Στο δρόμο για το Μουντιάλ της Ρωσίας μπήκε η Εθνική μας, αφού μετά την άνετη νίκη επί του Γιβραλτάρ (4-0) παίζει μπαράζ για το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό ραντεβού.

Αναμενόμενο και… προφανές ήταν το ξεκίνημα στο ματς, με την Ελλάδα να έχει κατοχή μπάλας γύρω στο… 100% και όλο το Γιβραλτάρ να περιμένει στο μισό γήπεδο. Παρότι οι διεθνείς κυκλοφόρησαν αρκετά γρήγορα τη μπάλα και έψαξαν τις κάθετες μπαλιές, οι τελικές πάσες ήταν αρκετά βιαστικές στο ξεκίνημα, με αποτέλεσμα η πρώτη τελική να έρθει με μια κεφαλιά-άουτ του Τοροσίδη ακριβώς με τη συμπλήρωση 10 λεπτών στο Καραϊσκάκη.

Η έντονη πίεση της Εθνικής μας στη μεσαία γραμμή και φυσικά η τεράστια διαφορά ποιότητας σε ατομικό επίπεδο, της επέτρεπε να παίρνει άμεσα τη μπάλα στα πόδια της και να «χτίζει» από πίσω τις επιθέσεις της, ωστόσο η ώρα περνούσε και το Γιβραλτάρ… άντεχε, πάντα σε συνδυασμό με τις πολλές κακές πάσες των διεθνών μας και τη γενικότερη βιασύνη που επέδειξαν όταν πλησίαζαν την αντίπαλη περιοχή. Για την ακρίβεια, η πρώτη φορά που κατάφεραν να δημιουργήσουν μια σωστή επίθεση με «στρωτό» ποδόσφαιρο και σωστές κινήσεις στο χώρο με αντίστοιχες εναλλαγές της μπάλας ήταν η φάση του 15′ η οποία ολοκληρώθηκε με σέντρα του Φορτούνη από δεξιά και κεφαλιά του Σταφυλίδη πάνω από τα δοκάρια του Ιμπραΐμ.

Χρειαζόταν ηρεμία…

Όσο περνούσε μάλιστα η ώρα και το Γιβραλτάρ έκλεινε σωστά τους διαδρόμους, αυξανόταν εκθετικά τόσο το άγχος, όσο και η γενικότερη… μουρμούρα στην εξέδρα. Στοιχεία που βεβαίως απλά μεγέθυναν το γεγονός ότι η Εθνική αντί να παίζει γρήγορα, έπαιζε κατά κανόνα απλώς βιαστικά. Ήταν εμφανές ότι άπαντες, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, σε αυτό το σημείο έπρεπε να πάρουν μια βαθιά ανάσα, να ηρεμήσουν και να εμπιστευθούν τις ικανότητες της ομάδας. Άλλωστε, θα χρειαζόταν μονάχα μια καλή τελική πάσα ή ένα λάθος του αντιπάλου, ώστε να έρθει και ένα γκολ που θα «καθάριζε» το ματς. Από εκείνο το σημείο και μετά όλα θα ήταν πιο απλά…

…βρήκε και το γκολ

Όπως ακριβώς συνέβη δηλαδή. Μετά από δύο… προειδοποιήσεις των διεθνών μας, αρχικά με το σουτ άουτ του Φορτούνη στο 21′ και έπειτα την μακρινή εκτέλεση φάουλ του Χριστοδουλόπουλου στο 28′ που μπλόκαρε σχετικά εύκολα ο γκολκίπερ του Γιβραλτάρ, στη συνέχεια βρέθηκε η φάση που ξεκλείδωσε το παιχνίδι. Ήταν το 32ο λεπτό, όταν μετά από υπομονετική κυκλοφορία της μπάλας, ο Φορτούνης είδε τον Ζέκα που είχε χώρο στα δεξιά, του πέρασε τη μπάλα, αυτός είδε τον Τοροσίδη και τον βρήκε με έξοχη σέντρα και ο αρχηγός της Εθνικής νίκησε τον Ιμπραΐμ με κοντινή κεφαλιά στην κίνηση για το 1-0.

