Δεν είμαι δογματικά εναντίων της ΑΤΑ, αλλά ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί σήμερα, διαιωνίζει τις ανισότητες, αυξάνει τις πληθωριστικές πιέσεις και τις δαπάνες του κράτους. Η σημαντική αύξηση από το 50% στο 66.5% που προτείνει ο Υπουργούς Εργασίας, Γιάννης Παναγιώτου, θα βοηθήσει όσους ήδη επωφελούνται, αλλά θα επιτείνει τα προβλήματα ακρίβειας σε όσους δεν τη λαμβάνουν. Το χρονοδιάγραμμα που θέτει ο υπουργούς για συνολική συμφωνία τα επόμενα τρία χρόνια, δίνει μια πολιτική διέξοδο, ωστόσο αφήνει σε αδιέξοδο όσους δεν είδαν και ούτε θα δουν αύξηση των εισοδημάτων τους, σε μια περίοδο ραγδαίας αύξησης των τιμών.
Θα μου πείτε ή όλοι επωφελούνται ή κάνεις; Όχι, δεν είμαι και ούτε πρόκειται να υιοθετήσω αυτή τη λογική. Ωστόσο, όταν θέλουμε να κάνουμε κοινωνική πολιτική, έχει μεγάλη σημασία ποιοι θα επωφεληθούν. Στην περίπτωση εδώ της ΑΤΑ, έχουμε μια οριζόντια αύξηση του τιμαριθμικού επιδόματος που ωστόσο, αυτό δεν καταβάλλεται οριζόντια. Μόλις το 40% των εργαζομένων επωφελούνται και ανάμεσα τους, υπάρχουν υποομάδες που είναι αρκετά προνομιούχες. Μια οριζόντια αύξηση, θα βοηθήσει όλους όσους τη λαμβάνουν, και πιο πολύ από όλους τους υψηλόμισθους, αυτούς δηλαδή που ο πληθωρισμός επηρέασε λιγότερο. Για αυτούς, η τιμαριθμική αύξηση, δεν υπερκαλύπτει μόνο την απώλεια αγοραστικής δύναμης, αλλά αποτελεί μια πραγματική αύξηση εισοδήματος.
Με άλλα λόγια, ο τρόπος με τον οποίο έχει δρομολογηθεί η αύξηση στο επίδομα του τιμάριθμου, έρχεται στην καλύτερη να στηρίξει τα εισοδήματα σχετικά προνομιούχων ομάδων ώστε, να συνεχίσουν να καταναλώνουν σε ρυθμούς άλλων εποχών και χωρίς μάλιστα, να χρειάζεται να αυξήσουν την παραγωγικότητα τους. Το μόνο που θα πετύχουμε με αυτό είναι να συνεχίσουν να αυξάνονται οι τιμές, το κοινωνικό χάσμα και οι ανισότητες. Κοινωνική προτεραιότητα του κράτους δεν θα έπρεπε να είναι η καλύτερη απόδοση της ΑΤΑ σε αυτούς που ήδη τη λαμβάνουν, αλλά μέτρα στήριξης σε αυτούς δεν την έχουν λάβει και δεν πρόκειται να τη λάβουν ποτέ.
Αυτοί ωστόσο, δεν είναι οργανωμένοι συνδικαλισμό, δεν έχουν κάποιο δικό τους σε στο δωμάτιο μέσα που γίνονται οι προτάσεις προς τον εκάστοτε Υπουργό και υποψιάζομαι πως αρκετοί, ούτε καν ψηφίζουν στις εκλογές. Αυτοί όμως θα είναι που θα πληρώσουν τις όποιες αυξήσεις μέσα από τους έμμεσους φόρους, αυτοί θα πληρώσουν και μέσα από την αύξηση των τιμών. Πρώτοι από όλους, οι χαμηλόμισθοί του ιδιωτικού τομέα, που για να καλύψουν την απώλεια της αγοραστικής δύναμης ήδη ψάχνουν και δεύτερη και τρίτη πηγή εισοδήματος. Από αυτούς ήδη παίρνει το κράτος και δίνει στους υπόλοιπους. Αν θέλει πραγματικά να τους βοηθήσει, ας βρει τρόπο να τους τα επιστρέψει και όχι να δώσει σε όσους ήδη παίρνουν κάτι.
