Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, 14 Ιουνίου 1987. Η σταχτοπούτα Ελλάδα των θαυμάτων αντιμετωπίζει σε ένα κατάμεστο γήπεδο την πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση. Η πορεία της ήταν ονειρεμένη, ωστόσο μία νίκη επί της Σοβιετικής Ένωσης μοιάζει αδύνατη. Για αυτή την ομάδα όμως τίποτα δεν ήταν αδύνατο.

Στο Ευρωμπάσκετ του 1987 έμελλε να γραφτεί ιστορία. Η αδύναμη Ελλάδα, μία ομάδα που είχε να επιδείξει μόνο μία 3η θέση σε Ευρωμπάσκετ, το μακρινό 1949 σε τουρνουά που είχε γίνει στην Αίγυπτο, αντιμετώπιζε ένα μεγαθήριο κι ας της έλειπε ο Αρβίντας Σαμπόνις: Την πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση των 14 χρυσών μεταλλίων σε Ευρωμπάσκετ.

Οι λέξεις «υπέρβαση» και «θαύμα» έμοιαζαν ήδη λίγες για να περιγράψουν αυτό που συνέβαινε για αυτή την ομάδα, η οποία είχε ήδη αποκλείσει την (επίσης πανίσχυρη) Γιουγκοσλαβία του Ντράζεν Πέτροβιτς στον ημιτελικό. Θα έπρεπε να βρεθεί νέα λέξη αν τα κατάφερνε. Αυτό όμως ήταν το τελευταίο που απασχολούσε την ομάδα του Κώστα Πολίτη.

Η απόλυτη εμφάνιση 

Στον δρόμο για τον τελικό η Ελλάδα είχε νικήσει δύο φορές την Γιουγκοσλαβία (στην φάση των ομίλων και στον ημιτελικό), είτε επικρατήσει παραδοσιακών δυνάμεων όπως η Γαλλία και η Ιταλία. Στην φάση των ομίλων κόντεψε να νικήσει την Σοβιετική Ένωση. Σε όλους αυτούς τους αγώνες είχε εξαιρετική απόδοση. Σε κανέναν δεν έπαιξε καλύτερα από ότι στον τελικό.

Κόντρα στην Σοβιετική Ένωση η Ελλάδα έκανε το σχεδόν τέλειο παιχνίδι. Δεν έκανε κλεφτοπόλεμο, δεν κρύφτηκε στην άμυνα, έπαιξε κανονικό μπάσκετ. Έτρεξε όταν μπορούσε, προκειμένου να εκμεταλλευτεί την ικανότητα του Νίκου Γκάλη στο ανοιχτό γήπεδο. Παίκτες με την προσωπικότητα του Φασούλα, του Γιαννάκη και του Χριστοδούλου μίλησαν όταν χρειάστηκε. Παίκτες που δεν είχαν αντίστοιχη προβολή, όπως ο Καμπούρης, ο Ανδρίτσος και ο Ιωάννου, έδειξαν ότι το λέει η καρδιά τους, σημειώνοντας σημαντικούς πόντους.

Η Ελλάδα μπήκε στο παρκέ χωρίς φόβο. Έπαιξε το παιχνίδι της και στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου βρέθηκε να προηγείται με 42-41. Στο δεύτερο ημίχρονο συνέχισε στο ίδιο τέμπο, δεν φοβήθηκε όταν το παιχνίδι πήγε να στραβώσει. Με τον αγώνα να κρέμεται σε μία κλωστή, ο Λιβέρης Ανδρίτσος είχε την ψυχραιμία να ευστοχήσει σε 1+1 βολές και να ισοφαρίσει σε 89-89, στέλνοντας το παιχνίδι στην παράταση. Στο έξτρα πεντάλεπτο, η Ελλάδα βρέθηκε σε ένα σημείο να μην έχει πλέον τους Γιαννάκη και Φασούλα που είχαν αποβληθεί με 5 φάουλ. Ούτε αυτό την λύγισε όμως.

Με το παιχνίδι να οδεύει προς το τέλος, με το σκορ στο 101-101, η Ελλάδα είχε την τελευταία επίθεση. Οι παίκτες της Σοβιετικής Ένωσης έκαναν double-team στον Γκάλη, που πάσαρε στον Ανδρίτσο και αυτός στον Ιωάννου, ο οποίος σούταρε από την κορυφή της ρακέτας και αστόχησε. Εκεί όμως βρέθηκε ο Αργύρης Καμπούρης που πήρε το επιθετικό ριμπάουντ και κέρδισε το φάουλ. Με 4 δευτερόλεπτα να μένουν για το τέλος του αγώνα, ο δυναμικός φόργουορντ του Ολυμπιακού ευστόχησε και στις δύο βολές. Η Σοβιετική Ένωση πρόλαβε να εκδηλώσει επίθεση, αλλά το σουτ του Γιοβάισα δεν βρήκε στόχο. Η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης!

Ελλάδα (Πολίτης): Γκάλης 40 (1), Γιαννάκης 10 (2), Καμπούρης 10, Χριστοδούλου 10 (2), Φασούλας 12, Ανδρίτσος 10, Ιωάννου 8 (1), Ρωμανίδης 3, Φιλίππου

Σοβιετική Ένωση (Γκομέλσκι): Βάλτερς 23 (4), Μαρτσουλιόνις 16, Χομίτσιους 10, Τσατσένκο 14, Γιοβάισα 17 (4), Βολκόφ 4, Ταρακάνοφ 5, Γκομπόροφ 4, Τιχονένκο, Μπαμπένκο, Παγκράσκιν 8.

