίνει κραυγές στο Βόρειο Λονδίνο. ”In Arsene we don’t trust”, λοιπόν… Ο Αρσέν Βενγκέρ θα μας τρελάνει ! Σε μια χρονιά ”Αρμαγεδών” βλέπει βελτίωση και μιλά για μεγαλύτερη βαθμολογική συγκομιδή σε σχέση με πέρυσι ! Αυτά τα απίστευτα δήλωσε μετά το χθεσινό 2-0 κόντρα στην Σάντερλαντ. Δηλαδή για να καταλάβουμε και εμείς οι … αφελείς, θεωρεί εαυτόν επιτυχημένο και σκέφτεται να παραμένει και του χρόνου; Πόσο θα συνεχιστεί αυτή η αυτοκαταστροφική εξάρτηση ; Η ομάδα δείχνει να μην μπορεί να ζήσει μακριά από τον Αλσατό, που κατά γενική ομολογία είναι ο άνθρωπος που την έχει σημαδέψει περισσότερο από τον καθένα. Έχει χαράξει την πορεία της για σχεδόν είκοσι χρόνια, έχει ξεπεράσει τα 1000 παιχνίδια στο πάγκο της. Διαμόρφωσε μια μοναδική φιλοσοφία στον τόσο δύσκολο χώρο του ποδοσφαίρου, όπου την μια στιγμή είσαι ήρωας και την άλλη αποδιοπομπαίος τράγος. Αυτό το περίφημο, ‘’Arsène know’s’’ είναι πραγματικά κάτι το καταπληκτικό. Δηλαδή διοίκηση και οπαδοί να έχουν τυφλή εμπιστοσύνη στον προπονητή για κάθε απόφαση που θα πάρει, για οτιδήποτε γίνει στον σύλλογο. ‘’Ο Αρσέν ξέρει’’, δήλωναν χωρίς δεύτερη σκέψη όλοι. Και έτσι ήρθε η υπέρ-συγκέντρωση εξουσιών, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην αλαζονεία.
Έτσι δημιουργήθηκε αυτή η σχέση εξάρτησης. Με τους οπαδούς να μην μπορούν να φανταστούν το ποδοσφαιρικό τους μέλλον χωρίς Βενγκέρ και με τον Βενγκέρ να θεωρεί πως χωρίς αυτόν δεν υπάρχει αύριο. Όπως έλεγε και Λουδοβίκος ο ΙΔ, ‘’ το κράτος είμαι εγώ’’. Αυτό ακριβώς πιστεύει και ο 67χρονος μάνατζερ. Πως η Άρσεναλ είναι αυτός.Κάποιος πρέπει να του δώσει να καταλάβει πως δεν έχουν έτσι τα πράγματα και πως η περίοδος της ”βασιλείας” του έχει φτάσει στο τέλος. Να του το πει γιατί ο ίδιος δεν είναι σε θέση να παραδεχθεί πως ότι είχε να δώσει το έδωσε. Η εποχή τον έχει ξεπεράσει, το ίδιο και το δικό του δημιούργημα, η Άρσεναλ, που ζητάει περισσότερα από αυτά που μπορεί να προσφέρει ο ”κατασκευαστής” της. Ο εγωισμός, σε πιο μεγάλες ηλικίες αυξάνεται σημαντικά. Κάποιος λοιπόν να πάρει τη απόφαση για την επόμενη ημέρα της ομάδας. Η διοίκηση βλέπει κοντόφθαλμα, κοιτάζοντας μόνο το εμπορικό κομμάτι, το οποίο από πλευράς εσόδων πηγαίνει εξαιρετικά και δεν βλέπει πως ο σύλλογος έχει ταυτιστεί με τον χαρακτήρα του ‘’loser’’ . Χάνει τίτλους και αξιοπιστία στα μάτια του φίλαθλου κοινού, μια πραγματικότητα που μόνο προς το χειρότερο οδηγεί τα πράγματα.Γιατί η στασιμότητα, η μη εξέλιξη έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Όπως το φετινό κάζο, η φετινή καταστροφή. Αν δεν αυτοκτονήσουν η Μάντσεστερ Σίτι και η Λίβερπουλ, τότε η ομάδα του Βόρειου Λονδίνου θα μείνει εκτός τσάμπιονς λίγκ για πρώτη φορά μετά το 2001. Και τώρα δεν θα υπάρχουν και λεφτά… Και τώρα κλάφτα Αρσέν…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
