Το μπάσκετ είναι ένα από τα αθλήματα που «λαβώθηκαν» από την πανδημία του κορωνοϊού. Σε πολλές χώρες (όπως και στην Κύπρο), τα πρωταθλήματα έχουν διακοπεί οριστικά για τη φετινή περίοδο. Έτσι και στην Ελλάδα, εκεί όπου αγωνίζεται ένας «δικός» μας, ο Πολυχρόνης Τσίγκας.

Ο 19χρονος γκαρντ/φόργουορντ μπορεί να γεννήθηκε και να μεγάλωσε στα Γιάννενα, ωστόσο σε εθνικό επίπεδο επέλεξε να αγωνίζεται για την Κύπρο, καθώς η μητέρα του κατάγεται από τη Λεμεσό. Στην πολη των Ιωαννίνων έκανε και τα πρώτα του μπασκετικά βήματα και συγκεκριμένα στον τοπικό ΑΓΣ, όντας μάλιστα πρώτος σκόρερ στα παιδοεφηβικά. Στα 16 του έκανε μάλιστα το ντεμπούτο του στη Γ’ Εθνική Ανδρών, ενώ στο ίδιο πρωτάθλημα αγωνίστηκε τόσο με τη φανέλα του Αστέρα Σίνδου, όσο και με αυτή του Απόλλωνα Καλαμαριάς, στον οποίο βρίσκεται μέχρι και σήμερα.

Ο ύψους 1,96μ. άσος μίλησε στο AlphaNews.Live για τη φετινή χρονιά πριν αυτή διακοπεί, για το πώς περνούσε το χρόνο του κατά τη διάρκεια της καραντίνας μακριά από τα παρκέ, για τα μπασκετικά του ινδάλματα, αλλά και για την Εθνική Κύπρου και το «δέσιμο» που έχει με το νησί μας.

-Πώς ήταν η καθημερινότητα ενός αθλητή κατά τη διάρκεια της καραντίνας;

«Η περίοδος της πανδημίας ήταν και ακόμα παραμένει κάτι πάρα πολύ δύσκολο για όλους, ειδικά για τους αθλητές που προπονούνται εντατικά σαν εμάς. Η καθημερινότητά μας στηριζόταν στο μπάσκετ, στις προπονήσεις και στους αγώνες και ξαφνικά η όλη αυτή διακοπή και η καραντίνα μας γύρισε πολύ πίσω όσον αναφορά το αθλητικό κομμάτι. Στην αρχή όλο αυτό δεν είναι τόσο φανερό, αλλά όσο περνάνε οι μήνες αρχίζεις και καταλαβαίνεις σιγά σιγά τις επιπτώσεις της διακοπής αφού τελείως ξαφνικά διακόπτεις κάτι που έκανες καθημερινά και για πολλές ώρες. Προσωπικά έχω ένα πρόγραμμα γυμναστικής για το σπίτι, το οποίο κάνω καθημερινά με όργανα γυμναστικής που διαθέτω, λίγη προπόνηση μπάσκετ σε μια εξωτερική μπασκέτα που έχω και λίγο τρέξιμο στη εξοχή. Έτσι προσπαθώ να διατηρηθώ σε όσο μεγαλύτερη φόρμα γίνεται μέχρι την επανεκκίνηση. Αυτό που προέχει όμως στην παρούσα φαση είναι το μεγαλύτερο αγαθό στη ζωή αυτή, η υγεία και εύχομαι όλος ο κόσμος να έχει υγεία και να ξεπεράσουμε την πανδημία όσο πιο γρήγορα γινεται και να επιστρέψουμε στην κανονικότητα».

-Σε τι φάση βρίσκεται το πρωτάθλημα που λαμβάνει μέρος η ομάδα σου;

«Στο δικό μας πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής υπάρχει διακοπή, όπως και σε όλα τα πρωταθλήματα της Ευρώπης και τα περισσότερα στον κόσμο. Μάλιστα, πριν από μερικές ημέρες η Ομοσπονδία μας ανακοίνωσε την οριστική διακοπή για φέτος. Ήταν το σωστό κατ’εμέ, γιατί με τις παρούσες συνθήκες ηταν αδύνατο να επαναρχίσει το πρωτάθλημα. Αυτή τη στιγμή περιμένουμε να δούμε τις εξελίξεις και τις ανακατατάξεις που θα γινουν στην κατηγορία μας λόγω της πανδημίας».

-Μέχρι και πριν τη διακοπή, πώς ήταν η χρονιά σου φέτος στον Απόλλωνα Καλαμαριάς;

«Η αλήθεια είναι πως από την φετινή χρονιά, τόσο από τον εαυτό μου, όσο και από την πορεία της ομάδας, περίμενα πολλά περισσότερα πραγματα, διότι πέρυσι έκανα μια σχετικά μεστή χρόνια και ήμουν γενικά ευχαριστημένος. Περίμενα το κάτι παραπάνω. Τη χρονιά μου φέτος, με βάση αυτό που πιστεύω πως μπορώ να δώσω και σε σύγκριση με αυτό που έδινα τα προηγούμενα χρόνια στις προηγούμενες μου ομάδες, την θεωρώ μετρια. Ξεκίνησα καλα αλλά στην πορεία, ισως κάποιες ευκαιρίες που δεν μου δώθηκαν, ίσως ο εαυτός μου, ίσως και ένας συνδυασμός και των δύο, δεν μου επέτρεψαν να κάνω μια αρκετα καλή χρονιά όπως περίμενα.

