Μεγάλη συνέντευξη περιοδικό «ΑΠΟΛΛΩΝ ΛΕΜΕΣΟΣ» παραχώρησε ο Γιάννης Γιαννιώτας, ο οποίος μίλησε για όλους και για όλα. Ο Ελλαδίτης εξτρέμ απάντησε χωρίς δισταγμό σε όλες τις ερωτήσεις που δέχθηκε, τόσο για τη μεταγραφή του στους «γαλάζιους» της Λεμεσού, για τις προτάσεις που είχε και πολλά άλλα.

Δείτε ολόκληρη την συνέντευξη του: ΕΔΩ

Περιπλανήθηκες αρκετά όλα αυτά τα χρόνια. Τώρα είσαι στον Απόλλωνα. Πιστεύεις ότι, όπως είπε κάποτε και ο Παπουλής, ίσως και να βρήκες το… λιμάνι σου, από τη στιγμή που υπέγραψες συμβόλαιο μέχρι το 2021;

Γι’ αυτό το λόγο που είπες, ότι περιπλανήθηκα πολύ όλα αυτά τα χρόνια, στο ποδόσφαιρο δεν ξέρεις τι θα συμβεί. Μπορεί να μείνεις σε μια ομάδα πολλά χρόνια ή να μην μείνεις και καθόλου. Προτιμώ να ζω το παρόν και το μέλλον να το αφήσουμε. Δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει.

Πόσο καταλυτικός ήταν ο ρόλος του Πέτρου Κονναφή στη μεταγραφή σου στον Απόλλωνα, από τη στιγμή μάλιστα που ταξίδεψε μέχρι και την Αθήνα για να σε πείσει;

Με τον Πέτρο γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια και μου ανέλυσε το πλάνο της ομάδας. Φυσικά, ήξερα την ομάδα και από πριν. Όπως είπα, με τον Πέτρο μας συνδέει μια φιλία πολλά χρόνια και μ’ έπεισε πολύ σύντομα, πολύ γρήγορα.

Το όνομά σου είχε «παίξει» και στο ρεπορτάζ της Ανόρθωσης, του Άρη Θεσσαλονίκης και του Ατρομήτου, ενώ είχε ακουστεί σε «πηγαδάκια» και για το ΑΠΟΕΛ. Είχες όντως κι άλλες προτάσεις ή ήταν μόνο βολιδοσκοπήσεις;

Κοίταξε, εγώ έχω μια πολιτική σαν ποδοσφαιριστής. Έχω ζητήσει από το μάνατζέρ μου να μου πει, να μου μεταφέρει σ’ εμένα τον ίδιο όταν έχει κάτι το επίσημο. Αν δεν υπάρχει κάτι το επίσημο, δεν θέλω να μου λένε ότι υπάρχει ενδιαφέρον. Όταν είναι κάτι το επίσημο, το συζητάμε. Από τη στιγμή που έφτασε πρώτα το επίσημο ενδιαφέρον από τον Απόλλωνα, το κοιτάξαμε, το μελετήσαμε και καταλήξαμε. «Ποτέ δεν μετανιώνω για κάτι που έχω κάνει»

Πέρυσι βρέθηκες κοντά στην επιστροφή σου στο ΑΠΟΕΛ, αλλά «ψήφισες» ΑΕΚ Αθηνών. Μετανιώνεις γι’ αυτή σου την απόφαση, γιατί σίγουρα δεν πήρες τις ευκαιρίες που θα περίμενες;

Ποτέ δεν μετανιώνω για κάτι που έχω κάνει. Σίγουρα είναι όλα εμπειρίες, λάθη μπορεί να κάνεις πολλά, αλλά εντάξει… Για εμένα δεν νομίζω ότι ήταν λάθος ότι πήγα στην ΑΕΚ. Το ότι μια χρονιά πήγε… στραβά, μπορεί να συμβεί σε πολλούς ποδοσφαιριστές. Υπήρχαν και κάποιοι μικροτραυματισμοί, αλλαγή προπονητών, αλλά εντάξει. Δεν πήρα όσο χρόνο θα ήθελα και δεν μπόρεσα να δείξω τις ικανότητές μου στο γήπεδο.

Ήταν επιλογή σου να φύγεις το καλοκαίρι από την ΑΕΚ;

Κοίταξε, όταν δεν παίζεις σίγουρα είναι μία επιλογή το να φύγεις για να βρεις τα πατήματά σου ξανά. Δεν έβρισκα το λόγο να μείνω στην ομάδα και να μην έχω κάποιο αγωνιστικό ρόλο. Νωρίτερα, είπες ότι δεν μετανιώνεις ποτέ για κάτι που έχεις κάνει. Υπάρχει, όμως, κάτι άλλο που μετανιώνεις ή έστω θα ήθελες να το κάνεις διαφορετικά; Ίσως, αν θα μπορούσα να πω ότι μετανιώνω για κάτι, ίσως αν… γυρνούσα πίσω το χρόνο, δεν θα έφευγα από τη Γερμανία.

Φρόντισες να κερδίσεις τον κόσμο του Απόλλωνα από την πρώτη στιγμή και από το ντεμπούτο σου, αναγκάζοντάς τον να ξεχάσει τα όσα υποστήριξε παλιά για το άτομό σου και κυρίως το πέρασμά σου από το ΑΠΟΕΛ. Ήταν ένα «στοίχημα» και για εσένα, γιατί ξέρεις κι εσύ πολύ καλά πως στην Κύπρο και την Ελλάδα ταυτίζονται οι παίκτες με τις ομάδες που αγωνίζονται;

Σίγουρα. Το ότι μου αρέσουν οι προκλήσεις είναι γνωστό στους οικείους μου. Τώρα, πάνω σ’ αυτό που λες, ότι δηλαδή κερδίζω τον κόσμο, νομίζω ότι είμαι ένας παίκτης που δίνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Από τη στιγμή που περνάω τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, φροντίζω να δίνω τα πάντα για τους συμπαίκτες μου, για την ομάδα μου και στο μυαλό μου είναι να κερδίζω. Τώρα, κατά πόσον μπορώ να κερδίσω τους ανθρώπους και τον κόσμο του Απόλλωνα, θα φανεί και στο άμεσο μέλλον.

Εγκλιματίστηκες άμεσα στον Απόλλωνα. Σε βοήθησε κάποιος από την ομάδα της Λεμεσού ως προς την προσαρμογή σου ή είναι χαρακτηριστικό σου στοιχείο;

Το Κυπριακό στοιχείο. Το ότι υπάρχουν πολλοί Κύπριοι και καλοί παίκτες, αλλά και καλά παιδιά, ήταν αυτό που με βοήθησε πάρα πολύ και στην ουσία που μπήκα πολύ γρήγορα στο κλίμα της ομάδας. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τους ξένους, αλλά ξέρεις λόγω της γλώσσας και της κουλτούρας, κάποια παιδιά με βοήθησαν περισσότερο.

