Από τη μια πλευρά βρίσκεται η Ιταλία της Τζιόρτζια Μελόνι και μια ομάδα συντηρητικών ηγετών που αισθάνεται μια ευκαιρία. Από την άλλη, η Γερμανία και ο Όλαφ Σολτς με ένα διχασμένο συνασπισμό της αριστεράς. Αυτή είναι η εικόνα που σχηματίζεται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, ένα μόλις χρόνο πριν τις επικείμενες ευρωεκλογές του 2024.
Τα δύο αυτά «στρατόπεδα», βρίσκονταν εδώ και μήνες σε ανταγωνισμό για να επανακαθορίσουν τον τρόπο που η Ευρωπαϊκή Ένωση υποδέχεται και αποφασίζει την μετεγκατάσταση μεταναστών. Οι συνομιλίες βρίσκονταν στο χείλος της κατάρρευσης, όπως ακριβώς βρίσκονταν για χρόνια. Η Ιταλία απαιτούσε μεγαλύτερη εξουσία για την μετακίνηση των απορριφθέντων αιτητών ασύλου. Η Γερμανία ανησυχούσε ότι αυτό θα δημιουργούσε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή τη φορά η Ιταλία και οι συντηρητικοί της Ευρώπης, δεν υποχώρησαν, ενώ η Γερμανία και η αριστερά έκανα τα στραβά μάτια.
Ήταν μια στιγμή που για πρώτη φορά, η μεγαλύτερη και ισχυρότερη οικονομικά χώρα της Ευρώπης, η Γερμανία, δεν πήρε αυτό που ήθελε από τη διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες. Σε αντίθεση με το γεγονός ότι η Ιταλία με τις συχνές αλλαγές ηγεσίας, κατάφερε να πετύχει αυτή τη φορά το στόχο της.
Οι κεντροδεξιοί και συντηρητικοί ηγέτες, ένωσαν δυνάμεις με την Μελόνι, η οποία στη χώρα της ηγείται ενός ακροδεξιού κόμματος. Η περιθωριοποίηση της ακροδεξιάς, τερματίστηκε. Την ίδια στιγμή, κεντρώες και κεντροαριστερές κυβερνήσεις όπως αυτή της Ολλανδίας και της Δανίας, ακολούθησαν προσεκτικά την Ιταλία, ενώ η Γερμανία, ήταν αδύναμη εσωτερικά για να κάνει κάτι γι’ αυτό.
Οι πολιτικές ανακατατάξεις όμως, δεν περιορίζονται στο θέμα του μεταναστευτικού. Επηρεάζουν μια σειρά από ζητήματα όπως για παράδειγμα τα σχέδια της ΕΕ για την κλιματική αλλαγή, σηματοδοτώντας έτσι μια νέα εποχή για την Ευρώπη.
Σε όλη την ήπειρο, ένας αυξανόμενος αριθμός κεντρώων και κεντροδεξιών κομμάτων, δείχνουν τη βούληση τους για να εργαστούν από κοινού με κόμματα τα οποία τα προηγούμενα χρόνια θεωρούνταν ακροδεξιά. Τους επόμενους μήνες εκτιμάται πως και άλλα ακροδεξιά κόμματα θα έχουν σημαντικά κέρδη. Ακόμα και σε χώρες όπως η Ισπανία.
Η παρατηρούμενη τάση αναμένεται πως θα έχει επιπλοκές για την Ευρωπαϊκή Ένωση ενόψει των Ευρωεκλογών του 2024 και ενδεχομένως να φέρουν αλλαγές και σε ότι αφορά την ηγεσία των θεσμικών οργάνων. Οι προοδευτικοί εκφράζουν μεγάλη ανησυχία για τις εξελίξεις, ενώ υπάρχουν πληροφορίες πως το πανίσχυρο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα δεν αποκλείεται να σχηματίσει συμμαχίες με τέτοια κόμματα ώστε να καταστήσει εφικτή την προώθηση της ατζέντας του.
Ο δεξιός πάντως αέρας που φυσάει στην Ευρώπη φέρνει ήδη τις πρώτες αντιπαραθέσεις ανάμεσα στις ευρωπαϊκές πολιτικές ομάδες. Ο Μάνφρεντ Βέμπερ δέχεται ήδη πυρά για το γεγονός ότι φλερτάρει με ακροδεξιά κόμματα, με τους αντίπαλους του να κάνουν λόγο για «προβληματικές επιλογές».
Πηγή πληροφοριών: Politico EU
