Του Νικόλα Ζαννέττου – [email protected]
Ενώπιον εξαιρετικά δύσκολων δεδομένων άνευ προηγουμένου βρίσκεται σήμερα η ε/κ πλευρά και ο κυπριακός λαός στο σύνολο του αναφορικά με το κυπριακό πρόβλημα. Οι «νέες πραγματικότητες» για τις οποίες συχνά μιλούν Τούρκοι αξιωματούχοι, αρχίζουν να γίνονται «αντιληπτές» και σε μεγάλο βαθμό να υιοθετούνται είτε σε επίσημα έγγραφα είτε στις συνειδήσεις της διεθνούς κοινότητας αλλά και των πολιτών που μέρα με τη μέρα χάνουν τις όποιες ελπίδες απέμειναν για τη λύση του εθνικού μας προβλήματος.
Το αποτέλεσμα της άτυπης πενταμερούς διάσκεψης της Γενεύης, αποτύπωσε με τον καλύτερο τρόπο τις πραγματικότητες σήμερα. Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να εκπέμψει μέσω αλλεπάλληλων επιστολών, συναντήσεων και επαφών με τους ισχυρούς ότι χρειάζεται βοήθεια εξαιτίας των εξοργιστικών πλέον απαιτήσεων της τουρκικής πλευράς, διαφάνηκε η κόπωση των ξένων με το εθνικό μας θέμα.
Η Τουρκία προβάλλει σήμερα την απαίτηση να αναγνωριστεί εκ των προτέρων η «κυριαρχία» του ψευδοκράτους προκειμένου να συμμετέχει σε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις.
Παρά τις παρεμβάσεις Ευρωπαίων, Αμερικανών, Ρώσων και όχι μόνο αξιωματούχων προς τον Ερντογάν προσωπικά, μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα. Η Άγκυρα επιμένει στο προαπαιτούμενο της αναγνώρισης «κυριαρχίας» και στα περί λύσης δύο κρατών. Το κάνει γνωρίζοντας πως η Ε/κ πλευρά δεν πρόκειται να συναινέσει σε κάτι τέτοιο και δείχνει έτοιμη να το πάει ένα βήμα παραπέρα με τον αποχαρακτηρισμό της Αμμοχώστου από στρατιωτική περιοχή σε περιοχή υπό τον έλεγχο του ψευδοκράτους που αν επιβεβαιωθεί θα στείλει το μήνυμα πως δεν επιθυμεί, όχι μόνο διαπραγματεύσεις, αλλά και λύση του κυπριακού.
Η τελευταία έκθεση δε του Γενικού Γραμματέα περιλαμβάνει θετικά και αρνητικά στοιχεία.
Στα θετικά ότι αναφέρεται σε «ένα κυρίαρχο κράτος στο νησί». Όμως κάνει μια περίεργη αναφορά περί «ίσων έμφυτων δικαιωμάτων Τ/κ και Ε/κ οι οποίοι εμπλέκονται ως ίσοι στη διαδικασία». Δεν προειδοποίησε για ενδεχόμενες νέες μονομερείς ενέργειες στα Βαρώσια, δεν έδειξε την Τουρκία ως το μέρος που προτείνει λύσεις εκτός των παραμέτρων του ΟΗΕ, δεν επέρριψε ευθύνες, παραγνώρισε τις εξαγγελίες του Ερντογάν για ναυτική και αεροπορική βάση στα κατεχόμενα. Δεν έριξε ούτε ευθύνη στους Τούρκους οι οποίοι απέρριψαν τη δική του ιδέα για διορισμό ειδικού αντιπροσώπου, ούτε και στα προαπαιτούμενα των Τ/κ για την «κυριαρχική ισότητα». Επίσης δεν έδωσε κανένα credit στην ε/κ πλευρά για τα «γενναία» ΜΟΕ που προτείνει.
Όλα τα πιο πάνω σε συνδυασμό με τη στάση του Γενικού Γραμματέα από το Κραν Μοντάνα και έπειτα, δείχνουν πως ναι μεν δεσμεύεται από τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, από την άλλη όμως δεν καταβάλλει κάποια προσπάθεια για να φέρει το κυπριακό στις γνωστές του ράγες. Αντιθέτως έμμεσα παροτρύνει τις πλευρές να βρίσκουν λύσεις συνεργασίας, ακόμα και σε στρατιωτικό επίπεδο.
Η κόπωση στον κόσμο
Προβληματισμό προκαλεί και η κόπωση που δικαιολογημένα μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες έχει επέλθει στον κόσμο και ιδιαίτερα στους πρόσφυγες. Το δέλεαρ που πιθανώς να προβάλει ο Ερντογάν σύντομα προς τους Αμμοχωστιανούς οδηγεί ήδη κάποιους στο συμπέρασμα ότι ενδεχομένως να αποτελεί τον μοναδικό τρόπο διεκδίκησης της περιουσίας τους. Η Κυβέρνηση και οι νομικοί της σύμβουλοι από την άλλη θεωρούν πως οι μαζικές προσφυγές θα αποδυναμώσουν την πολιτική και νομική της ισχύ, όση απέμεινε. Από την άλλη ο Δήμαρχος Αμμοχώστου έλεγε τις προάλλες ότι κάποιοι είναι πρόθυμοι ακόμα και να επιστρέψουν υπό τουρκική διοίκηση. Το ζήτημα είναι εξαιρετικά σημαντικό και είναι γι’ αυτό που το κοινό ανακοινωθέν του Εθνικού Συμβουλίου στις 20 Ιουλίου θα καθοδηγεί κατά κάποιο τρόπο τους πρόσφυγες για το τι πρέπει να κάνουν.
Κανείς επίσης δεν μπορεί να αγνοεί το μέγεθος της παρέμβασης της Άγκυρας στα κατεχόμενα κατά τρόπο που πολύ μεθοδευμένα πετυχαίνει να τα μετατρέψει σε τουρική επαρχία.
Νέες προκλήσεις το Φθινόπωρο
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι πληροφορίες που έχουν περιέλθει στα χέρια της Κυβέρνησης, δείχνουν ότι το Φθινόπωρο θα πρέπει να αναμένεται νέος κύκλος εντάσεων και παραβιάσεων από την Τουρκία στην κυπριακή ΑΟΖ.
Έχοντας τα πιο πάνω υπόψη, καταλαβαίνει κανείς πως το κυπριακό διολισθαίνει μέρα με τη μέρα καθώς η διεθνής κοινότητα χάνει το ενδιαφέρον της για ένα από τα μακροβιότερα πολιτικά προβλήματα στον πλανήτη μας σήμερα. Καθώς ο χρόνος περνά η Τουρκία στοχευμένα σπρώχνει τουλάχιστον για την ώρα τα πράγματα προς την κατεύθυνση της αναβάθμισης του ψευδοκράτους και γιατί όχι μελλοντικά της προσάρτησης ή και της αναγνώρισης του αναλόγως των εξελίξεων.