Έχεις παίξει στο εξωτερικό, έχεις περάσει κι από μεγάλες ομάδες της Ελλάδας. Τι κρατάς και τι θέλεις να ξεχάσεις;

Τι κρατάω και τι θέλω να ξεχάσω; Κρατάω τις εμπειρίες. Να ξεχάσω; Δεν έχω κάτι να ξεχάσω. Είναι όλα εμπειρίες και μ’ αρέσουν. Καλό είναι να υπάρχουν και τα λάθη και τα σωστά. Αν δεν κάναμε λάθη και σωστά πράγματα, δεν θα ζούσαμε ποτέ.

Έχεις αγωνιστεί σε Γερμανία και Ισπανία. Όλοι λένε πως όλα εκεί λειτουργούν πιο επαγγελματικά. Εσύ που το έχεις ζήσει πιο έντονα ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά που εντοπίζεις σε σχέση με το Κυπριακό και το Ελλαδικό ποδόσφαιρο;

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες σ’ αυτό, αλλά νομίζω ότι ο κύριος παράγοντας είναι η νοοτροπία. Η νοοτροπία που μαθαίνουν τα πιτσιρίκια το ποδόσφαιρο στο εξωτερικό, πράγματα που ξέρουν από 7-8 ετών, εμείς τα μαθαίνουμε στα 15 και αυτό νομίζω ότι πρέπει ν’ αλλάξει. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν άλλες δικαιολογίες, γιατί εάν το… πάρετε σωματικά και τεχνικά, δεν πιστεύω ότι θα βρεις μεγάλες διαφορές. Απλώς, η μεγάλη διαφορά στους Έλληνες και στους Κύπριους παίκτες με τους ξένους είναι η νοοτροπία. Αν θα δείτε, παίκτες που ζουν πολλά χρόνια στο εξωτερικό, για παράδειγμα Έλληνες, όπως ο Σωκράτης (Παπασταθόπουλος) και ο Μανωλάς, είναι παγκόσμιας κλάσης παίκτες. Έχουν συνηθίσει στο εξωτερικό, έχουν πάρει αυτή τη νοοτροπία και γι’ αυτό το λόγο είναι έτσι όπως είναι.

Μιλώντας για νοοτροπία, νομίζω ότι υπάρχει υπερβολική πίεση σε Ελλάδα και Κύπρο για το αποτέλεσμα και όλα κρίνονται από ένα παιχνίδι, λες και μία ήττα είναι το τέλος του κόσμου…

Ζούμε το ποδόσφαιρο πολύ έντονα. Οι Μεσογειακές χώρες αυτό έχουν. Νομίζω ότι σε πολλές χώρες ζουν έτσι το ποδόσφαιρο. Όπως στην Αργεντινή και στη Βραζιλία, νομίζω ότι έτσι είμαστε κι εμείς. Ζούμε για το ποδόσφαιρο. Όσο αφορά τη Γερμανία και την Ισπανία, το βλέπουν σοβαρά, θέλουν να κερδίσουν, αλλά το βλέπουν και σαν μια διέξοδο από την καθημερινή ρουτίνα τους και τη δουλειά. Το βλέπουν σαν μια γιορτή.

Τι πήρες από κάθε χώρα και από κάθε ομάδα που έχεις αγωνιστεί;

Κάθε χρονιά σου διδάσκει κάτι. Σχεδόν σε όλες τις ομάδες που πήγα, το πρώτο στοιχείο που πρέπει να έχει κάποιος και παίρνω σαν Γιάννης είναι η υπομονή, γιατί δεν μπορείς να τα βρεις όλα έτοιμα, γιατί δεν μπορεί να στα χαρίσουν όλα. Είναι πρώτα η υπομονή και μετά η σκληρή δουλειά, γιατί όπου κι αν είσαι, ότι κι αν είσαι, αν δεν έχεις αυτά τα δύο δεν μπορείς να συνεχίσεις.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι μέσω του αθλητισμού και στην προκειμένη περίπτωση του ποδοσφαίρου, μπορείς να βγεις πιο δυνατός ως χαρακτήρας, γιατί περνάς διάφορες καταστάσεις, άλλες φορές καλές κι άλλες δυσάρεστες. Κατά πόσον ευσταθεί αυτό;

Νομίζω ότι τα παιχνίδια που ασχολούνται πολύ με τον αθλητισμό, δημιουργούν ένα δυνατό χαρακτήρα, γιατί περνούν πάρα πολλές δυσκολίες. Αυτό που βλέπει ο κόσμος μες στο γήπεδο δεν είναι απλώς μια Κυριακή. Υπάρχουν πολλές απογοητεύσεις, υπάρχει πολύ κλάμα, υπάρχουν τραυματισμοί, υπάρχουν ατυχίες, υπάρχουν πάρα πολλά. Γι’ αυτό νομίζω ότι σε κάνουν πάρα πολύ δυνατό σαν χαρακτήρα και αργότερα, μεγαλώνοντας, σε κάνουν και καλύτερο άνθρωπο.

Ένα παιχνίδι μπορεί να αλλάξει τα πάντα, είτε θετικά είτε αρνητικά;

Το ποδόσφαιρο είναι όπως είναι και η δουλειά. Δηλαδή, όταν στη δουλειά σου πάει κάτι στραβά, δεν μπορεί να είσαι πάντα ευτυχισμένος, δεν μπορεί να είσαι πάντα χαρούμενος, δεν μπορεί να είσαι πάντα λυπημένος. Αλλάζουν αυτά. Σίγουρα μπορεί μια μεγάλη ήττα ή μια ήττα κακή να σε πάρει λίγο από… κάτω, αλλά η ζωή δεν σταματά. Υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα και πρέπει να συνεχίσεις και να κάνεις το καλύτερο για εσένα και γενικά για την ομάδα σου.

