Ντυμένη με ένα κόκκινο boubou, μια μακριά παραδοσιακή ρόμπα, η Diouf επιθεωρεί μια ομάδα εργατών στις αλυκές της που βρίσκονται στην περιοχή Fatick της νοτιοδυτικής Σενεγάλης.
“Όταν είδα άλλους άντρες που είχαν την δική τους γη, διερωτήθηκα. Γιατί όχι και εγώ;”, αναφέρει στο CNN που φέρνει στο φως την ιστορία μιας γυναίκας που θέλει να αλλάξει τα στερεότυπα στη χώρα της. Στο βάθος βρίσκεται το χωριό της, Ndiemou, που σημαίνει αλάτι στην τοπική γλώσσα Serer.
Όταν η κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε το 2000 να προχωρήσει σε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις γης, η Diouf έγινε η πρώτη γυναίκα που επένδυσε. Ήταν μια τολμηρή κίνηση από μέρους της καθώς οι γυναίκες έχουν περιορισμένη πρόσβαση στην ιδιοκτησία παρά το γεγονός ότι συμμετέχουν περισσότερο από οποιονδήποτε στην γεωργία. Μόνο ως εργάτριες.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου συγκομιδής, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Απρίλιο, στις αλυκές θα βλέπει κανείς εκατοντάδες γυναίκες να εργάζονται ασταμάτητα σε θερμοκρασίες 40 βαθμών κελσίου για να μαζέψουν το αλάτι και στη συνέχεια να το μεταφέρουν με ειδικά καλάθια πάνω στο κεφάλι τους. Φυσικά δεν είναι αυτές που θα επωφεληθούν ουσιαστικά από την παραγωγή. Η Diouf περιμένει τους επόμενους μήνες την εξάτμιση του νερού η οποία θα αφήσει πίσω της το αλάτι. Το σκηνικό που περιγράψαμε προηγουμένως, το θεωρεί ως μια ανισότητα που δεν μπορεί να δεχθεί η ίδια.
“Όταν είχα ξεκινήσει, άντρες μου έλεγαν ότι δεν θα άντεχα σε αυτή τη βιομηχανία για πολύ. Τους απαντούσα ότι μια γυναίκα μπορεί να κάνει όλες τις δουλειές που κάνει ένας άντρας”.
Σήμερα εργοδοτεί αρκετές γυναίκες και άνδρες, περιλαμβανομένου και του συζύγου της. Παράγει περίπου τέσσερις με πέντε τόνους αλάτι την ημέρα.
Το αφεντικό της Αλυκής
“Στο σπίτι μας ο άντρας μου είναι το αφεντικό. Εδώ, στις αλυκές, είμαι εγώ”, λέει χαμογελώντας στο CNN.
Tην χρονιά που μπήκε στη δουλειά η Diouf, η κυβέρνηση εξέδωσε σχετικό διάταγμα σύμφωνα με το οποίο όλο το αλάτι που μαζεύεται θα πρέπει να ιωδιωθεί. Πρόκειται για εθνική στρατηγική με στόχο να αποτρέψουν την ανεπάρκεια ιδωδίου που μπορεί να προκαλέσει βρογχοκήλη (διογκωμένοι θυρεοειδικοί αδένες στο λαιμό), προβληματική ανάπτυξη και διανοητική δυσλειτουργία, προβλήματα που αντιμετωπίζει σε μεγάλο βαθμό η Σενεγάλη. Το κόστος είναι ελάχιστο. Στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, το επιτραπέζιο αλάτι εμπλουτίζεται εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα και είναι για αυτό που η ανεπάρκεια ιωδίου είναι σχεδόν άγνωστος όρος.
Παρά το γεγονός ότι η Σενεγάλη είναι η μεγαλύτερη παραγωγός αλατιού στη Δυτική Αφρική, η ανεπάρκεια ιωδίου είναι ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα στη χώρα. Οι ειδικοί μάλιστα λένε ότι δεν γίνονται επαρκείς έλεγχοι.
Η Βασίλισσα του αλατιού
Οι περισσότεροι πολίτες της Σενεγάλης παίρνουν το αλάτι τους από βιοτεχνικές καλλιέργειες μικρής κλίμακας, όπως της Diouf. Πολλοί από αυτούς αποτυγχάνουν στο να ιωδίσουν το αλάτι τους αποτελεσματικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι μόλις το 37% του πληθυσμού έχει πρόσβαση σε ποιοτικό αλάτι σε αντίθεση με το 70% που έχει ο υπόλοιπος κόσμος.
Στην επιχείρηση της Diouf χρησιμοποιούν για το σκοπό αυτό μηχάνημα δωρεά ενός καναδικού ΜΚΟ. Η Diouf πάει από πόρτα σε πόρτα, με σκοπό να ενημερώνει τον κόσμο για την σημασία του ιωδίου. Είναι για αυτό που στο χωριό της έχει ονομαστεί ως η “Βασίλισσα του Αλατιού”.
