Βγαλμένη από τα πιο σπουδαία κλασσικά παραμύθια μοιάζει η φετινή ποδοσφαιρική σεζόν.

Ο ΑΠΟΕΛ προηγείται με μόλις ένα βαθμό στον πίνακα της βαθμολογίας, με την ΑΕΚ και πιο πρόσφατα την Ομόνοια να τον καταδιώκουν. Την ίδια στιγμή ο Άρης φαίνεται να ξέμεινε από δυνάμεις και το σενάριο να κατακτήσει το πρωτάθλημα είναι εξαιρετικά απομακρυσμένο.

Το λυχνάρι του Αλαντίν

Δεν υπάρχει ίχνος αμφιβολίας πως ο φετινός ΑΠΟΕΛ διαθέτει ανθεκτικό μέταλλο. Ο ΑΠΟΕΛ του Πρόδρομου Πετρίδη παρά τις τεράστιες οικονομικές και όχι μόνο δυσκολίες, πέτυχε να τερματίσει πρώτος στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Υπήρξαν στιγμές που ο Πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ έμοιαζε με τον Αλαντίν ο οποίος κάθε φορά που τα πράγματα ήταν δύσκολα, έτριβε το λυχνάρι και καλούσε το τζίνι σε βοήθεια. Πότε ο κόσμος, πότε οι ποδοσφαιριστές, πότε ο προπονητής, πότε ο βοηθός προπονητής, ήταν εκεί τις δύσκολες ώρες και η ομάδα κατάφερε να θεωρείται σήμερα το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Είναι όμως την ίδια ώρα σαφές, πως αν τελικά έρθει αυτό το πρωτάθλημα, θα χρειαστούν σοβαρές υπερβάσεις από όλους ανεξαιρέτως στο γαλαζοκίτρινο οικοδόμημα. Οι ήττες από Ομόνοια αλλά κυρίως από την Ανόρθωση, ανάγκασαν τον Πρόδρομο Πετρίδη να απευθυνθεί εκ νέου στο λυχνάρι του, το οποίο τον συμβούλεψε τελικά να αφήσει τον Σα Πίντο στον Αρχάγγελο με συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Η νίκη επί της Πάφου υπενθύμισε στους παίχτες πως όταν είναι συγκεντρωμένοι και πειθαρχημένοι, ο ΑΠΟΕΛ κερδίζει. Εκείνο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή, είναι η ομάδα να παίρνει την ουσία στο γήπεδο. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

Η ωραία κοιμωμένη

«Η ωραία κοιμωμένη» του φετινού πρωταθλήματος είναι η ΑΕΚ Λάρνακας. Η ομάδα της Λάρνακας έπεσε κοιμώμενη για μεγάλο μέρος του πρωταθλήματος, αφού με τον Όλτρα στο πηδάλιο της έδειχνε να έχει τρυπήσει το δάχτυλο της στο αδράχτι ενεργοποιώντας την κατάρα του παραμυθιού. Όπως και στο γνωστό παραμύθι, στο παλάτι του Άντρου Καραπατάκη, φύτρωσαν αγριοτριανταφυλλίες οι οποίες εν τέλει το κάλυψαν ολόκληρο. Μέχρι που ο Όλτρα αποχώρησε και ο Μπεν Σιμόν σαν άλλο πριγκιπόπουλο έδωσε ένα φιλί στην ΑΕΚ η οποία άνοιξε τα μάτια της. Η κατάρα είχε τελειώσει και η ΑΕΚ έπαιξε σπουδαίο ποδόσφαιρο, κέρδισε δύσκολα παιχνίδια και μπήκε για τα καλά στη μάχη του τίτλου. Το διπλό στο Άλφα Μέγα stadium επί του Άρη στο 95’, είναι η τρανή απόδειξη πως η ομάδα μπορεί να διεκδικήσει μέχρι τέλους το όνειρο για την πρώτη κατάκτηση πρωταθλήματος στην ιστορία της. Τα επόμενα παιχνίδια είναι εξαιρετικά κρίσιμα, όμως οι παίχτες του Μπεν Σιμόν έχουν αποδείξει πως έχουν στόμφο και φέτος θα μπορούσαν να κάνουν τη μεγάλη υπέρβαση που ζητούν οι Σκαλιώτες εδώ και χρόνια.

Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων

Η Ομόνοια μετά την απόλυση του Σοφρώνη Αυγουστή πέρασε δύσκολες μέρες. Όπως η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, ακολούθησε το μικρό άσπρο κουνέλι σε δρόμους σκοτεινούς όπου συνάντησε τον Τρελό Καπελά από τη Νορβηγία ο οποίος ονομαζόταν Ρέκνταλ. Ακολούθως έχασε τον προορισμό, την ταυτότητα της, έπαιξε κακό ποδόσφαιρο, σπατάλησε βαθμούς. Σήμερα μετά την απίστευτη αυτή περιπέτεια, μπορεί να ονειρεύεται υπό αρκετές προϋποθέσεις ακόμα και το double. Ο λόγος που μπορεί να οραματίζεται αυτό το σενάριο, είναι γιατί μετά από ένα μήνα κατρακύλας, ο Πρόεδρος Παπασταύρου έριξε άλλο λαγό στο δρόμο της, αυτή τη φορά από την Ελλάδα. Η έλευση του Γιάννη Αναστασίου, έφερε τη μεταμόρφωση της ομάδας και ο Ελλαδίτης τεχνικός κατάφερε να ξυπνήσει τους παίχτες του από τον εφιάλτη που βίωναν. Σήμερα η Ομόνοια είναι σε απόσταση τεσσάρων βαθμών από την κορυφή, έχει εκτοπίσει τον Άρη στην πέμπτη θέση και είναι μέσα στο κόλπο τόσο για την κατάκτηση του κυπέλου όσο και του πρωταθλήματος. Ο Γιάννης Αναστασίου έκανε αυτό που δεν κατάφεραν φέτος οι προκάτοχοι του. Να παίρνουν την ουσία από τα παιγνίδια, παίζοντας παράλληλα καλό ποδόσφαιρο.

Οι τρεις πιο πάνω ομάδες βιώνουν ένα από τα πιο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα των τελευταίων ετών. Ζουν το δικό τους παραμύθι, όμως μόνο μία εκ των τριών θα το ζήσει με happy ending.