Εικόνες, που κάνουν τον γύρο του κόσμου και προκαλούν ρίγη συγκίνησης. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και συγκεκριμένα στη Βραζιλία και το θρυλικό Μαρακανά, ο Αντριάνο είπε «αντίο» στο ποδόσφαιρο, έστω και με οκτώ χρόνια καθυστέρηση. Ο «Αυτοκράτορας», όπως έγινε γνωστός στην Ιταλία, το 2012, ουσιαστικά, αποφάσισε να βάλει τέλος στην καριέρα του και ενώ ήταν 30 ετών, έχοντας αγωνιστεί μεταξύ άλλων σε Ίντερ και Ρόμα. Μετά είχε σκόρπια παιχνίδια σε Ατλέτικο Παραναένσε και Μαϊάμι Γιουνάιτεντ, για να κρεμάσει τα παπούτσια του οριστικά το 2016. Ποτέ, όμως δεν είπε το «αντίο» του έτσι όπως έπρεπε. Για αυτό, λοιπόν, και απόψε, στο εμβληματικό στάδιο της Βραζιλίας, πραγματοποιήθηκε ένας αποχαιρετιστήριος αγώνας.
Σε μία… πανηγυρική σύγκρουση μεταξύ των Θρύλων της Φλαμένγκο και των Φίλων της Ιταλίας, ο παλαίμαχος επιθετικός είδε πολλούς και ξεχωριστούς ανθρώπους από τη ζωή του, συμπεριλαμβανομένης, φυσικά, της περιόδου του με την εθνική Βραζιλίας. Μεταξύ άλλων, εκεί ήταν ο μεγάλος Ζίκο, ο οποίος στο παρελθόν βρέθηκε στον πάγκο του Ολυμπιακού, ο Μάρκο Ματεράτσι, ο Νικολάς Μπουρδίσο, ο Νταβίντ Πισάρο, ο Κάρλος Γκαμάρα και οι Μάικον, Μάξουελ, Πέτκοβιτς, Ζούλιο Σέζαρ, Λέο Μούρα, Βάγκνερ Λοβ, Ζε Ρομπέρτο και πολλοί ακόμα. Μια σύντομη εμφάνιση, εξάλλου, έκανε και ο Ρονάλντο, «Το Φαινόμενο».
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ανησυχία για τον ρόλο του AI στις ινδικές εκλογές
Πριν ξεκινήσει ο αγώνας, λοιπόν, η εκδήλωση ήταν ήδη γεμάτη με μεγάλη δόση συγκίνησης. Συνοδευόμενος από τη γιαγιά και τη μητέρα του, Dona Rosilda, ο Αντριάνο είδε τις γυναίκες στη ζωή του να ρίχνουν την… τελετουργική πρώτη κλωτσιά στο γήπεδο. Ο «Αυτοκράτορας» θυμήθηκε τον πατέρα του, ο οποίος πέθανε το 2004, πριν από είκοσι χρόνια, και συγκινήθηκε πριν καν το πρώτο σφύριγμα του διαιτητή για αυτόν τον εορταστικό αγώνα. Θυμίζουμε, ο ξαφνικός χαμός του πατέρα του, το 2004, τον διέλυσε ψυχολογικά και έπαιξε βασικό ρόλο στο να μην κάνει ποτέ την καριέρα, που θα μπορούσε να κάνει.
Μετά από ένα πρώτο ημίχρονο, το οποίο είχε λίγες ευκαιρίες και πολλές αποκρούσεις από τον τερματοφύλακα της Φλαμένγκο, Ζούλιο Σέζαρ, οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια στο 0-0. Με την επιστροφή για το δεύτερο ημίχρονο, υπήρξε σημαντική αλλαγή και για τις δύο ομάδες. Ο Αντριάνο άλλαξε φανέλες, αλλά κράτησε το νούμερο 10, αντιπροσωπεύοντας, πλέον, τους παίκτες, που έγραψαν ιστορία στο ιταλικό ποδόσφαιρο.
Δεν άργησε ο Αντριανίνιο, ο γιος του Αντριάνο, να πετύχει το πρώτο γκολ του αγώνα. Μετά το τέρμα του, φυσικά, ο υπερήφανος πατέρας πανηγύρισε με ένα στοργικό φιλί στον γιο του, κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών των Φίλων της Ιταλίας.
Σε απάντηση, μόλις 15 λεπτά αργότερα, οι Θρύλοι της Φλαμένγκο ισοφάρισαν με ένα όμορφο γκολ του Άθιρσον και στη συνέχεια πήραν και το προβάδισμα με τον Ρομάριο, ο οποίος χρειάστηκε μόνο ένα άγγιγμα, για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Η αντίπαλη ομάδα, όμως, απάντησε γρήγορα με κεφαλιά του επίτιμου καλεσμένου Αντριάνο, ο οποίος κεφαλαιοποίησε τη σέντρα του Πισάρο.
Προς το φινάλε του παιχνιδιού, ωστόσο, έγινε αυτό, που συντάραξε άπαντες. Και κυρίως τον Αντριάνο. Το παιχνίδι διεκόπη για ένα αφιέρωμα με εικόνες του πατέρα του Αντριάνο. Και τότε, σε ολόκληρο το Μαρακανά αντήχησε μήνυμά του προς τον γιο του, το οποίο έφτιαξαν με τεχνητή νοημοσύνη, αναδημιουργώντας τη φωνή του. Ο Αντριάνο ξέσπασε σε λυγμούς, μην μπορώντας να πιστέψει ότι ακούει τον πατέρα του. Ο πρώην παίκτης πια και επίσημα ολοκλήρωσε την καριέρα του φορώντας τη φανέλα της Φλαμένγκο. Ο Ρούι σκόραρε για τους Ιταλούς, αλλά ο Έντιλσον ισοφάρισε το ματς πριν ο Αντριάνο, ο «Αυτοκράτορας», ξαναχτυπήσει για να γυρίσει το σκορ σε 4-3 υπέρ της Φλαμένγκο.