Κάνουμε μία σύντομη αναδρομή στο παρελθόν. Πέρασες δύσκολα μικρός, αφού διένυες μεγάλη απόσταση και συγκεκριμένα κάθε μέρα έφευγες από τη Χαλκιδική για να βρεθείς στις προπονήσεις του Άρη. Οι κόποι και οι προσπάθειές σου όμως «καρποφόρησαν». Κατέκτησες το πρωτάθλημα με την ομάδα κάτω των 20 ετών, ενώ άρχισες σιγά-σιγά να γίνεσαι κι ευρύτερα γνωστός. Είχες κάποιο έξτρα κίνητρο για να μπορέσεις να τα καταφέρεις;

Τη χρονιά που έγινα επαγγελματίας στον Άρη, ήταν η χρονιά που ο Άρης ήταν πάρα πολύ δυνατός. Αν θυμάμαι καλά είχε φθάσει στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ, αλλά σε διάστημα 10 μηνών ήρθαν τα… πάνω κάτω. Δηλαδή, από εκεί που ήταν όλα καλά και η ομάδα πήγαινε Ευρώπη, ήρθαν πολλές αποχωρήσεις μεγάλων παικτών και υπήρχαν οικονομικά προβλήματα. Εγώ το είδα σαν μια μεγάλη ευκαιρία, γιατί ο Άρης είναι πάρα πολύ μεγάλη ομάδα, ασχέτως αν τα τελευταία χρόνια έχει ταλαιπωρηθεί. Όποιος την ζει όμως, όποιος είναι πάνω στη Θεσσαλονίκη, θα καταλάβει ότι η ομάδα είναι πολύ μεγάλη κι εγώ το βρήκα σαν μια τεράστια ευκαιρία για να ξεκινήσω την καριέρα μου από εκεί πέρα. Σίγουρα, με τον πατέρα μου πηγαινοερχόμασταν, επί έξι χρόνια μία ώρα να πάμε και μία ώρα να γυρίσουμε, ήταν κάτι σαν άθλος, όχι για εμένα, αλλά ουσιαστικά για τον πατέρα μου και τη μητέρα μου, γιατί αυτοί τα «τραβούσαν» όλα. Προσπάθησα να παίξω ποδόσφαιρο ώστε να τους ανταποδώσω αυτό που έπραξαν για εμένα.

Τι «θυσίες» έκανες για να τα καταφέρεις;

Για εμένα μπορεί να πουν ότι φαίνομαι κακός μέσα στο γήπεδο, αλλά δεν νομίζω ότι κάποιος θα βρεθεί να πει ότι ο Γιαννιώτας δεν είναι σωστός επαγγελματίας, ότι ο Γιαννιώτας ξενυχτάει και κάνει το ένα και το άλλο. Αυτό είμαι 1000% σίγουρος ότι δεν πρόκειται να το κάνει ποτέ κανείς, γιατί δεν τα κάνω. Τώρα εάν επηρεάζει η ζωή αυτή άλλους ποδοσφαιριστές, νομίζω ότι είναι λάθος τους, νομίζω ότι έχουν μεγαλώσει κάπως απότομα μες το ποδόσφαιρο και νομίζω ότι είναι λάθος να το κάνουν αυτό το πράγμα. Γιατί καλή η ζωή του ποδοσφαιριστή, καλά τα λεφτά, καλό το ένα και το άλλο, αλλά όταν παίζεις πρέπει να κερδίζεις για τον κόσμο που έρχεται να σε δει, που πληρώνει να σε δει από το υστέρημά του και να φροντίσεις, δεν λέω πάντα γιατί δεν γίνεται πάντα να κερδίζεις, να φεύγει χαρούμενος και περήφανος που ήρθε να σε δει.

Απ’ όσα εντόπισα στο διαδίκτυο αμειβόσουν αρχικά με 700 ευρώ για τρία χρόνια. Πόσο δύσκολο ήταν να τα βγάλεις πέρα;

700 ευρώ ναι, αλλά απλήρωτος… Είχαμε οικονομικά προβλήματα τότε, το καταλαβαίναμε. Λέμε «κάθε αρχή και δύσκολη» και για εμένα ήταν αρκετά δύσκολη. Όπως είπα και νωρίτερα, δούλεψα σκληρά αφού έπρεπε κάτι να κάνω, να βοηθήσω την ομάδα μου κι εγώ και γι’ αυτό είχα φύγει τότε στο εξωτερικό και πήρε χρήματα και η ομάδα. Ήταν μια μεγάλη βοήθεια και για τους συμπαίκτες μου και για το σύλλογο που ήταν τότε σε πολύ δύσκολη θέση.

Υπήρξες συμπαίκτης με το Ρομπέρζ; Τον πρόλαβες στον Άρη;

Όταν ήταν ο Ρομπέρζ στον Άρη, εγώ ήμουν στη δεύτερη ομάδα, μόνο σε διπλά είχαμε βρεθεί στο ίδιο γήπεδο.

Σε παλαιότερή του συνέντευξη στο περιοδικό «ΑΠΟΛΛΩΝ ΛΕΜΕΣΟΣ» ο Ρομπέρζ είχε πει ότι τον βοήθησαν να ωριμάσει και να μην νιώθει την πίεση τα δύο του πρώτα παιχνίδια στον Άρη κόντρα σε Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Δηλαδή, τον βοήθησαν να αποβάλει την πίεση και να μην καταλαβαίνει από έδρες…

Εγώ ήμουνα πάρα πολύ τυχερός που ξεκίνησα από τον Άρη, γιατί είχε τεράστια πίεση. Μια μεγάλη ομάδα που έχει απαιτήσεις, έχει κόσμο, έχει αυτό το στοιχείο που θέλει να πρωταγωνιστεί. Αυτό βοήθησε κι εμένα πάρα πολύ. Όσον αφορά αυτό που είπε ο Ρομπέρζ, δεν μπορώ να στο εξηγήσω. Αν δεν ζήσεις την πίεση του κόσμου είναι δύσκολο να το περιγράψεις.

Ποια είναι η δυναμική που δίνει o Super 3 στον Άρη; Είδαμε τους οργανωμένους οπαδούς να κάνουν παλαιότερα κινήσεις, έτσι ώστε ν’ αναλάβουν ακόμα και τα ηνία του συλλόγου, όταν είχε βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση…

Η γνώμη μου για το ποδόσφαιρο είναι ότι ο κόσμος είναι… το ποδόσφαιρο. Η ομάδα εξαρτάται από τον κόσμο. Η ομάδα είναι ο κόσμος της και αυτός είναι που σου δίνει το κίνητρο στην ομάδα, στον ποδοσφαιριστή, στο ένα, στο άλλο. Δεν υπάρχει ομάδα χωρίς κόσμο, δεν υπάρχει ποδόσφαιρο χωρίς κόσμο. Αυτό νομίζω ότι είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να κοιτάξουμε εδώ πέρα στην Κύπρο, έτσι ώστε να επιστρέψει ο κόσμος στα γήπεδα, γιατί είναι πολύ άσχημο να παίζουμε χωρίς κόσμο. Το καταλαβαίνετε κι εσείς οι ίδιοι. Κάτι πρέπει να γίνει.