Τα στατιστικά των Ελλήνων παικτών στην διοργάνωση:

4. Νίκος Γκάλης:  37 πόντοι, 2,5 ριμπάουντ, 1,7 ασίστ, 0,6 κλεψίματα, 2,6 λάθη μ.ό.

5. Νίκος Σταυρόπουλος: 0,2 πόντοι, 0,6 ριμπάουντ, 0,4 κλεψίματα, 0,2 λάθη μ.ό.

6. Παναγιώτης Γιαννάκης: 12,6 πόντοι, 6,5 ριμπάουντ, 2,1 ασίστ, 2,7 κλεψίματα, 3,5 λάθη μ.ό.

7. Αργύρης Καμπούρης: 6,6 πόντοι, 5,9 ριμπάουντ, 0,5 ασίστ, 1,5 κλεψίματα, 0,75 κοψίματα, 0,6 λάθη μ.ό.

8. Νίκος Λινάρδος: 2 πόντοι, 1 ριμπάουντ, 1 λάθος μ.ό.

9. Παναγιώτης Καρατζάς: 2 πόντοι, 1 ριμπάουντ, 1 λάθος μ.ό.

10. Μιχάλης Ρωμανίδης: 3,5 πόντοι, 2,3 ριμπάουντ, 0,5 ασίστ, 0,5 κλεψίματα, 0,3 λάθη μ.ό.

11. Νίκος Φιλίππου: 4 πόντοι, 2,5 ριμπάουντ, 0,2 κλεψίματα, 0,2 κοψίματα, 0,2 λάθη μ.ό.

12. Λιβέρης Ανδρίτσος: 3,7 πόντοι, 2,6 ριμπάουντ, 0,3 ασίστ, 0,4 κλεψίματα, 0,1 κόψιμο, 0,4 λάθη μ.ό.

13. Παναγιώτης Φασούλας: 12,3 πόντοι, 11 ριμπάουντ, 0,1 ασίστ, 0,6 κλεψίματα, 5,3 κοψίματα, 0,8 λάθη μ.ό.

14. Μέμος Ιωάννου: 2,7 πόντοι, 1,8 ριμπάουντ, 0,2 ασίστ, 0,7 κλεψίματα, 0,2 κόψιμο, 1,3 λάθη μ.ό.

15. Φάνης Χριστοδούλου: 8,8 πόντοι, 6,2 ριμπάουντ, 1,5 ασίστ, 1,4 κλεψίματα, 0,2 κοψίματα, 2,4 λάθη μ.ό.

Ήταν αλήθεια θαύμα;

Πριν τον αγώνα πολλοί είχαν την απορία σχετικά με την λέξη που έπρεπε να χρησιμοποιήσουν για αυτό που πέτυχε η Ελλάδα. Υπέρβαση; Άθλος; Θαύμα; Αυτή είναι μία καλή ερώτηση. Ήταν όμως αλήθεια θαύμα αυτό που πέτυχε η Ελλάδα; Η ιστορία έδειξε ότι δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. Ότι τελικά αυτό το χρυσό μετάλλιο ήταν η αρχή μίας ανοδικής πορείας.

Η Ελλάδα ήταν σίγουρα μία χώρα με μικρή ιστορία εκείνη την περίοδο. Την ίδια στιγμή όμως οι συγκυρίες ευνόησαν ώστε να έχει ταυτόχρονα στο ρόστερ της τέσσερις από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία, με το στυλ παιχνιδιού μάλιστα που συμπλήρωνε ο ένας τον άλλο: Υπήρχε ο σκόρερ (Γκάλης), ο οργανωτής-σκόρερ και καλός αμυντικός (Γιαννάκης), ο ορισμός του All Around παίκτη που τα έκανε όλα (Χριστοδούλου) και ένας ψηλός μίας νέας εποχής, που σκέπαζε τα καλάθια (Φασούλας). Στο πλευρό τους είχαν μία πλειάδα παικτών που ήξεραν τον ρόλο τους και μπορούσαν να τους συμπληρώσουν ιδανικά στον δρόμο μέχρι το χρυσό μετάλλιο.

Η Ελλάδα σίγουρα πέτυχε έναν άθλο το 1987 και είναι δεδομένο ότι το πλεονέκτημα έδρας έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό. Αυτό που την καθιέρωσε όμως στα μάτια του κόσμου ήταν όταν με παρόμοιο ρόστερ κατάφερε δύο χρόνια αργότερα να φτάσει μέχρι τον τελικό του Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ το 1989 (ηττήθηκε από την Γιουγκοσλαβία), αποκλείοντας στον ημιτελικό την ενισχυμένη Σοβιετική Ένωση, που πλέον είχε στις τάξεις της και τον Αρβίντας Σαμπόνις.

Πριν από 33 χρόνια η Ελλάδα λύγισε έναν γίγαντα, στέλνοντας στον 7ο ουρανό όλη την χώρα. Πραγματοποίησε έναν άθλο. Άλλαξε την ιστορία του αθλήματος στην χώρα. Πάνω από όλα όμως έδειξε ότι στον αθλητισμό όλα είναι πιθανά.

Δείτε ολόκληρο τον αγώνα κόντρα στην Σοβιετική Ένωση: