Ο Όσκαρ Άρο, τεχνικός διευθυντής της LCR Honda (Moto GP), βγήκε δημόσια για να εκφράσει τη θλίψη και τον πόνο που νιώθει για την απώλεια του πατέρα του, ο οποίος πέθανε έχοντας προσβληθεί από κορωνοϊό.

Τα λόγια του είναι το λιγότερο συγκινητικά και περιγράφουν την κατάσταση που υπάρχει στην Ισπανία, όπου τα θύματα μόνο το 24ωρο ανήλθαν σε 462 – συνολικά 2.182 έχουν χάσει τη ζωή τους – ενώ τα επιβεβαιωμένα κρούσματα παρουσίασαν αύξηση 14% σε σχέση με την Κυριακή και ανήλθαν σε 4.517 – συνολικά 33.089.

Αναλυτικά όσα είπε:

«Κανείς δεν πρέπει να πεθαίνει μόνος. Ο πατέρας μου ξεκίνησε να δουλεύει σε ηλικία 14 ετών μέχρι τα 65 του. Ποτέ του δεν ζήτησε τίποτα. Την Τετάρτη χρειάστηκε αναπνευστήρα για να αποφύγει τον θάνατο. Και του τον αρνήθηκαν. Ο γιατρός του, φοβερός άνθρωπος και επαγγελματίας, με πήρε τηλέφωνο και με δάκρυα ζήτησε την άδειά μου να τον αφήσει να πεθάνει. Αυτή είναι η Ισπανία που έχουμε. Εκείνη η γενιά ήταν που έχτισε αυτή τη χώρα. Που δούλευε 14 ώρες τη μέρα, που εξήλθε από τη μεταπολεμική περίοδο. Και τους αφήνουμε να πεθαίνουν. Η μητέρα μου είναι ακόμα κλειδωμένη στο σπίτι, δίχως να μπορώ να την αγκαλιάσω, να τη φιλήσω. Προσβλήθηκε κι εκείνη από τον ιό και δεν θέλει να επιστρέψει στο νοσοκομείο, γιατί φοβάται πως θα την αφήσουν κι αυτή να πεθάνει.

«Τι μας συμβαίνει; Ποιος μας κυβερνά; Έπρεπε να υπογράψω μια επιβεβαίωση λοίμωξης για να πάρω τους γονείς μου στα επείγοντα, επειδή δεν υπήρχαν ασθενοφόρα. Και πιστεύω ότι υπάρχουν παρκαρισμένα ασθενοφόρα έξω από τα σπίτια πολιτικών. Ελπίζω απλώς να μην πεθάνουν περισσότεροι άνθρωποι, ότι κανείς δεν υποφέρει από αυτό που υπέφερα. Η καλύτερη χώρα στον κόσμο και τους αφήνουμε να πεθαίνουν. Δεν θέλω να ψάξω για ένοχο. Θέλω απλώς η κόρη μου να μεγαλώσει σε μια χώρα με τις ίδιες αξίες που έχουν αυτοί οι άνθρωποι που αφήνουμε να πεθάνουν. Να έχετε όλοι δύναμη, και μην βγαίνετε από το σπίτι.

Δεν καταλαβαίνω πως ένα άτομο όπως ο πατέρας μου, που δούλευε τόσα χρόνια, πέθανε επειδή δεν υπάρχουν αναπνευστήρες, επειδή δεν μπορούσαν πλέον να τον φροντίζουν, επειδή υπάρχει ένας νόμος που λέει ότι δεν μπορούν να φροντίζουν ανθρώπους μεγαλύτερους των 75 ετών και τους αφήνουν να πεθάνουν. Λέμε ότι έχουμε απίστευτη κοινωνική ασφάλεια, όταν το προσωπικό της υγείας δεν έχει καν γάντια για να βάλει. Είναι καιρός να αγωνιστούμε μαζί και να φέρουμε τη ζωή σ ‘αυτή τη χώρα και όποιος θέλει να την βυθίσει, τον προσκαλούμε πολύ να φύγει».