Μιλώντας για κόσμο θα πρέπει αφενός να σταθούμε στην ατμόσφαιρα αλά «Μπομπονέρα» που δημιουργείται στο «Χαριλάου» από τους φίλους του Άρη κι αφετέρου στο ότι παρά τις δυσκολίες, τον υποβιβασμό σε μικρότερες κατηγορίες, ο κόσμος της ομάδας ήταν σταθερά στο πλευρό της και δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Νομίζω ότι αυτό που έδειξαν οι φίλοι του Άρη είναι κάτι παραπάνω από αγάπη για την ομάδα…

Νομίζω ότι αυτό που λες είναι ότι ο κόσμος αγαπά τόσο πολύ την ομάδα. Παρότι η ομάδα έφτασε στο χείλος της καταστροφής εκεί πέρα, έτυχε να παρακολουθήσω αρκετά παιχνίδια που ήταν σε χαμηλότερες κατηγορίες από τη Β΄ και να ’χει κόσμο. Αυτό σου λέει ότι η ομάδα δεν πρόκειται να «πεθάνει» από τη στιγμή που ο κόσμος είναι δίπλα της, την στηρίζει, την ωθεί προς την επιστροφή της. Είναι μεγάλο πράγμα. Αυτό που ξέρω εγώ από τη Θεσσαλονίκη και τον κόσμο πάνω, είναι ότι στα εύκολα είναι όλοι εκεί, αλλά στα δύσκολα πολλαπλασιάζονται οι οπαδοί. Αυτό πρέπει να γίνεται σε κάθε ομάδα.

Το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ κάνει όλη αυτή την πορεία τα τελευταία χρόνια, κατακτώντας παράλληλα και τίτλους, θεωρείς ότι είναι καλό και για την πόλη έτσι ώστε να δούμε και πιο δυνατό Άρη;

Σίγουρα για τη Θεσσαλονίκη, όταν ο συμπολίτης και μεγάλος σου αντίπαλος είναι δυνατός, αυτό φροντίζει να σε κάνει κι εσένα δυνατό. Δηλαδή είναι ένας υγιής ανταγωνισμός. Και στην Αθήνα έτσι γίνεται με τις ομάδες. Σίγουρα ο Παναθηναϊκός είναι μια τεράστια ομάδα, ασχέτως αν τα τελευταία 4-5 χρόνια περνάει κάποια προβλήματα, δεν παύει να τον κάνει μεγάλο, δεν παύει να τον κάνει δυνατό, δεν παύει να τον κάνει ανταγωνιστικό. Όπως και η ΑΕΚ. Η ΑΕΚ είχε τις «περιπέτειές» της, γύρισε δυνατή, πήρε πρωτάθλημα, κύπελλο, έπαιξε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Νομίζω ότι όταν η μία ομάδα είναι δυνατή, θέλουν να γίνουν και οι άλλες δυνατές. Επομένως, αυτό δημιουργεί ένα υγιή ανταγωνισμό και αυτό είναι το σωστό, δηλαδή να υπάρχουν δυνατές ομάδες σε όλες τις πόλεις.

Παλαιότερα είχες πει ότι έχεις για ίνδαλμα σου τον Τόνι Κάλβο. Έναν ποδοσφαιριστή που πέρασε από την Κύπρο, όμως δεν είχε την πορεία που όλοι ανέμεναν, παρότι ήταν κοινώς παραδεκτό πως ήταν πολύ ταλαντούχος παίκτης.

Όταν ήταν ο Κάλβο στον Άρη, εγώ ήμουνα στις Ακαδημίες και κάθε Κυριακή βλέπαμε τα παιχνίδια. Επειδή ήταν και η θέση μου αυτή, παρακολουθούσα τότε τον Κάλβο. Νομίζω ότι έμεινε πάρα πολύ στάσιμος από τη στιγμή που έφυγε από την Ελλάδα. Δηλαδή έφυγε ένας τεχνίτης και γρήγορος παίκτης, αλλά δεν δούλεψε κάτι παραπάνω. Επομένως, έμεινε στάσιμος και αυτό φάνηκε στην πορεία του.

Μικρός είχες κάποια άλλα ινδάλματα;

Πολλούς ποδοσφαιριστές. Μου άρεσαν πάρα πολλοί ποδοσφαιριστές και ξένοι και Έλληνες.

Υπάρχει κάποιος που θα ήθελες να έχεις εσύ κάποια από τα στοιχεία που τον ξεχώριζαν, π.χ. τη σέντρα του ή κάτι άλλο;

Θα προσπαθήσω να πάρω θετικά από πολλούς ποδοσφαιριστές. Δεν θα ’θελα να πάρω μόνο από έναν και νομίζω ότι αυτό είναι και το καλύτερο.

Υπήρχε κάποιος προπονητής που σε βοήθησε σημαντικά στην καριέρα σου;

Και αυτοί ήταν αρκετοί από επαγγελματικής άποψης. Για παράδειγμα, όσους προπονητές είχαν στον Άρη με βοήθησαν πάρα πολύ. Δεν νομίζω ότι είχα κάποιον προπονητή που να μην ήθελε να με βοηθήσει.

Ποιος προπονητής είναι ο καλύτερος με τον οποίο έχεις συνεργαστεί;

Πάρα πολλοί προπονητές με βοήθησαν. Για παράδειγμα στην Κύπρο, ο Τιμούρ Κετσπάγια. Αυτός μου έκανε στην ουσία το restart, δηλαδή από εκεί που δεν έπαιζα έξι μήνες, μ’ εμπιστεύτηκε και γύρισα στα γνωστά μου στάνταρ. Και ο Κρίστιανσεν με βοήθησε πάρα πολύ. Το Σωφρόνη Αυγουστή δεν τον πρόλαβα πάρα πολύ και δεν μπορώ να πω περισσότερα, γιατί συνεργαστήκαμε μόλις για πέντε παιχνίδια.

Μιας και ο λόγος για τον Κετσπάγια, ο Τιμούρ είχε πει δημόσια ότι σε ήθελε στην Ανόρθωση. Σε πήρε τηλέφωνο για να έρθεις στην Κύπρο και την «Κυρία»;

Μίλησα μαζί του και μου είπε το πλάνο του. Για εμένα ο Τιμούρ είναι ένας άνθρωπος απ’ τους λίγους που σέβομαι στο ποδόσφαιρο, που ο λόγος του μετράει, που όταν θα σου πει κάτι ισχύει, δεν θα σου πει ψέματα. Είναι ένα πρόσωπο που το σέβομαι τόσο πολύ και αυτός ήταν και ο λόγος που πριν κλείσω στον Απόλλωνα, ήταν ο πρώτος που μίλησα στο τηλέφωνο και του εξήγησα ότι θα πάω στον Απόλλωνα, για τους λόγους που μίλησα μαζί του.

