Από την εκκίνηση φάνηκε πως ο Μάρκεθ δεν θα άφηνε σε ησυχία τις δύο Ducati να κάνουν παιχνίδι. Αμέσως πέρασε εμπρός παρά το σκληρό του ελαστικό και άρχισε να κάνει χρόνους κοντά στο ρεκόρ της πίστας δημιουργώντας μάλιστα και διαφορά που σε κάποιο σημείο έφτασε ακόμα και τα 1.2 δευτερόλεπτα. Με τους Μάρκεθ, Λορένθο και Ντοβιτσιόζο να έχουν κάνει ένα γκρουπ εμπρός ήταν ξεκάθαρο πως βλέπαμε από τον 3ο γύρο το βάθρο αν δεν γινόταν κάποιο απρόοπτο. Ο Ρόσι που ξεκίνησε 14ος άρχισε να κερδίζει θέσεις συνεχώς και ανέβαινε με ρυθμό πολυβόλου.
Ο Ντοβιτσιόζο άρχισε από τον 10 γύρο και μετά να πιέζει τον Λορένθο και μάλλον τον ξύπνησε καθώς ο Χόρχε, άρχισε να ροκανίζει την διαφορά να πλησιάζει τον Μάρκεθ και τελικά να τον περνά στον 18ο γύρο. Ο Ντόβι έμεινε πίσω και δεν κατάφερε να πλησιάσει σε θέση προσπεράσματος τον Μάρκεθ και τελικά το παράτησε.
Ο Μάρκεθ όμως ήθελε πάσει θυσία την πρώτη θέση. Πέρασε και ξαναπέρασε τον Λορένθο που έδειχνε αποφασισμένος και αρκετές φορές κόντεψαν και οι δύο να πέσουν. Αλλά τελικά ο Λορένθο ζύγισε τις πιθανότητες, μελέτησε τον Μάρκεθ και στον τελευταίο γύρο τον πέρασε για τελευταία φορά κερδίζοντας μια δίκαιη και παλικαρίσια νίκη δείχνοντας και την κλάση του.
Ο Ντόβι έμεινε 3ος, με 4ο τον Κράτσλοου και 5ο τον Πετρούτσι. Ο Ρόσι κατάφερε να τερματίσει στην 6η θέση που ήταν ένας πραγματικός άθλος.