Στο τελευταίο τέταρτο του πρώτου μέρους, η Ελλάδα έκλεισε ακόμη περισσότερο το Γιβραλτάρ στα καρέ του, ωστόσο οι τελικές πάσες και προσπάθειες, συνέχισαν να μην είναι καλές. Στο δίλεπτο 36-37 ο Μήτρογλου είχε δύο καλές φάσεις ωστόσο αρχικά το σουτ που δοκίμασε ήταν κακό ενώ η κεφαλιά στη συνέχεια αρκετά αδύναμη αν και υπό καλές προϋποθέσεις μετά από σέντρα του Τοροσίδη. Το πρώτο μέρος «βγήκε» με μια… παραλίγο επικίνδυνη αντεπίθεση του Γιβραλτάρ την οποία τελικά καθάρισε ο Παπαδόπουλος. Γενικώς προβληματική -κατά το ελάχιστο- εμφάνιση της Εθνικής σε αυτά τα 45 πρώτα λεπτά, ωστόσο έστω κι έτσι δεν… γινόταν να μην βρει τουλάχιστον αυτό το γκολ.

 

Βελτίωση και νίκη στο ρελαντί!

Ότι συνέβη στα πρώτα 45 λεπτά του αγώνα, έμεινε… στην Ιστορία για την Εθνική μας. Γιατί στο δεύτερο ημίχρονο, οι διεθνείς βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο αποφασισμένοι να αλλάξουν την εικόνα τους και να παίξουν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους αλλά και την… απουσία δυνατοτήτων του αντιπάλου.

Μετά από τέσσερις γρήγορες τελικές που δεν βρήκαν στόχο με Μήτρογλου (46′), Παπασταθόπουλο (50′) και Παπαδόπουλο (54′, 56′), όλα άρχισαν να βρίσκουν τον δρόμο τους στο Φάληρο. Η Ελλάδα ανέβασε την πίεση και τις γραμμές της, βελτίωσε τις τελικές πάσες τις, αύξησε τον ρυθμό των κινήσεών της χωρίς τη μπάλα και κάπως έτσι -κόντρα στους ήδη… ταλαιπωρημένους και «σκασμένους» ερασιτέχνες του Γιβραλτάρ- βρήκε ξανά (και ξανά) τον δρόμο προς τα δίχτυα.

Στο 61′, μετά από φοβερή συνεργασία των διεθνών με Φορτούνη – Μάνταλο, ο τελευταίος βρήκε τον Μήτρογλου και ο σέντερ φορ της Μαρσέιγ έγραψε το 2-0 χωρίς πρόβλημα, με ωραίο πλασέ. Η συνέχεια, αναμενόμενη: το Γιβραλτάρ κατέρρευσε οριστικά, δεν κατάφερε ουσιαστικά να ξανακουμπήσει τη μπάλα παρά μόνο σε απομακρύνσεις και η Ελλάδα πέτυχε ακόμη δύο γκολ παίζοντας στο ρελαντί.

Ένα δίλεπτο μετά το 2-0, νέα ωραία συνεργασία των διεθνών με Τοροσίδη, Ταχτσίδη και Μάνταλο, ο «Τόρο» ήταν ο τελευταίος που ακούμπησε τη μπάλα όσο χρειαζόταν για τον Μήτρογλου και αυτός από κοντά πέτυχε το 3-0 με προβολή.

Μετά από μια ολιγόλεπτη διακοπή επειδή ορισμένοι δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ μυαλά, ήρθε και το 4-0 στο 78′. Ο Τζιόλης βρήκε ωραία τον Σταφυλίδη, αυτός πρόλαβε τη μπάλα και έβγαλε μια πολύ δύσκολη -πλην άψογη- σέντρα και ο Γιαννιώτας που είχε περάσει λίγα λεπτά νωρίτερα στο ματς, διαμόρφωσε το τελικό σκορ με υπέροχη κεφαλιά. Έστω και στο φινάλε, η Εθνική μας κέρδισε τις εντυπώσεις και ολοκλήρωσε ιδανικά την πορεία της σε αυτή την προκριματική διαδικασία που πλέον τη φέρνει να διεκδικεί την πρόκρισή της σε ένα ακόμη Μουντιάλ, σε δύο αγώνες.