Κεφάλαιο Εθνική Ελλάδας. Πέρασες κι εσύ κατά καιρούς από το αντιπροσωπευτικό σου συγκρότημα. Τι φταίει τελικά και αντί να βλέπουμε βελτίωση, η «γαλανόλευκη» πάει από το κακό στο χειρότερο όχι μόνο βαθμολογικά, αλλά και αγωνιστικά;

Κοιτάξτε να δείτε. Η προηγούμενη Εθνική έχει κάνει πολλά καλά πράγματα, δηλαδή ήταν τεράστιοι ποδοσφαιριστές με μεγάλη επιρροή στα αποδυτήρια, ήταν πολύ «δεμένοι» και γι’ αυτό το λόγο έκαναν πάρα πολύ μεγάλες επιτυχίες. Τώρα, αυτά τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει μια αλλαγή, δηλαδή μπήκαμε πολλοί νέοι παίκτες. Όχι ότι δεν έχουμε μεγάλα ονόματα, όπως σας είπα και πριν, έχουμε πάρα πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές και καλούς ποδοσφαιριστές. Δεν μπορώ, όμως, να καταλάβω και δεν είμαι ο κατάλληλος να δώσω την απάντηση στο τι φταίει, αλλά πιστεύω ότι εμείς πρέπει να βρούμε τη λύση, όχι ο κόσμος, οι δημοσιογράφοι, αν θέλεις και ο προπονητής. Πρέπει οι παίκτες να καθίσουμε όλοι μαζί και να συζητήσουμε μεταξύ μας τι φταίει ώστε να βγει καλή εικόνα στο γήπεδο, γιατί δεν παίζουμε ούτε για το Γιαννιώτα, ούτε για τον οποιονδήποτε. Παίζουμε για την Εθνική Ομάδα και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε όλοι. Είναι το πιο σημαντικό.

Κάποτε ο Ρεχάγκελ είχε κριθεί αυστηρά πως είχε κάνει σύλλογο την Εθνική Ομάδα. Καλούσε σχεδόν πάντα τους ίδιους παίκτες, είτε έπαιζαν καλά, είτε δεν έπαιζαν καλά, είτε ακόμα και αν δεν έπαιζαν καθόλου. Στην πορεία, όμως, φάνηκε ότι αυτό ήταν ένα επιτυχημένο μοντέλο, βάσει και αποτελεσμάτων. Τώρα, βλέπουμε να έχουν γίνει περισσότερες από 100 κλήσεις, δικαιολογημένα ή όχι, και στο τέλος η Ελλάδα το μόνο που καταφέρνει είναι να δέχεται την ήττα από χώρες όπως τα Νησιά Φαρόε και το Λουξεμβούργο. Όπως φαίνεται, με τόσες πολλές κλήσεις και τόσες πολλές αλλαγές είναι πολύ δύσκολο να γίνεις ομάδα με την έννοια της λέξης και να το… βγάλεις και στο γήπεδο.

Σίγουρα, αυτό αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα και πρέπει να το κοιτάξουμε. Είναι αυτό που σου είπα και προηγουμένως. Πρέπει να συζητήσουμε όλοι μεταξύ μας. Όσο για το Ρεχάγκελ, το στυλ και το σύστημα που είχε, απ’ τη στιγμή που είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα ήταν το καλύτερο. Ο καθένας κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Από τη στιγμή που ο Ρεχάγκελ πέτυχε αυτά που πέτυχε, δεν μπορεί κανείς να του ασκήσει κριτική γι’ αυτό το πράγμα. Σίγουρα πρέπει να καλούνται και νέοι παίκτες, σίγουρα όταν κάποιος παίκτης κάνει καλή σεζόν πρέπει να κληθεί στην Εθνική Ομάδα, αλλά δεν νομίζω ότι θα είναι το ιδανικό όταν κάνει κάποιος μόνο 2-3 παιχνίδια να πηγαίνει και στην Εθνική Ομάδα.

Περιμένεις κάποια κλήση; Θα ήθελες να επιστρέψεις στην Εθνική;

Σίγουρα. Το έχω πει πολλές φορές. Πιστεύω ότι η Εθνική ομάδα είναι η καταξίωση και το ανώτατο σημείο για έναν ποδοσφαιριστή. Για εμένα είναι μεγάλη τιμή και όταν είμαι στην Εθνική ομάδα αυτό κάνω, δηλαδή δίνω το 100%.

Πιστεύεις ότι υπάρχει ανταγωνισμός στη θέση που αγωνίζεσαι;

Υπάρχει και καλό είναι να υπάρχει ανταγωνισμός για το συμφέρον της ομάδας.

Μιλώντας για την Εθνική, ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι έχασες μέχρι και το δόντι σου, μετά το σκηνικό με το βοηθό προπονητή της Βοσνίας…

Τι να πω γι’ αυτό; Μια άτυχη στιγμή; Κακή στιγμή; Δεν πρέπει να γίνονται αυτά στο ποδόσφαιρο. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος που το έκανε, φρόντισε να με πάρει πολλά τηλέφωνα, να ζητήσει συγγνώμη, να μου πει ότι δεν ήταν σωστό αυτό που έκανε, ήταν λάθος αυτό που έκανε. Όπως είπα, σαν άνθρωποι μπορούν να γίνουν πολλά λάθη. Εγώ από τη μεριά μου, τον συγχώρησα από τη στιγμή που κατάλαβε ότι έκανε τεράστιο λάθος και με πήρε και μου ζήτησε συγνώμη. Δεν υπήρχε λόγος να το συνεχίσω.

Ήταν και τέτοια η ατμόσφαιρα στο γήπεδο τότε. Θεωρείς ότι πολλές φορές την προκαλούν τα ΜΜΕ ή «παίζουν» ρόλο κάποιες πολιτικές ή θρησκευτικές διαφορές που μπορεί να υπάρχουν ανάμεσα σε δύο χώρες, προκειμένου να είναι τεταμένη η ατμόσφαιρα;

Δεν νομίζω να επηρεάζουν το ποδόσφαιρο οι θρησκευτικές και πολιτικές διαφορές. Αν το επηρεάζουν, αυτό είναι λάθος και νομίζω ότι δεν πρέπει να συμβαίνει. Κατά καιρούς σε βλέπουμε να ποστάρεις διάφορα που αφορούν τόσο τη θρησκεία όσο και την πατρίδα μας.

