Τη γνωστή πολιτική με σκοπό να επανέλθει η Τουρκία στην αγκαλιά της Δύσης φαίνεται να είναι έτοιμη να εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση των Δημοκρατικών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Ερντογάν ο οποίος είδε την οικονομία του και τη δημοφιλία του να βυθίζονται εξαιτίας των πολιτικών που εφάρμοσε τα προηγούμενα χρόνια πήρε το μήνυμα και καθώς βαδίζει στις εκλογές του 2023, εμφανίζεται έτοιμος έναντι ανταλλαγμάτων να επιστρέψει στο δυτικό στρατόπεδο. Η επίθεση γοητείας των προηγούμενων δύο ετών από τον Τούρκο Πρόεδρο δεν απέδιδε καρπούς, ωστόσο “παίζοντας” έξυπνο παιχνίδι στην κρίση της Ουκρανίας αναδεικνύεται εκ νέου εξαιρετικά χρήσιμος για τη Δύση.
Αρκετοί ερμηνεύουν την επιστολή-εισήγηση του State-Department προς το Κογκρέσο για την έγκριση του τουρκικού αιτήματος για αγορά 40 μαχητικών αεροσκαφών F-16 και εκσυγχρονισμό 80 υφιστάμενων ως άφεση αμαρτιών για την αγορά των ρωσικών S-400. Η κίνηση αυτή θεωρείται από την αμερικανική διπλωματία συμβατή με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και την ενότητα του ΝΑΤΟ και δείχνει τον δρόμο για όσα αναμένεται να ακολουθήσουν.
Οι επισκέψεις της Υφυπουργού Εξωτερικών Βικτόριας Νούλαντ στο τρίγωνο Άγκυρα-Αθήνα-Λευκωσία έθεσαν το πλαίσιο το οποίο εν πολλοίς θυμίζει την πολιτική της Κυβέρνησης Μπαράκ Ομπάμα. Την προώθηση δηλαδή της συνεργασίας των κρατών της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου περιλαμβανομένης και της Τουρκίας κατά τρόπο που να συμβάλει στην αξιοποίηση τω κοιτασμάτων φυσικού αερίου της περιοχής. Το project πέτυχε εν μέρη όταν επιχειρήθηκε στο παρελθόν ωστόσο κόλλησε στην επίλυση του κυπριακού η προσπάθεια για την επίλυση του οποίου ναυάγησε το καλοκαίρι του 2017 στο Κραν Μοντάνα. Έκτοτε η Κυβέρνηση Τραμπ αναβάθμισε τις σχέσεις της με την Κυπριακή Δημοκρατία, προώθησε τη λογική των τριμερών συνεργασιών και της επίλυσης των προβλημάτων του Ισραήλ με τον αραβικό κόσμο, όμως το κυπριακό παράμεινε παγωμένο.
Σήμερα η Βικτόρια Νούλαντ περιγράφει την ανάγκη τα κράτη να αντιληφθούν τα αμοιβαία οφέλη που θα προκύψουν αν τα κοιτάσματα της περιοχής αξιοποιηθούν άμεσα σε μια συγκυρία που η Ευρώπη καίγεται για φυσικό αέριο και επιχειρεί να απεξαρτηθεί από το ρωσικό. Άλλωστε πεποίθηση του Τζο Μπάιντεν από το 2014 ήταν πως το φυσικό αέριο θα μπορούσε να αποτελέσει το “λιπαντικό” για την επίλυση του κυπριακού.
Επί του παρόντος δεν είναι σαφές πως Λευκωσία και Αθήνα διαβάζουν το σκηνικό, ωστόσο καθίσταται σαφές πως τα πράγματα μεταβάλλονται με ραγδαίους ρυθμούς και πως απαιτείται εγρήγορση καθώς η Τουρκία θα κάνει τα μέγιστα για αξιοποίηση του μομέντουμ που δημιουργείται για την ίδια.
