Ένα σοκαριστικό περιστατικό σημειώθηκε στον αγώνα της περασμένης Κυριακής μεταξύ της ΑΕΖ Χρυσομηλιάς και του Άρη στο γήπεδο «Δεν ξεχνώ – Επιστροφή», όταν οι Ευαγγελία Παπαχριστοδούλου και Μαρία Σάββα συγκρούστηκαν στον αέρα και κτύπησαν στο κεφάλι, με τη δεύτερη να τραυματίζεται πιο σοβαρά και να χρειάζεται πλαστική επέμβαση στο πρόσωπο. Αμφότερες οι ποδοσφαιρίστριες διακομίστηκαν με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο και παρά την αρχική παγωμάρα για το περιστατικό όλα εξελίσσονται καλά με την υγεία τους.

Γι’ αυτή τη θετική εξέλιξη σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε και η ποδοσφαιρίστρια της ΑΕΖ Χρυσομηλιάς Χαρά Διονυσίου, η οποία για λίγα λεπτά ξέχασε το ποδόσφαιρο και «επέστρεψε» στο Γερμανικό Ογκολογικό Κέντρο στο οποίο εργάζεται.

«Δεν φοβήθηκα, αγωνιούσα μέχρι να σταματήσει η αιμορραγία…»

Με αστραπιαίες κινήσεις η 23χρονη ποδοσφαιρίστρια, χρησιμοποιώντας γάζες και τις ικανότητές της ως νοσηλεύτρια κατάφερε να σταματήσει την αιμορραγία στις δύο ποδοσφαιρίστριες. Τι, όμως, ένιωσε η Χαρά εκείνη την ώρα που καλείτο να δράσει σε ένα επείγον περιστατικό; Μιλώντας στο γραφείο Τύπου του ΠΑ.Σ.Π., ανέφερε: «Είδα αμέσως το αίμα και πήγα κατευθείαν κοντά στις ποδοσφαιρίστριες. Χωρίς δεύτερη σκέψη έπρεπε να σταματήσω την αιμορραγία. Δεν είχα φόβο, αλλά αγωνία μέχρι να σταματήσει η αιμορραγία, ενώ το μυαλό μου στη συνέχεια δεν ήταν στο παιχνίδι, αλλά στο πότε θα φθάσει το ασθενοφόρο στο γήπεδο».

Η Χαρά, δεν παρέλειψε να θίξει και το θέμα των ασθενοφόρων στο γυναικείο πρωτάθλημα: «Είναι απαράδεχτο να ξεκινάει ένας αγώνας χωρίς την παρουσία ασθενοφόρου. Τα σοβαρά περιστατικά, όπως μία ανακοπή, δεν ξεχωρίζουν ηλικίες και γήπεδα. Αν πρέπει να αντιμετωπίσουμε ένα επείγον περιστατικό, τι θα κάνουμε; Θα μεταφέρουμε την ποδοσφαιρίστρια με αυτοκίνητο στο νοσοκομείο; Στην πρώτη κατηγορία ανδρών, τα παιχνίδια δεν ξεκινάνε χωρίς την παρουσία ασθενοφόρου. Γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο και στην πρώτη κατηγορία του γυναικείου πρωταθλήματος;».

Ως γνωστό, ο ΠΑ.Σ.Π., κάθε χρόνο, δίνει την ευκαιρία σε ποδοσφαιριστές και ποδοσφαιρίστριες να αποκτήσουν αναγνωρισμένο δίπλωμα πρώτων βοηθειών μέσω δωρεάν εκπαιδευτικών σεμιναρίων. Τελικά, πόσο σημαντικό είναι οι αθλητές να αποκτούν γνώσεις και ικανότητες ώστε να παρέχουν αμέσως τις πρώτες βοήθειες; «Είναι εξαιρετικά σημαντικό, όχι μόνο οι ποδοσφαιριστές και οι ποδοσφαιρίστριες, αλλά όλοι να γνωρίζουν πρώτες βοήθειες γιατί μπορούν να σώσουν ζωές. Είναι πάρα πολύ σημαντική αυτή η πρωτοβουλία του ΠΑ.Σ.Π».

