Είναι ο πρώτος Κύπριος αθλητής που στο Τόκιο το 2020 θα συμπληρώσει  συμμετοχή σε πέντε σερί Ολυμπιάδες. Έχει πετύχει πάρα πολλά στην καριέρα του και έχει καταφέρει με σκληρή δουλειά να διατηρείται σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο. Ο Αντρέας Καριόλου αποτελεί ένα πρότυπο για πολλούς νεαρούς.

Ο Κύπριος ιστιοπλόος σε μακροσκελή συνέντευξη που παραχώρησε στην ΚΙΟ αναφέρεται σε όλα. Στην καριέρα του, τις δυσκολίες, το όνειρο της Ολυμπιάδας, τους στόχους που έχει θέσει. Στέλνει μηνύματα στους νεαρούς ιστιοπλόους, αναλύει το πρόγραμμα του μέχρι τους Ολυμπιακούς του Τόκιο και πολλά άλλα ενδιαφέροντα.

Αναλυτικά πιο κάτω ολόκληρη η συνέντευξη του Κύπριου πρωταθλητή

Αντρέα, πέρασε πάνω από ένας μήνας από την ημέρα που κατάφερες να εξασφαλίσεις την πρόκριση σου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Πώς αισθάνεσαι;

«Όντως πέρασε ένας μήνας και κάτι. Έκανα ένα μικρό διάλλειμα μετά την πρόκριση και τώρα είμαι έτοιμος να συγκεντρωθώ στον επόμενο στόχο που είναι η εμφάνιση μου στην Ολυμπιάδα του Τόκιο».

Ήταν αγχωτική η πρόκριση για σένα; Κρίθηκε στις λεπτομέρειες στον αγώνα που έγινε στην Ιταλία.

«Δεν ήταν αγχωτική αλλά θα έλεγα ότι περίμενα κάτι καλύτερο από τον εαυτό μου στο συγκεκριμένο Παγκόσμιο. Δεν περίμενα να κριθεί στις λεπτομέρειες. Ο στόχος μου ήταν πολύ πιο ψηλά αλλά το καλό είναι ότι τουλάχιστον ο βασικός στόχος που ήταν η πρόκριση επετεύχθη. Ήταν μία μέτρια εμφάνιση για μένα αλλά ήρθε η πρόκριση που αυτό είναι που μετρά. Είδα τι πήγε και τι όχι καλά και θα προχωρήσουμε».

Μέσα από τον κάθε αγώνα ακόμη συλλέγεις εμπειρίες και βελτιώνεσαι έτσι;

«Αυτό το πράγμα δεν σταματά ποτέ. Όσα χρόνια κι αν κάνεις πρωταθλητισμό με τόσους παράγοντες όπως ο καιρός και ο αέρας είναι τόσο πολύπλοκο που η εμπειρία πάντα βοηθά».

Θα έλεγα ότι είναι ίσως και ένας από τους λόγους που κάνουν την ιστιοπλοΐα τόσο ελκυστική.«Σωστά, ναι. Κάποτε είναι δίκοπο μαχαίρι. Από τη μία με κάνει να μην βαριέμαι ποτέ αυτό το άθλημα αλλά από την άλλη όλοι αυτοί οι απρόβλεπτοι παράγοντες μπορεί να σου στοιχίσουν. Να είσαι πολύ καλά προετοιμασμένος αλλά κάποιες συνθήκες στον καιρό ή στην εκκίνηση να σου στοιχίσουν».

Είσαι ένας αθλητής ο οποίος έχει γράψει τη δική του ιστορία στον χώρο της ιστιοπλοΐας. Φανταζόσουν ποτέ το 2004 στην Αθήνα ότι το 2020 θα γινόσουν ο πρώτος Κύπριος αθλητής με πέντε Ολυμπιάδες;«Καθόλου. Ούτε καν περνούσε από το μυαλό μου αυτό το πράγμα. Κάθε φορά που τελείωνε μία Ολυμπιάδα δεν ήταν ξεκάθαρο αν θα πήγαινα στην επόμενη».

