Ο Τσέχος κεντρικός της Ομόνοιας, Μίχαελ Λούφτνερ παραχώρησε μιας εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη μετά την κατάκτηση του τίτλου στο «No Choftes» Podcast του OLB με τους Στελ και Ρόη.

Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο κλίμα που επικρατεί στα αποδυτήρια της Ομόνοιας αλλά και την περίοδο που η ομάδα δεν κατάφερνε να πάρει τα θετικά αποτελέσματα. Παράλληλα, ο ποδοσφαιριστής εξέφρασε την επιθυμία να παραμείνει στο «τριφύλλι», ενώ αποκάλυψε και πως κατάληξε να είναι ποδοσφαιριστής της Ομόνοιας. 

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Λούφτνερ:

«Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος. Έντεκα χρόνια ήταν πολλά. Είναι ατυχία για εμάς γιατί ψες το πανηγυρίσαμε μέσα από το λεωφορείο μπροστά από 5000 κόσμο και δεν μπορούσαμε να βγούμε έξω λόγω της πανδημίας. Δεν μπορούμε να το πανηγυρίσουμε μαζί τους, πρέπει να προσέχουμε, δεν είναι το ίδιο. Είναι φανταστικό σίγουρα να κερδίζεις τον τίτλο με την Ομόνοια αλλά και πάλι ο κόσμος μας λείπει. Όταν κέρδισα τον πρώτο τίτλο με την Σλάβια Πράγας ήταν 30 χιλιάδες κόσμου και ήρθαν τραγουδιστές όπως η Αριάνα Γκράντε. Και ήταν φανταστικά. Χθες ήταν φοβερά όμως ήταν 5-6 χιλιάδες κόσμου,είναι και η κατάσταση με τον κορωνοϊό».

Για το κλίμα στα αποδυτήρια και την ομάδα: «Γνώρισα πάρα πολλούς παίκτες, πέρασα από πολλά αποδυτήρια όμως πρέπει να πω ότι όταν ήρθα στην Ομόνοια ήταν εξαιρετικά. Φέτος όμως ήταν κάτι ξεχωριστό. Όμως μου λείπει μόνο ένα πρόσωπο, ο Ματ. Αυτός ο άνθρωπος είναι εκπληκτικός, ακόμη και φέτος που έχουμε φοβερά αποδυτήρια. Όσοι τον γνώρισαν τους λείπει όμως, είναι φοβερός τύπος. Δεν είναι μόνο οι παίκτες στα αποδυτήρια, είναι το προσωπικό, οι γυμναστές και όλοι. Υπάρχει φοβερή χημεία μεταξύ όλων μας».

Για την περίοδο που η Ομόνοια δεν νικούσε στο πρωτάθλημα: «Θυμάμαι όταν είχαμε πέντε ματς χωρίς νίκη, ο Μπεργκ ήρθε στα αποδυτήρια και μας είπε ξέρουμε ότι ήμαστε μια εξαιρετική ομάδα και πρέπει απλώς να το δείξουμε. Δεν είναι μόνο αυτή η στιγμή αλλά τι θα κάνουμε τέλος του Μάη. Και μας το είπε ότι στο τέλος θα έχουμε επιτυχίες. Θυμάμαι εκείνο το διάστημα ότι πήρα πολλά μηνύματα μέσα στον Οκτώβριο ότι πέρσι ήμασταν καλύτεροι και φέτος όχι και έλεγα ότι πρέπει να θυμόμαστε ότι γράψαμε ιστορία με τους ομίλους πριν ένα δύο μήνες. Μετά όμως πήγαμε σερί νίκες με Ανόρθωση, ΑΕΚ, Καρμιώτισσα. Πιστεύω ήταν πολύ σημαντικό για εμάς τότε. Καταλάβαμε ότι πρέπει να παίζουμε πάντα σαν να είμαστε στο Γιουρόπα».

Για την κριτική από τον κόσμο: «Κανείς μας δεν παραπονιόταν για την κριτική του κόσμου όταν φέρναμε κακά αποτελέσματα. Ξέραμε ότι είχαμε ένα στόχο για το τέλος της σεζόν και περιμέναμε στο τέλος να κάνουμε τον απολογισμό. Και αυτή η χρονιά ήταν φανταστική».

Για το μέλλον του: «Θέλω να μείνω στην Ομόνοια. Δεν μπορώ να απαντήσω όμως για τα ποσά και τις διαπραγματεύσεις των ομάδων. Όμως αν η Ομόνοια με θέλει εγώ σίγουρα θέλω να παραμείνω εδώ. Αυτό όμως δεν είναι δική μου απόφαση. Είναι μεταξύ των συλλόγων, του μάνατζερ μου και κυρίως της Κοπεγχάγης. Αν με ρωτάς αν θέλω να μείνω, τότε είναι ναι σίγουρα όμως δεν εξαρτάται από εμένα».

Ποιο ήταν το είδωλο του στην Τσεχία μεγαλώνοντας: «Όχι δεν ήταν ο Νέντβεντ. Ήταν ο Τόμας Ροσίτσκι. Άρχισα την καριέρα μου σαν επιτελικός μέσος και ήμουν αρκετά μικρόσωμος μέχρι που μέσα σε δύο χρόνια ψήλωσα σχεδόν ένα μέτρο. Μετά έπαιξα εξάρι και μετά αμυντικός όμως το είδωλο μου ήταν ο Ροσίτσκι».

Πως κατέληξε στην Ομόνοια: «Την πρώτη μου χρονιά έπαιξα 60 ματς στην Κοπεγχάγη, παίξαμε με την Ατλέτικο στο Γιουρόπα. Μετά ήρθε ακόμη ένας αμυντικός και υπήρχε ανταγωνισμός. Άρχισε αυτός βασικός όμως μετά έπαιξα εγώ βασικός και είχα έναν σοβαρό τραυματισμό στο γονάτο. Πέρασα από χειρουργείο, έμεινα εκτός 7-8 μήνες. Μετά όμως ήρθαν 3-4 αμυντικοί και ήξερα ότι ήταν δύσκολο να μείνω. Ήρθε ο Μπεργκ στην Ομόνοια και ήταν φίλος με τον προπονητή στην Κοπεγχάγη. Μου τηλεφώνησε και ήμουν λίγο σκεπτικός για την Κύπρο, δεν ήξερα πολλά για την ποιότητα του πρωταθλήματος και την ομάδα. Μετά ήρθα εδώ πριν υπογράψω. Ήρθα εδώ με τον μάνατζερ μου, είδαμε τις εγκαταστάσεις, μιλήσαμε με Λάρκου και τους υπόλοιπους και αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλό βήμα για μένα μετά από ένα χρόνο αποχής. Και τώρα όλα είναι τέλεια».