Ποια η σχέση σου και ποια τα πιστεύω σου;

Πιστεύω πάρα πολύ στο Θεό. Γι’ αυτό σου είπα και προηγουμένως ότι το μέλλον δεν μπορώ να το συζητάω, γιατί είναι σε κάποιου άλλου… τα χέρια. Η σχέση μου είναι κοντά στην εκκλησία και την πατρίδα κι από τη στιγμή που το νιώθω, δεν βρίσκω λόγο να μην το κάνω, να μην το δείχνω…

Έχουμε δει πολλές φορές να κάνεις το σταυρό σου εντός αγωνιστικού χώρου. Σου δίνει δύναμη η πίστη στη θρησκεία μας;

Κοίταξε, θεωρώ ότι και να κάνεις στη ζωή σου, όταν ξεκινάς κάτι και όταν τελειώνεις κάτι, πρέπει να κάνεις το σταυρό σου. Νομίζω είναι το μεγαλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος Χριστιανός.

Έχεις κάποιο γούρι ή δεν είσαι προληπτικός;

Να συζητάω στο τηλέφωνο με τους γονείς μου και τη γυναίκα μου πριν από κάποιο αγώνα. Υπάρχει κάποια συμβουλή που σου έδωσαν και την ακολουθείς μέχρι σήμερα; Να έχω υπομονή…

Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος που φοράς το «20» στη φανέλα σου;

Μου αρέσουν πάρα πολύ οι αριθμοί «7», το «11» και το «20». Το «20» ήταν ο πρώτος μου αριθμός, γι’ αυτό κι έχω φέτος το «20».

Εμείς οι δημοσιογράφοι σε… βαφτίσαμε «Γιαν-Γιαν»; Έχεις κάποιο άλλο παρατσούκλι;

Μπα, όχι, αν κι αρκετοί με φωνάζουν «Γιαννιώ».

Ποιο είναι το παιχνίδι που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι το γκολ που έβαλα με την Εθνική κόντρα στην Ολλανδία και κερδίσαμε εκτός έδρας με 2-1. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία μας που τους κερδίζαμε και ήταν και το πρώτο μου γκολ.

Ποια η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή στη μέχρι τώρα καριέρα σου;

Η καλύτερη ήταν όταν πήγαμε στο EURO με την Εθνική κάτω των 19 ετών και η χειρότερη που χάσαμε στον τελικό της ίδιας διοργάνωσης από την Ισπανία το 2012.

Μιας και το ανέφερες, οι μικρές Εθνικές παραδοσιακά έχουν επιτυχίες, αργότερα ωστόσο είναι το πρόβλημα, στη «μετάβαση στην Εθνική Ανδρών…

Τι συμβαίνει αργότερα, από εκεί και μετά, δεν γνωρίζω…

Υπήρξε, ωστόσο, και η εξαίρεση στον κανόνα, αφού η ομάδα που κατέκτησε το EURO το 2004 είχε ένα «κορμό» από παίκτες, όπως για παράδειγμα ο Καραγκούνης ή ακόμα και οι Μπασινάς, Γκούμας, Δέλλας και Λάκης, που είχαν επιτυχίες τα προηγούμενα χρόνια και με τις μικρότερες Εθνικές…

Τώρα μιλάμε για ποδοσφαιριστές που είναι «μεγαθήρια», δηλαδή ινδάλματα. Νομίζω ότι δεν μπορεί κάποιος να κρίνει αυτούς τους ποδοσφαιριστές. Κανείς από τους Έλληνες φιλάθλους δεν μπορεί να πει τίποτα γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Αυτό που έκαναν ήταν ένας άθλος. Μακάρι, μακάρι, μακάρι το ευχόμαστε όλοι να το ξαναζήσουμε.

Ποιος είναι ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες στη μέχρι τώρα καριέρα σου;

Είχα πάρα πολύ καλούς συμπαίκτες, αλλά νομίζω ότι ο καλύτερος είναι ο Σωκράτης Διούδης. Τώρα είναι τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού. Ήμασταν μαζί από μικροί στον Άρη και νομίζω όταν μεγαλώνεις μαζί με τον άλλο είναι πιο εύκολο να γνωρίζεις τα πάντα για εκείνον κι αυτός τα πάντα για εσένα.

Πιο δύσκολος αντίπαλος;

Υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες, δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Ειδικά, όταν παίζεις και με Ευρωπαϊκές ομάδες δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιον.

Ποια είναι η γνώμη σου για τους μάνατζερ που ουσιαστικά αυτοί κάνουν… παιχνίδι στο ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια;

Το μάνατζερ τον… κάνει ο παίκτης. Εγώ αυτό ξέρω. Ότι το μάνατζερ τον… κάνει ο παίκτης. Όταν ο παίκτης είναι καλός, είναι και ο μάνατζερ καλός.

Πώς σου αρέσει να περνάς τον ελεύθερό σου χρόνο;

Μου αρέσει είτε να βγω για βόλτα με τη γυναίκα μου ή να πάμε μαζί για φαγητό, είτε να είμαι σπίτι χαλαρά και να μην κάνω τίποτα.

Είσαι φαν του Instagram και των άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης;

Ασχολούμαι μόνο με το Instagram. Ποστάρω κάτι, όχι απλά όταν έχω κάτι να πω, αλλά τη στιγμή εκείνη που το νιώθω. Κι εμείς είμαστε σαν όλους τους άλλους. Δηλαδή, όπως ένας άνθρωπος θέλει να «ανεβάσει» κάτι εκείνη τη στιγμή μ’ ένα φίλο του ή με τη γυναίκα του ή με την κοπέλα του, έτσι κάνουμε κι εμείς. Δεν είμαστε κάτι παραπάνω και δεν διαφέρει η καθημερινότητά μας σε αυτό το κομμάτι.

Υπήρξε κάποια περίπτωση που το σκέφτηκες και μια και δυο φορές για να ποστάρεις κάτι μήπως και παρεξηγηθείς;

Πολλές φορές μπορεί να γίνει αυτό ή και άθελα μπορεί να γίνει κάτι. Σίγουρα πρέπει να προσέξεις κάποια πράγματα, γιατί τα πιτσιρίκια έχουν σαν πρότυπο πολλούς ποδοσφαιριστές και δεν πρέπει να λαμβάνουν κακά παραδείγματα.