Ο λόγος;«Είναι μεγάλη απόφαση, γιατί κάνοντας αυτό το πράγμα ουσιαστικά δεν μπορώ να κάνω μία κανονική δουλειά γιατί είναι τόσα πολλά τα ταξίδια στο εξωτερικό και οι προπονήσεις που δεν μπορώ να κάνω κάποιο επάγγελμα. Κάθε φορά που τελείωνε Ολυμπιάδα έπρεπε να τα βάλω κάτω, να δω πόσο το θέλω εγώ. Διότι κακά τα ψέματα η στήριξη δεν είναι εκείνη που θα πεις είμαι άνετος. Ακόμη και οικονομικά είναι θυσία, εκτός από την σωματική και τα υπόλοιπα. Έτσι κάθε φορά έπρεπε να πάρω την απόφαση μου και να δω αν θα συνεχίσω».

Μετάνιωσες από τις συνεχόμενες θετικές αποφάσεις σου για να συνεχίσεις;«Όχι, δεν μετάνιωσα».

Περιέγραψε μας λίγο μία καθημερινή σου ημέρα πως είναι.«Η καθημερινότητα αλλάζει ανάλογα και με τους αγώνες. Πριν το Παγκόσμιο ήταν περίοδος προετοιμασίας, ενώ μετά ήταν μια περίοδος χαλάρωσης και ξεκούρασης. Τώρα μπαίνω σε ρυθμούς προπόνησης. Δεν έμεινε και πολύς καιρός μιας και ο Ιούλιος είναι κοντά. Επομένως πρέπει να μπω δυνατά. Το παγκόσμιο είναι νωρίς το 2020, είναι τον Φεβρουάριο στην Αυστραλία που είναι και ο επόμενος μεγάλος μου στόχος».

Πολλοί πιστεύουν ότι ο αθλητισμός και κυρίως ο πρωταθλητισμός είναι μόνο ταλέντο. Νομίζω είναι πολύ περισσότερα έτσι;

«Έχω κάνει πολλές φορές αυτή τη συζήτηση. Ειδικά στο άθλημα μου παίζει μεγάλη σημασία να έχεις το feeling. Ταλέντο από τη μία, σκληρή δουλειά από την άλλη. Πάντα είναι αυτή η μάχη μεταξύ των δυο. Μπορεί κάποιος να παρουσιαστεί σαν ταλέντο αλλά από πίσω να κρύβεται σκληρή δουλειά που δεν την ξέρουν κάποιοι. Ο καθένας έχει τα δυνατά και τα αδύνατα του σημεία. Μπορεί κάποιος να έχει τρομερό feeling αλλά να επαναπαύεται και να μην δουλεύει όσο σκληρά δουλεύει κάποιος άλλος. Κάποιος μπορεί να μην έχει το feeling αλλά να δουλεύει πολύ σκληρά και να είναι μεθοδικός».

Πιο είναι το μυστικό για σένα να μπορέσεις να διατηρηθείς σε υψηλό επίπεδο τόσα πολλά χρόνια; Δεν είναι τέσσερα και πέντε χρόνια είναι πάρα πολλά.

«Πειθαρχία όσον αφορά την προπόνηση, τη διατροφή. Κάποια πράγματα που μπορεί να είναι λίγο βαρετά. Κάποιες προπονήσεις τυπικές που πρέπει να κρατάς το σώμα σου σε καλή κατάσταση. Να μην αφήνεσαι. Ουδέποτε αφέθηκα μετά από κάποιο αγώνα. Πάντα κάνω προπόνηση. Ακόμα και μετά από κάποιο αγώνα. Ή να κάνω κάποιο άλλο άθλημα που μου αρέσει. Πάντα θέλω να κρατιέμαι ενεργός. Μετά είναι ο ψυχολογικός παράγοντας. Επειδή οι απογοητεύσεις είναι περισσότερες από τις επιτυχίες στον πρωταθλητισμό, πρέπει να το θέλεις και να το πιστεύεις πρώτα απ’ όλα, διότι όταν έρχονται οι απογοητεύσεις η μία πίσω από την άλλη είναι λες και σου λέει “σταμάτα”, ενώ αν πιστέψεις στον εαυτό σου πρέπει να βρεις τη δύναμη να πιστέψεις και να κάνεις την προσπάθεια. Πρέπει να έχεις μια ισορροπία ψυχολογική για να μπορέσεις να το διαχειριστείς. Το βασικότερο είναι ότι μου αρέσει ακόμα. Είναι το μεγαλύτερο κίνητρο».