«Έτρεξε αμέσως κοντά μας»

Τις ευχαριστίες της προς τη Χαρά εξέφρασε, μιλώντας στο γραφείο Τύπου του ΠΑ.Σ.Π., η ποδοσφαιρίστρια της ΑΕΖ Χρυσομηλιάς Ευαγγελία Παπαχριστοδούλου, η οποία θυμάται ότι «η Χαρά έτρεξε αμέσως κοντά μας, με φρόντισε εμένα και μετά τη Μαρία που είχε πιο σοβαρό τραύμα. Έπρεπε να σταματήσει την αιμορραγία που ήταν αρκετή. Εμένα το τραύμα μου ήταν περίπου τέσσερα εκατοστά βάθους και χρειάστηκαν τέσσερα ράμματα. Ευτυχώς που είχαμε τη Χαρά, η οποία ως νοσηλεύτρια έχει τις βασικές γνώσεις στις πρώτες βοήθειες. Την ευχαριστώ πάρα πολύ και της το έχω πει και προσωπικά».

«Σκέφτηκα τη μητέρα μου…»

Περιγράφοντας τη δική της περιπέτεια η Μαρία Σάββα, αναφέρθηκε στη μητέρα της που βρισκόταν στην κερκίδα, ενώ ευχαρίστησε όσους τη βοήθησαν, συμπεριλαμβανομένης και της Χαράς. «Μόλις κτυπήσαμε με την αντίπαλη ποδοσφαιρίστρια αντιλήφθηκα ότι τραυματίστηκα αφού ήταν πολύ δυνατό το κτύπημα, ενώ αμέσως είδα ότι αιμορραγούσα και από τη μύτη και από το μέτωπο», είπε και πρόσθεσε: «Όμως, ευτυχώς δεν έχασα τις αισθήσεις μου, ούτε ζαλίστηκα, είχα πλήρη διαύγεια. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι η μητέρα μου βρισκόταν στην κερκίδα και είπα σε αυτούς που ήταν εκεί να πάνε να της πουν ότι είμαι καλά για να μην πανικοβληθεί. Αμέσως μετά θυμάμαι ότι ήρθε κοντά μου ο γυμναστής και ο φυσιοθεραπευτής της ομάδας και προσπαθούσαν να περιορίσουν την αιμορραγία. Σίγουρα, όμως, χρειαζόταν η γνώση και η εμπειρία κάποιου γιατρού ή νοσηλευτή, γι’ αυτό και φώναξαν τη Χαρά, η οποία είναι και ποδοσφαιρίστρια και νοσηλεύτρια. Εκείνη την ώρα περιποιείτο τη συμπαίκτρια της, η οποία επίσης κτύπησε, αλλά πιο ελαφριά, ευτυχώς. Μόλις με είδε έτρεξε αμέσως κοντά μου, με ρώτησε αν είμαι καλά, αν ζαλίζομαι. Εγώ για να μην αναστατώσω ούτε τη Χαρά, ούτε τις υπόλοιπες ποδοσφαιρίστριες, συμπαίκτριες και αντιπάλους, έκανα αστεία. Είπα της Χαράς, άντε δέσε με να μπω να παίξω! Σίγουρα φοβήθηκα μήπως λιποθυμήσω γιατί έχανα πάρα πολύ αίμα, όμως δεν ήθελα να αναστατώσω κανέναν και ιδιαίτερα τις μικρές της ομάδας μου, αλλά και της αντίπαλης ομάδας. Η Χαρά με βοήθησε πάρα πολύ, μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο μου μιλούσε συνέχεια, μου εξηγούσε τι μου έκανε, με καθησύχαζε, ήταν πάρα πολύ ψύχραιμη.

Δεκαπέντε λεπτά μετά ήρθε το ασθενοφόρο και μεταφερθήκαμε και οι δύο στις πρώτες βοήθειες, όπου πλέον ανέλαβαν οι γιατροί. Σίγουρα θέλω να ευχαριστήσω και τον γυμναστή Λουκά Λουκά και τον φυσιοθεραπευτή Αρσένη Παπαμιχαήλ για την υπερπροσπάθεια που έκαναν, παρότι δεν ήταν η δουλειά τους. Όμως, ένα τεράστιο ευχαριστώ οφείλω να πω και στη Χαρά Διονυσίου γιατί όταν τη χρειάστηκα ούτε χρώμα φανέλα είδε, ούτε γιατρό έψαξε, ήταν άψογη και στον ρόλο της αθλήτριας και στον ρόλο της νοσηλεύτριας. Χαρά μου, σε ευχαριστήσω και δημόσια, να είσαι πάντα καλά, πραγματικά».