Στη συνέχεια άλλαξε ο προπονητής της ομάδας και για το λιγοστό διάστημα που ήμασταν μαζί πριν την διακοπή, είχα ξαναπαρει τα πάνω μου, πατούσα πιο γερά στα πόδια μου. Ο κύριος Ραϊσεβιτς, ο καινούργιος μας κοουτς, μου είχε δώσει έναν άλλον αέρα, τόσο σε μένα όσο και στην ομάδα γενικότερα, μια άλλη, καλύτερη ψυχολογια θα έλεγα. Δυστυχώς όμως, αμέσως μετά ήρθε η διακοπή του πρωταθλήματος. Οπότε η φετινή χρονια είναι και λίγο άτυχης. Ίσως άμα δεν υπήρχε η διακοπή, τα πράγματα να ήταν καλύτερα τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και σε ομαδικό.

Κάτι που αξίζει να αναφερθεί είναι πως με την Κ20 της ομάδας μου κάναμε μια εξαιρετική πορεία πριν την διακοπή. Παρ’ όλα αυτά, επειδή δεν θέλω να ειμαι άπληστος και να χαρακτηρίζεται μια χρονιά από μεμονωμένες στιγμές, νιώθω ιδιαίτερα περήφανος που είμαι μέλος του Απόλλωνα Καλαμαριάς και υπηρετώ μια ομάδα με ιστορία, και αν οι καταστασεις το επιτρέψουν και ταιριάζουν με τους δικούς μου στόχους, θα ήμουν διαθέσιμος να το ξανακάνω και για καποια επόμενη χρονιά στο μέλλον».

Τα πρώτα βήματα

-Πώς προέκυψε το μπάσκετ στη ζωή σου;

Προέκυψε από παρότρυνση των γονιών μου, και ιδιαίτερα της μητέρας μου ,σε πολύ μικρή ηλικία, στην ηλικία των 7 ετών αν θυμάμαι καλά. Ο πατέρας μου έπαιζε ποδόσφαιρο και ίσως με προόριζε και εκείνο το άθλημα, όμως απο την πρώτη φορά που έπιασα την πορτοκαλί θέα στα χέρια μου, το “μικρόβιο” κόλλησε για τα καλά. Ξεκίνησα από τις ακαδημίες του ΑΓΣ Ιωαννίνων, της τοπικής ομάδας των Ιωαννίνων, της πόλης όπου μεγάλωσα, με την φανέλα της οποίας αγωνίστηκα μέχρι και τα 18 μου χρονια, τόσο σε εφηβικό όσο και σε ανδρικό επίπεδο στο πρωτάθλημα της Γ Εθνικής κατηγορίας Ελλάδας.

-Παίζεις είτε ως σούτινγκ γκαρντ, είτε ως σμολ φόργουορντ. Σε ποια θέση πιστεύεις ότι αποδίδεις περισσότερο;

«Θα μπορούσα να πω ότι και οι δύο θέσεις με καλύπτουν προσωπικά, αλλά αν θελετε τη γνώμη μου και για να ειμαι ειλικρινής, πιστεύω πως η θέση του σμολ φόργουορντ είναι αυτή που είναι ιδανικότερη για εμένα. Πάντως αναλογα με το τι χρειάζεται ο κάθε προπονητής από εμένα, πιστεύω ότι μπορώ να αποδώσω και στις δύο θέσεις.

Κεφάλαιο «Εθνική»

-Σε επίπεδο εθνικών ομάδων, άρχισες από την Κ16 της Εθνικής Ελλάδας, όμως στη συνέχεια «μετακόμισες» στην Εθνική Κύπρου. Πώς προέκυψε το ενδιαφέρον από τη Μεγαλόνησο;

«Το κεφαλαιο εθνική ομάδα για εμένα είναι κάτι μοναδικό, είναι από τα καλύτερα πράγματα που μου έχουν συμβεί στη ζωή μου τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε αθλητικό. Κλήθηκα και έκανα προπονήσεις με την Εθνική Ελλάδος Κ16 σε ηλικία 16 ετων. Κάναμε προπονήσεις στη Θεσσαλονίκη. Εκείνη την χρονιά, παρόλο που συμμετείχα στις προπονήσεις και στην προεπιλογή , δεν επιλεχθηκα για τον πανευρωπαϊκό τουρνουά. Έτσι αποφάσισα να κοιτάξω το ενδεχόμενο της Εθνικής Κύπρου, λόγω της κυπριακής υπηκοότητας που είχα από την μητέρα μου και ως εκ τούτου μπορούσε να αγωνιστώ με την Εθνική Κύπρου.