Σε λιγότερο από ένα χρόνο είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες. Έχοντας εξασφαλισμένη την πρόκριση σου τι πρόγραμμα έχεις για να είσαι όσο γίνεται πιο έτοιμος;

«Από άποψη αγώνων είναι το Παγκόσμιο που έρχεται. Μετά ένας εξίσου σημαντικός αγώνας είναι το Πανευρωπαϊκό που έρχεται που θα είναι κοντά μας, στην Ελλάδα το Μάιο. Κατά τα άλλα θέλω να δουλέψω περισσότερο στο κομμάτι το νοητικό-ψυχολογικό. Πιστεύω ότι οι μεγάλες διαφορές είναι εκεί που γίνονται. Αφού έχεις φθάσει σε ένα επίπεδο ήδη οι μεγάλες διαφορές είναι εκεί».

Το 2004 στην Αθήνα ήσουν 13ος, στο Πεκίνο το 2008 ξανά 13ος, στο Λονδίνο 17ος και στο Ρίο το 2016 19ος. Τι στόχους έχεις θέσει για το Τόκιο. Που θα ήθελες να δεις τον εαυτό σου για να είσαι ικανοποιημένος;

«Στον τελικό. Στο metal race οπωσδήποτε, αλλά και ακόμη παραπάνω αλλά να βλέπουμε βήμα-βήμα».

Τα σχέδια σου μετά το Τόκιο ποια είναι;

«Είναι ανοικτό στο μυαλό μου. Θέλω να περάσει το Τόκιο και να κάνω τον απολογισμό μου όπως πάντα πριν πάρω κάποιες αποφάσεις».

Σε όλη αυτή την σπουδαία διαδρομή που έχεις πραγματοποιήσει στην καριέρα σου μέχρι σήμερα. Ποια ήταν η πιο δύσκολη σου στιγμή;

«Υπήρχαν διάφορες αλλά δεν θα ξεχώριζα κάποια».

Και ποια η καλύτερη στιγμή σου;

«Η πρώτη μου Ολυμπιάδα στην Αθήνα. Μάλιστα θυμάμαι, ήμουν σχετικά άπειρος στα 22 μου χρόνια. Θυμάμαι την πρώτη ή τη δεύτερη μέρα ήμουν πρώτος στην κούρσα και κάτι έσπασε εκεί που βάζουμε το πόδι μας μέσα και τελικά τερμάτισα την κούρσα τρίτος. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Πέρασαν 15 χρόνια και ακόμα θυμάμαι πολύ έντονα εκείνη την κούρσα και το όλο συναίσθημα».

Πολλοί αθλητές ατομικών αθλημάτων για να προχωρήσουν συνήθως χρειάζονται την στήριξη και της ομοσπονδίας τους όπως και της οικογένειας. Νιώθεις να υπάρχει αυτή η στήριξη στο βαθμό που σε ικανοποιεί;

«Τώρα η Ομοσπονδία βοηθάει όσο μπορεί και η ίδια με τις δυνατότητες που της δίνει ο ΚΟΑ».

Η αλήθεια είναι ότι οι πλείστοι που θέλουν να κάνουν επαγγελματικό αθλητισμό επιλέγουν το ποδόσφαιρο. Περισσότερα χρήματα, δόξα κτλ. Εσύ γιατί την ιστιοπλοΐα;

«Ερωτεύτηκα το άθλημα. Και δεν ξεκίνησα ιδιαίτερα μικρός. Ξεκίνησα στα 15-16 μου του windsurf. Με τράβηξε τόσο έντονα. Έκανα και τένις, κολύμπι, ήμουν πάντα του ατομικού αθλητισμού. Μόλις ξεκίνησα το windsurf έχασα το ενδιαφέρον μου για τα άλλα».

Τι θα συμβούλευες τα νεαρά παιδιά που θα ήθελαν να ασχοληθούν με αυτό το άθλημα;

«Θα ήταν καλά να ξεκινήσουν μικροί από τα Optimist. Θα ήταν μία καλή εμπειρία. Να το κάνουν γιατί το αγαπούν και όχι για κάποιο άλλο λόγο, γιατί είναι δύσκολη η πορεία όπως είναι διαμορφωμένος ο αθλητισμός στην Κύπρο αυτή την στιγμή».