Παρακολουθείς τον Τύπο και όσα γράφουν για εσένα και την ομάδα σου;

Την αλήθεια; Όχι. Γιατί δεν μπορεί να μου πει κάποιος την άποψή του για εμένα ή για την ομάδα μου από τη στιγμή που ξέρω τι είμαι εγώ και τι είναι η ομάδα μου. Κατάλαβες; Δεν μπορεί να μου πει κάποιος ότι η ομάδα σου δεν είναι καλή ή εσύ δεν είσαι καλός, από τη στιγμή που ξέρω εγώ ότι η ομάδα μας είναι καλή ή εγώ μπορώ να κάνω κάποια πράγματα σωστά.

Μπορεί μια κριτική στον Τύπο να σου «χαλάσει» το μυαλό;

Δεν νομίζω. Έχω σταματήσει εδώ και χρόνια ν’ ασχολούμαι με αυτό το πράγμα και νομίζω ότι οι αθλητές όσο το συντομότερο δυνατό το αφήσουν αυτό πίσω τους τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς. Πολύ σπάνια θα μπω σε κάποια ιστοσελίδα. Άμα έχω παίξει καλά εγώ τι να μου πει; Ότι έπαιξα καλά; Αφού το ξέρω ότι έπαιξα καλά. Αν δεν παίξω καλά, πάλι θα ξέρω ότι δεν έπαιξα καλά, άρα δεν χρειάζεται να μου το πει κάποιος άλλος. Επομένως δεν βρίσκω το λόγο για ν’ ασχολούμαι.

Υπήρξε ένα θέμα με τη στρατιωτική σου θητεία. Ξεπεράστηκε;

Είμαστε σε διεργασίες για να τακτοποιηθεί. Είναι μια υποχρέωση την οποία πρέπει να την κάνουν όλοι οι άνδρες. Έγινε αυτό, ήρθα εδώ πέρα στον Απόλλωνα και γι’ αυτό θα έπρεπε να βρεθεί μια λύση κάνοντας τη θητεία μου στην ΕΛΔΥΚ.

Μου είπες νωρίτερα για το Σωκράτη Διούδη, με τον οποίο είστε φίλοι από μικροί. Σε συνδέει, επίσης, μία σπουδαία φιλία με το Γιώργο Μερκή. Έχεις και άλλες φιλίες από το χώρο του ποδοσφαίρου;

Με κάποιους παίκτες «δένεσαι» πιο πολύ. Όπως είπα και πριν για το Σωκράτη, έτσι και με το Γιώργο. Φτάσαμε την ίδια μέρα στο ΑΠΟΕΛ και ήταν λες και γνωριζόμασταν χρόνια. Νομίζω ότι όσα χρόνια κι αν παίξεις μπάλα, κάποιες φιλίες θα μείνουν για αρκετό καιρό. Αυτές που κάνω εγώ νομίζω ότι μένουν για πολλά χρόνια και τις διατηρώ μέχρι και σήμερα. Γενικότερα έχω πολλούς φίλους από το χώρο του ποδοσφαίρου.

Παρατηρήσαμε ότι όταν αγωνίζεσαι είσαι πάντα παθιασμένος, σε σημείο που κάποιοι μπορεί να σε παρεξηγήσουν…

Κοιτάξετε να δείτε. Πολλές φορές όταν ήμουνα στον Άρη, στα πιτσιρίκια, ball boy, -ξέρετε πώς είναι όταν είσαι σε μια μεγάλη ομάδα και είσαι μικρός-, θυμάμαι ότι έβλεπα πολλά παιχνίδια στο γήπεδο και έλεγα ότι ποτέ δεν θα μπω στο γήπεδο και θα είμαι αδιάφορος για κάτι. Και αυτό γιατί είχα δει κάποια συγκεκριμένα περιστατικά. Κάποιοι δεν έδιναν το 100%, κάποιοι ίσως βαριόντουσαν, κάποιοι ίσως ήταν κουρασμένοι με τα χρόνια του ποδοσφαίρου. Νομίζω ότι αυτό για εμένα δεν θα σταματήσει. Μέχρι την ημέρα που θα σταματήσω, θα έχω τον ίδιο ζήλο, το ίδιο πάθος για τη νίκη, τους τρεις βαθμούς, για να κερδίσω, για όλα…

Ως ποδοσφαιριστής του ΑΠΟΕΛ κέρδισες δύο πρωταθλήματα στην Κύπρο. Ως ποδοσφαιριστής του Απόλλωνα τι θέλεις να πετύχεις;

Το ίδιο…

Οι προσωπικοί σου στόχοι ταυτίζονται με αυτούς του Απόλλωνα ή έχεις και κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρο;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που να πει ότι έχει κάνει αυτό και φέτος σταματάω. Κάθε μέρα νομίζω ότι πρέπει να κάνεις καινούργια πράγματα, να βάζεις μεγαλύτερους στόχους και να… κυνηγάς το καλύτερο. Από τη στιγμή που είμαστε στον Απόλλωνα, ο Απόλλωνας «κυνηγάει» το πρωτάθλημα και αυτό θα επιχειρήσουμε να κάνουμε.

Σε βλέπουμε να αγωνίζεσαι κυρίως στο δεξί «φτερό». Μπορείς ν’ αγωνιστείς και σε άλλες θέσεις;

Στην Ισπανία ο προπονητής προτιμούσε να με βλέπει στα αριστερά. Αισθάνομαι το ίδιο άνετα και στις δύο πλευρές. Δεν έχω θέμα.

Μπορείς να παίξεις και πίσω από τον επιθετικό;

Κάποιες φορές, πιο μικρός, με έβαζαν στα εκτός έδρας πιο πολύ. Νομίζω ότι δεν έχω θέμα να παίξω και πίσω από το σέντερ φορ.

Πώς θα περιέγραφες τον Γιάννη Γιαννιώτα;

Βασικά δεν μ’ αρέσει να χάνω με όποιον κι αν παίζω. Δηλαδή και αύριο άμα μου πεις ότι θα παίξουμε με την Μπαρτσελόνα εγώ θέλω να τους κερδίσω. Δεν μπορώ να χάσω. Δεν μπορώ να το σκέφτομαι. Άμα είναι καλύτεροι ας κερδίσουν, αλλά εγώ δεν μπορώ να δεχθώ ότι πριν ξεκινήσει το ματς, θα πω ότι χάνω. Όχι. Θα μπω μέσα, θα το «παλέψω» κι αν χάσω, έχασα. Δεν θα πω ποτέ πριν το ματς ότι χάσαμε. Δεν μπορώ να το πω αυτό. Αυτό νομίζω ότι με διακρίνει και σαν άνθρωπο. Πριν γίνει κάτι θέλω να το προσπαθήσω και τότε αν δω ότι δεν μπορώ, θα φροντίσω κι εγώ αργότερα να το κάνω καλύτερα ώστε να μπορέσω να αντεπεξέλθω των περιστάσεων.

