Παρελθόν από τον Απόλλωνα αποτελεί ο βοηθός του Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ, Μπένι Μολινάρι. Ο Ιταλός ήταν στην ομάδα της Λεμεσού από το περασμένο καλοκαίρι, όμως αποφάσισε να αποχωρήσει για οικογενειακούς λόγους. Αποχωρώντας από το πόστο του, ο βοηθός του Τσόρνιγκερ μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα των πρωταθλητών για την εμπειρία του στην ομάδα, αλλά και όσα έζησε την περασμένη σεζόν. 

H ανακοίνωση του Απόλλωνα: «Η Εταιρεία Απόλλων Ποδόσφαιρο (Δημόσια) Λτδ, ανακοινώνει την ολοκλήρωση της συνεργασίας της με τον βοηθό προπονητή Μπενιαμίνο Μολινάρι.

Ο Ιταλός προπονητής εντάχθηκε στο τεχνικό επιτελείο το καλοκαίρι του 2021 κι αποχωρεί από την ομάδα για οικογενειακούς λόγους.

Ευχαριστούμε τον Μπένι για την προσφορά του στον σύλλογο και για τη βοήθειά του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και του ευχόμαστε καλή συνέχεια τόσο στην προσωπική του ζωή όσο και στην επαγγελματική του σταδιοδρομία».

Όσα δήλωσε:

Μια εξαιρετική χρονιά ολοκληρώθηκε με το πρωτάθλημα για την ομάδα μας. Τι σου αφήνει αυτή η σεζόν; «Ήταν μια μαγική και έντονη χρονιά για όλους μας η οποία τελείωσε με τον καλύτερο τρόπο για εμένα και τον Απόλλωνα με τη κατάκτηση αυτού του πρωταθλήματος.

Όσα έζησα μετά το παιχνίδι με τον ΑΠΟΕΛ ήταν μια τρέλα. Κατανόησα πραγματικά τι σήμαινε για τον Απόλλωνα και τον κόσμο αυτής της ομάδας αυτός ο τίτλος. Καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς αισθανόμασταν την στήριξη του κόσμου στο πλευρό μας, σε κάθε περίπτωση. Ήταν συγκλονιστικοί! Και στις ισοπαλίες ένιωθα ότι ήταν δίπλα μας. Ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι δεν ήξερα να διαβάζω ελληνικά (γέλια).

Αλλά αυτή η υποστήριξη που βίωσα φέτος, δεν την γνώρισα σε κάποια άλλη ομάδα που δούλεψα ή αγωνίστηκα στο παρελθόν. Ήταν πρωτοφανές κι απίστευτο το γεγονός. Η παρουσία τους στο προπονητικό κέντρο ή όταν μας περίμεναν στο λεωφορείο ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων ήταν κάτι που δεν πίστευα ότι θα ζούσα ποτέ. Από κάτι τέτοια καταλαβαίνεις το μεγαλείο μιας ομάδας».

Πως ξεκίνησαν όλα αυτά; Η συνεργασία σου με τον Απόλλωνα: «Ήμουν διακοπές στην Κρήτη όταν με πήρε τηλέφωνο ο κ. Τσόρνιγκερ και με ενημέρωσε «έχεις δύο μέρες να αποφασίσεις αν θα έρθεις μαζί μου στον Απόλλωνα». Έκλεισα το τηλέφωνο και σκέφτηκα, «οκ, ήρθε η μέρα να πας στον Απόλλωνα!»

Τότε ήμουν πρώτος προπονητής στην TSV Essingen και ήταν ξεκάθαρο ότι θα παρέμενα εκεί και για τη νέα σεζόν ώσπου ήρθε η πρόταση του Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ κι ακολούθησα το ένστικτό μου να έρθω στον Απόλλωνα.

Ξεκίνησα να ψάχνω για την ομάδα, για το κυπριακό πρωτάθλημα και τη Λεμεσό. Από εκείνη την στιγμή αισθάνθηκα ότι επιστρέφω σπίτι μου επειδή η Κύπρος μοιάζει πάρα πολύ με τη νότια Ιταλία απ’ όπου κατάγομαι. Η νοοτροπία, ο καιρός και η κουλτούρα θυμίζουν πάρα πολύ την Ιταλία. Από την πρώτη μέρα στην Κύπρο αισθάνθηκα οικεία και όμορφα».

Με ποιον τρόπο θεωρείς ότι προσέφερες στην ομάδα; Τι της έδωσες; «Είναι πολύ σημαντικό για εμένα, κάθε μέρα που κοιτάζομαι στον καθρέφτη να αισθάνομαι ότι δίνω το 100% στη δουλειά μου. Ακόμη πιο σημαντικό στοιχείο είναι η σωστή συνεργασία με τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές. Δημιουργήσαμε ένα πολύ δυνατό και οικογενειακό σύνολο που επιθυμούσε να βελτιωθεί και να προσφέρει στην ομάδα. Αυτό το οικογενειακό κλίμα πιστεύω ότι είναι αντιληπτό για όλους όσοι βλέπουν τη μεγάλη εικόνα εκτός ομάδας.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι όποτε είχαμε 3-4 ημέρες ρεπό όταν υπήρχαν αγώνες των εθνικών ομάδων, πήγαινα στο Κολόσσι με τη σκέψη ότι θα προπονηθώ μόνος. Και προς μεγάλη μου έκπληξη ο χώρος στάθμευσης ήταν γεμάτος αυτοκίνητα. Σχεδόν όλοι οι ποδοσφαιριστές βρισκόντουσαν εκεί και προπονούνταν μόνοι τους! Μπορούσαν να ήταν με τις οικογένειές τους, να ήταν βόλτα εκτός πόλης, στην παραλία ή οπουδήποτε αλλού αλλά αυτοί ήταν στο γυμναστήριο και προπονούνταν σκληρά!

Εκείνη την ημέρα πίστεψα ότι θα ήμασταν πρωταθλητές φέτος».

Σε ποιον αγώνα της σεζόν, σε ποια στιγμή είπες «ναι, θα το πάρουμε φέτος»; «Στο παιχνίδι με την ΑΕΛ και το γκολ του Ρέζι στο τελευταίο λεπτό. Έχω πολύ στενή σχέση με τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή και δουλέψαμε πολύ εξειδικευμένα μαζί με πολλές ατομικές προπονήσεις για πολλές ώρες. Η πρόοδος του ήταν αξιοπρόσεκτη και σε εκείνο το παιχνίδι άρπαξε την ευκαιρία να γίνει ήρωας. Ήταν ένα από τα πιο σημαντικά τέρματα της σεζόν».

Μας είπες τι έδωσες στον Απόλλωνα… Τώρα πες μας, εσύ τι κέρδισες από την ομάδα; «Ο Απόλλωνας μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω απίστευτους ανθρώπους. Βέβαια οι διακρίσεις, η επιτυχία και ο τίτλος είναι πολύ σημαντικά αλλά θα μου λείψουν οι άνθρωποι του Απόλλωνα και η σχέση που είχα μαζί τους. Προπονητές, ποδοσφαιριστές, φροντιστές, ιατροί, όλοι τους είναι υπέροχοι. Ακόμη και οι οπαδοί. Σήμερα συνάντησα τυχαία 4 οπαδούς του Απόλλωνα που μου ζήτησαν να πιούμε ένα καφέ μαζί τους, χωρίς να τους γνωρίζω. Πρόκειται για μια πολύ δεμένη ομάδα. Είναι μια μπλε οικογένεια!

Δεν θα ήθελα να παραβλέψω βέβαια την ευκαιρία που μου δόθηκε να πανηγυρίσω ένα πρωτάθλημα και να παραμείνω μόνο στις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι σπουδαίο επίτευγμα για μια ομάδα να αναδεικνύεται πρωταθλήτρια ομάδα της σεζόν».

Ποιο είναι το επόμενο βήμα; «Το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να επιστρέψω στην οικογένεια μου και να περάσω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί τους. Ήταν μια δύσκολη σεζόν για μένα προσωπικά. Επαγγελματικά κάτι θα βρεθεί, είμαι σίγουρος».

Πως θα ήθελες να κλείσεις αυτή τη συνέντευξη; «Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους στην ομάδα και εύχομαι να μην ξεχάσω κανέναν. Τον Σωκράτη, τον Κωνσταντίνο (Μακρίδη) που με βοήθησαν πάρα πολύ, όχι μόνο στη δουλειά αλλά και στη διαβίωση μου στην Κύπρο. Δεν είναι καθόλου εύκολο για έναν άνθρωπο που έχει οικογένεια χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά να μένει μόνος του σε μια άλλη χώρα.

Όλοι στην ομάδα ήταν πολύ υποστηρικτικοί μαζί μου και αισθανόμουν ότι με αγκάλιασαν από την πρώτη μέρα. Από τον Πρόεδρο μέχρι και τον φροντιστή που ήμασταν καθημερινά μαζί. Όλοι τους ήταν καταπληκτικοί μαζί μου.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Απόλλωνα και τη Λεμεσό. Υπόσχομαι ότι σε κάποιο από τα πρώτα παιχνίδια στο νέο γήπεδο θα είμαι εδώ και σίγουρα θα παρακολουθώ την πορεία της ομάδας.

Ο Απόλλωνας χάνει έναν βοηθό προπονητή αλλά κέρδισε έναν παντοτινό υποστηρικτή!»