Μπορεί ένας αθλητής να έχει την οικονομική άνεση να μην εργαστεί μετά το τέλος της καριέρας του;

«Τώρα ψηφίστηκε ένα νομοσχέδιο που αφορά το σχέδιο επαγγελματικής αποκατάστασης των αθλητών. Πρέπει να κάνεις πολύ μεγάλες επιδόσεις για να ενταχθείς σε αυτό το σχέδιο. Πρέπει να κάνεις επιδόσεις. Π.χ. στη οκτάδα του Παγκόσμιου για να μπορέσεις να πεις ότι θα έχεις κάποια σημαντικά ωφελήματα. Δεν είναι ότι δεν θα εργαστείς. Πας όπου σου πει ο ΚΟΑ να δουλέψεις ή έχεις την επιλογή να πάρεις ένα εφάπαξ. Μισθούς για 7-8 χρόνια και μετά αν το πάρεις δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις από τον ΚΟΑ. Όλα αυτά νοουμένου ότι έκανες κάποια μεγάλη επιτυχία σε Παγκόσμιο ή τους Ολυμπιακούς».

Σε ικανοποιεί αυτή η εξέλιξη;

«Είναι πολύ δύσκολο. Yπάρχουν αθλητές που προσφέρουν πάρα πολλά. Μπορεί να έρθουν 12οι, 15οι στον κόσμο, μπορεί να το επαναλαμβάνουν αυτό για χρόνια και δεν θα μπουν σε αυτό το σχέδιο και δεν θα πάρουν τίποτα. Είναι λίγο αυστηρό, όπως είναι αυστηρά τα προγράμματα κατά τη διάρκεια που είναι κάποιος ενεργός αθλητής. Π.χ. για την κατηγορία Α του ΚΟΑ πρέπει να έρθεις από 1ος έως 8ος στο Παγκόσμιο. Ένας αθλητής που ξεκινά ή ένας αθλητής που δεν έκανε για δύο συνεχόμενα χρόνια ψηλές επιδόσεις αμέσως χάνει και την λίγη στήριξη που έχει μέσω του σχεδιασμού, είναι σε δύσκολη θέση. Είναι ψηλά τα κριτήρια και στην Κύπρο πολύ λίγοι αθλητές ακόμα και εξ αυτών που εξασφαλίζουν Ολυμπιακή πρόκριση μπορούν να μπουν στην κατηγορία Α του σχεδιασμού.  Το Κράτος βοηθά οικονομικά αλλά ακόμη όχι σε βαθμό που να ανταποκρίνεται στην αυστηρότητα των κριτηρίων».

Υπάρχει κάποιος που σου έβαλε εμπόδια ή με τον τρόπο του σε έκανε να πεισμώσεις;

««Έπαιζα τένις πριν αρχίσω το windsurf και ήταν κάποια φάση που θα έμπαινα σε ομάδα για να κάνω προπόνηση για πρωταθλητισμό, όχι απλά σαν χόμπι. Είχε πει ο τότε προπονητής μου στην μητέρα μου ότι “ο μητσίς δεν τραβά για πρωταθλητισμό άφηστον να κάνει το χόμπι του. Δεν μου φαίνεται να τραβά για τούτο το πράγμα”. Ακόμα το θυμάμαι και γελάω. Υπήρξε περίοδος που και η ίδια η ομοσπονδία μου έβαλε εμπόδια, αλλά αυτό ανήκει στο παρελθόν, και πλέον έχω άριστες σχέσεις με την Κ.Ι.Ο. και τους ανθρώπους της που με στηρίζουν όσο μπορούν».

Μπορεί να σε επηρέασε και θετικά αυτό. Να σε πείσμωσε…

«Μπορεί… Απόρησα που το άκουσα. Κάποιος μπορεί να κάνει και μια λάθος εκτίμηση. Όταν ήμουν μωρό ήμουν πολύ μαζεμένος, δεν έλεγα αυτό που ένιωθα και μπορεί να με έβλεπαν ως αδύναμο χαρακτήρα για πρωταθλητισμό».

Κλείνοντας θα ήθελα να στείλεις ένα μήνυμα στους νεαρούς ιστιοπλόους που ονειρεύονται να κάνουν μία καριέρα όπως τη δική σου.

«Υπομονή πίστη και επιμονή. Οι απογοητεύσεις είναι περισσότερες από τις επιτυχίες και την ικανοποίηση στον πρωταθλητισμό. Πίστη στον εαυτό τους και σκληρή δουλειά. Μεθοδική δουλειά. Και πάνω απ’ όλα ρωτάτε τον εαυτό σας αν αγαπάτε αυτό που κάνετε. Είναι το σημαντικότερο».

Θα ήθελες να συμπληρώσεις κάτι;

«Θέλω να ευχαριστώ τους χορηγούς μου. Τον ΟΠΑΠ Κύπρου, την εταιρεία Biosearch for Sports, Famous Sports και garmin cyprus».