Κάποιο άλλο χαρακτηριστικό του «Γιαν-Γιαν»;

Νευρικός στο γήπεδο, ήρεμος έξω.

Το τέλος της παρουσίας της ομάδας στην Ευρώπη έφερε αλλαγές στον Απόλλωνα και συγκεκριμένα στην τεχνική ηγεσία. Πόσος χρόνος θεωρείς ότι χρειάζεται για να προσαρμοστείτε στα «θέλω» του νέου σας προπονητή;

Στο ποδόσφαιρο είναι γνωστό ότι γίνονται πολλές αλλαγές. Κάποιος προπονητής φεύγει, ένας άλλος έρχεται. Νομίζω ότι ο χρόνος που μπορεί να δοθεί για να δεις τα αποτελέσματα είναι σίγουρα στους δύο μήνες. Βέβαια, άλλες φορές απαιτείται και περισσότερος χρόνος κι άλλες φορές λιγότερος.

Εσύ που το έζησες από μέσα, τελικά τι συνέβη και στα δύο παιχνίδια υπήρξαν αυτά τα ολιγόλεπτα black out κι ενώ είχατε καλή παρουσία, στο τέλος δεχθήκατε δύο «βαριές» ήττες από την Αϊντχόφεν;

Είναι αυτό που λέμε, έπαιξαν, ήταν καλύτεροι, χάσαμε. Αυτό… Νομίζω, όμως, ότι το σκορ μας αδικεί, γιατί δεν ήταν αυτή η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες. Ναι, ήταν καλύτερη ομάδα, πέρασαν και τους ευχόμαστε τα καλύτερα, αλλά όχι αυτή η διαφορά τερμάτων και αυτά τα σκορ. Αν πιάναμε και τα δύο ματς από την αρχή, νομίζω ότι ίσως ήταν πιο λογικό να χάναμε με 1-0 ή 2-0 εκεί μέσα και εδώ μ’ ένα γκολ διαφορά το πολύ.

Θεωρείς ότι παρουσιάστηκαν «διαβασμένοι; Από τη μία ο Απόλλωνας προερχόταν από συνεχόμενες παρουσίες σε ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ και από την άλλη με προκρίσεις όπως απέναντι στη Βασιλεία την περσινή σεζόν, η οποία απέκλεισε φέτος την Αϊντχόφεν στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και επί της Αούστρια Βιέννης τη φετινή σεζόν.

Δεν νομίζω ότι μια ομάδα που παίζει σε τέτοιο επίπεδο να νομίζει ότι ο Απόλλωνας βρίσκεται τυχαία εκεί που βρισκόμασταν εμείς κι απέναντί τους. Το ότι αποκλείσαμε την Αούστρια ήταν μεγάλο επίτευγμα για εμάς και αυτό νομίζω ότι τους δημιούργησε υποψίες και ήταν πιο πολύ «διαβασμένοι» στα μεταξύ μας παιχνίδια.

Πλέον, καλείστε να δείτε μπροστά και πρώτιστος στόχος είναι ο τίτλος του πρωταθλήματος. Αν και νωρίς κι έχοντας κατά νου μικρά δείγματα των υπόλοιπων ομάδων τις πρώτες αγωνιστικές πιστεύεις ότι μπορείτε να τα καταφέρετε και να πανηγυρίσετε το πρωτάθλημα για τέταρτη φορά στην ιστορία του συλλόγου;

Καλό είναι αυτό που υπάρχουν καλές ομάδες. Φέτος υπάρχουν πάρα πολύ δυνατές ομάδες και θα χαθούν απ’ όλους πολλοί βαθμοί στα μεταξύ μας ντέρμπι. Τώρα, αν πιστεύω ότι μπορούμε να πάρουμε το πρωτάθλημα, νομίζω ότι αν δεν το πιστεύαμε κανείς μας δεν θα ήταν εδώ.

Η πλειοψηφία του κόσμου, όχι μόνο του Απόλλωνα, απέχει λόγω της κάρτας φιλάθλου. Πόσο δυσκολεύει την προσπάθειά σας;

Το ποδόσφαιρο είναι αυτό που σας είπα και νωρίτερα. Δεν υπάρχει ομάδα και ποδόσφαιρο χωρίς φιλάθλους. Δεν υπάρχει. Δεν γίνεται. Γι’ αυτούς γίνεται, δηλαδή για τον κόσμο γίνεται. Να παίζουμε μεταξύ μας; Δεν γίνεται. Εγώ για παράδειγμα, πέρσι το έζησα με την ΑΕΚ, όταν παίζαμε στο Τσάμπιονς Λιγκ και είχαμε μέσα 65.000 και τις προάλλες παίζαμε με την Αϊντχόφεν και είχε δεν θυμάμαι κι εγώ πόσο κόσμο. Καταλαβαίνεις τη διαφορά. Δηλαδή νιώθεις την ώθηση του κόσμου. Επομένως, νομίζω ότι κάποια στιγμή πρέπει να βρεθεί οπωσδήποτε μια λύση για να γυρίσει ο κόσμος στο γήπεδο. Εκεί που ανήκει ο κόσμος. Οι φίλαθλοι ανήκουν στο γήπεδο. Δεν μπορείς να παίζεις με άδειες εξέδρες.

Υπάρχει κάποιο σύνθημα που σου αρέσει;

Πολλά, δεν μπορώ να πω μόνο ένα…

Κάποιο τραγούδι που σ’ εκφράζει;

Μ’ εκφράζουν πολλά τραγούδια, κυρίως από το έντεχνο. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα.

Ποια είναι η υπόσχεση που θα ήθελες να δώσεις στους φίλους των «κυανόλευκων»;

Η υπόσχεση που θα ήθελα να δώσω είναι αυτή που έχω δώσει κι απ’ την αρχή. Εγώ είμαι αυτός, με ξέρετε, σας ξέρω και θα δίνω το 100% μες στο παιχνίδι. Δεν μπορώ να πω ότι θα κάνω 30 και 40 γκολ, δεν είμαι ούτε ο Ρονάλντο, ούτε ο Μέσι. Το μόνο, ωστόσο, που μπορώ να εγγυηθώ είναι ότι θα μπαίνω μέσα για να κερδίζω συνέχεια. Δεν δέχομαι να χάνω.