Η άνθρωποι της Κυπριακής Ομοσπονδίας, που γνώριζαν την κυπριακή καταγωγή μου από την αρχή, με προσέγγισαν αμέσως με τον καλύτερο θα έλεγα τρόπο και με άριστο επαγγελματισμό. Τότε αποφάσισα πως για όλη μου τη ζωή θα εκπροσωπω την Κύπρο, κάτι το οποίο ήθελα από μικρός, λόγω του στενού δεσμου μου με τη χώρα.

Υπογράψαμε απο κοινού με την Κυπριακή ομοσπονδία μια συμφωνία με τη FIBA η οποία με «έδενε» ουσιαστικά με την Εθνική Κύπρου  και την συμμετοχή μου μόνο σε αυτήν την εθνική ομαδα. Μετέπειτα, επαιξα σε ένα τουρνουά με την εθνική Κύπρου το καλοκαίρι του 2018».

-Πώς αισθάνεσαι που εκπροσωπείς το νησί μας;

«Το να φοράς το εθνόσημο είναι κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο. Η μητέρα μου κατάγεται από την Κύπρο και επειδή ζει για πολλά χρόνια μακριά από τον τόπο της, μας μιλούσε από πολυ μικρούς, εμένα και τον αδερφό μου, για την έτερη πατριδα μας και μας μετέδιδε αυτή την αγάπη για την Κύπρο. Αγαπώ την Κυπρο παρά πολύ και την επισκέπτομαι σχεδόν κάθε χρόνο από την ημέρα που γεννήθηκα. Οπότε αυτός ήταν και ένας λόγος παραπάνω να θέλω να δίνω το 1000% για την πατρίδα μου, την Κύπρο. Το συναίσθημα είναι πραγματικά μοναδικό και δεν θελω να μείνω μόνος στη Εθνική Κ18, αλλά κάποια στιγμή στο μέλλον να παίξω και με την Εθνική Ανδρών».

-Τι «δέσιμο» έχεις με την Κύπρο;

«Η μητέρα μου μας μιλούσε πάρα πολύ για την Κύπρο και η ίδια συμμετείχε και μας πήγαινε από μικρούς να δούμε θεταρικες παραστάσεις και εκδηλώσεις στα Ιωάννινα όπου μεγαλώσαμε, που είχαν σχέση με την Κύπρο. Επομένως μας μετέδιδε την αγάπη για την Κύπρο καθημερινά. Η αγάπη μου για την Εθνική ομάδα και για το νησί γενικότερα ήταν κάτι αναμενόμενο.

Πηγαίνω σχεδόν κάθε καλοκαίρι στην Κύπρο, από πολύ μικρός, περνάω εκεί χρόνο με τον παππού και τη γιαγιά μου, τα ξαδέρφια μου, τους θείους μου και άλλα συγγενικά και φιλικά πρόσωπα. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε το δέσιμό μου είναι πολύ στενό».

«Ίνδαλμα ο Διαμαντίδης»

-Φαντάζομαι παρακολουθείς Ευρωλίγκα και ΝΒΑ. Ποιοι ήταν αυτοί που σου έκαναν εντύπωση κατά τη φετινή περίοδο;

«Στη Ευρωλίγκα υποστηρίζω την ομάδα του Παναθηναϊκού, αλλά φέτος η παρουσία του δεν μου άφησε και πολύ καλή εντύπωση. Φέτος μου άρεσε πολύ η πορεία της Αναντολου Εφές και ιδιαίτερα του Λάρκιν, που την πήρε από το χέρι στην κυριολεξία και τα τελευταία χρόνια αποτελεί μια ανερχόμενη ευρωπαϊκή δύναμη. Στο ΝΒΑ φέτος ξεχωρίζω προφανώς τους Μιλγουόκι Μπακς και τον δικό μας, Γιάννη Αντετοκούνμπο! Είναι ένα είδωλο για κάθε αθλητή».

-Έχεις κάποιο ίνδαλμα στις θέσεις που παίζεις σε Ελλάδα και εξωτερικό;

«Από την Ελλάδα πιστεύω ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι ενας αθλητής πρότυπο για πολλά παιδιά στην Ελλάδα όπως και για εμένα. Από το ΝΒΑ αγαπημένος μου παίκτης είναι ο Paul George, απ’ όταν ακόμα έπαιζε στους Indiana Pacers».

-Παρακολουθείς το «Τhe Last Dance»; Τι έχεις κρατήσει από αυτά που έχεις δει για τον Μάικλ Τζόρνταν;

«Ναι, μέχρι στιγμής έχω δει όλα τα επεισόδια. Αυτό που έχω κρατήσει είναι το πείσμα και η θέληση ενος ανθρώπου να πετύχει, κάτι που τον οδήγησε στο να γίνει ένας υπεραθλητης και ο καλύτερος όλων των εποχών. Πιστεύω πως όποιο νέο παιδί σαν εμάς θέλει να κάνει καριέρα στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στο μπάσκετ, πρέπει να κάτσει να δει το «The Last Dance». Περνάει πολύ ωραία και χρήσιμα μηνύματα».