Του Νικόλα Ζαννέττου – [email protected]
Τα δύο μεγάλα κόμματα του τόπου είναι οι μεγάλοι χαμένοι των προεδρικών εκλογών του 2023. Το ΑΚΕΛ παρά το γεγονός ότι βρήκε ένα ικανότατο και εντιμότατο όπως φάνηκε υποψήφιο και παρά το γεγονός ότι πέτυχε υψηλή συσπείρωση, εντούτοις δεν κατάφερε να σχηματίσει συνεργασίες με αποτέλεσμα να χάνει για τρίτη συνεχόμενη φορά σε Προεδρικές εκλογές. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Δημοκρατικός Συναγερμός, δεν κατάφερε να κερδίσει το στοίχημα που πλέον φέρει το όνομα του νέου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τον Νίκο Χριστοδουλίδη.
Η κατάσταση στο ΑΚΕΛ
Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης έδωσε ένα εξαιρετικό προεκλογικό αγώνα. Ξεκίνησε ως outsider στις μετρήσεις και σταδιακά όσο η κοινωνία τον γνώριζε μέσω της προσωπικής επαφής και των συνεντεύξεων του, ανέβαζε στροφές και στην τελευταία στροφή πέρασε τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Το πολιτικό του πρόγραμμα περιελάμβανε όλα τα στοιχεία μιας σύγχρονης υποψηφιότητας που θα μπορούσε να χωρέσει κάτω από τον τίτλο της προοδευτικής αλλαγής. Παρ’ όλα αυτά, η προσπάθεια του κόμματος που τον στήριζε για συνεργασίες, δεν πέτυχε με αποτέλεσμα να είναι μια μονοκομματική υποψηφιότητα. Το ΑΚΕΛ φαίνεται πως εξακολουθεί να αποτελεί για το σημαντικότερο μέρος της κοινωνίας φόβητρο ως προς τις θέσεις του ιδιαίτερα στο θέμα της οικονομίας λόγω της διαχείρισης της οικονομίας την πενταετία του αείμνηστου Δημήτρη Χριστόφια. Αυτό λειτούργησε ως βαρίδιο για τον Ανδρέα Μαυρογιάννη ο οποίος ανάλωσε μεγάλο μέρος της προεκλογικής εκστρατείας προσπαθώντας να πείσει πως στην οικονομία δεν θα είναι ΑΚΕΛ. Κάπως έτσι, κατάφερε μεν να συσπειρώσει τον χώρο της αριστεράς, απέτυχε δε να έχει τη στήριξη που θα τον οδηγούσε στον λόφο του κυπριακού. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το ΑΚΕΛ νοουμένου ότι ο ΔΗΣΥ είναι στην αντιπολίτευση, έχει χάσει τον τίτλο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η κατάσταση στον ΔΗΣΥ
Ο ΔΗΣΥ είχε να αντιμετωπίσει το ζήτημα της διαφαινόμενης διάσπασης του κόμματος από τον προερχόμενο από τις τάξεις του υποψήφιο και πλέον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη. Στην αξιολόγηση της Πινδάρου, αποφασίστηκε πως ο Αβέρωφ Νεοφύτου θα έπρεπε να διεκδικήσει τις εκλογές παρά τα χαμηλά επίπεδα της δημοφιλίας του και να δώσει τη μάχη όπως πάντοτε με τον Πρόεδρο της παράταξης. Η προσπάθεια αυτή, πήγε καλύτερα απ’ ότι διαφαινόταν στα αρχικά στάδια, ωστόσο το 26% δεν ήταν ικανό για να τον στείλει στον β’ γύρο. Η προσπάθεια για να υπάρξουν συνεργασίες, δεν οδήγησε πουθενά, ενώ πολλά λέγονται στο παρασκήνιο και σιγά-σιγά βγαίνουν στην επιφάνεια και για τον ρόλο που είχε ο Νίκος Αναστασιάδης σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία. Η μεγάλη εικόνα είναι πως τα προβλήματα στον ΔΗΣΥ είναι ακόμα πίσω, αφού ενόψει των εσωκομματικών εκλογών, έπεται ένα ξεκαθάρισμα που θα αναδείξει τις παθογένειες στη δεξιά παράταξη του τόπου.
Οι δυο χαμένοι μπορούν κάλλιστα να επικαλεστούν την προκατάληψη ή και τους αστάθμιτους παράγοντες αυτής της ομολογουμένως ιδιαίτερης εκλογικής μάχης. Σε κάποια σημεία, μπορεί να έχουν και δίκαιο. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει πως τα δύο μεγάλα κόμματα του τόπου οφείλουν να προβληματιστούν για το γεγονός ότι δεν συμμετέχουν στη νέα κυβέρνηση, πράγμα πρωτοφανές το οποίο θα πρέπει να τα προβληματίσει.
