Του Νικόλα Ζαννέττου – [email protected]
Τα κόμματα θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τις ιδιαιτερότητες του σημερινού εκλογικού σώματος όπως αυτό συμπεριφέρθηκε στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις αλλά και στις απαντήσεις που δίνει στις δημοσκοπήσεις σήμερα ανέφερε ο Νίκος Κατσουρίδης σε συνέντευξη που παραχώρησε στο AlphaNews.live. Σχολιάζει ακόμη τον εν εξελίξει διάλογο ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ για συνεργασία στις Προεδρικές εκλογές και παραθέτει χρήσιμα συμπεράσματα που εξάγονται από τις μετρήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα.
Διαβάστε τη συνέντευξη
Πρώτα θα θέλαμε το σχόλιο σας για αυτό που παρατηρούμε στο πεδίο των προεδρικών εκλογών αυτή την περίοδο. Δηλαδή έναν ΔΗΣΥ που ήδη τρέχει και μια αντιπολίτευση που προσπαθεί να βρει μια κοινή λύση.
Το πρώτο σχόλιο που έχω να κάνω είναι ότι ο ΔΗΣΥ τρέχει εδώ και καιρό. Απλώς τώρα τρέχει με επίσημο υποψήφιο. Είναι δική μου εκτίμηση ότι ο ΔΗΣΥ εισήλθε στη διαδικασία της προεκλογικής λίγες μέρες μετά τις τελευταίες βουλευτικές. η μέχρι τώρα συζήτηση στην αντιπολίτευση έχει επικεντρωθεί μεταξύ ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ πρόσφατα εισήλθε στον χορό των επαφών με κάποιες θέσεις το Κίνημα Οικολόγων και υπάρχει και η ΔΗΠΑ με δική της ξεχωριστή πρόταση για κυβέρνηση εθνικής ενότητας και είναι και η ΕΔΕΚ που σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις της όλα είναι ανοιχτά μπροστά της περιλαμβανομένης της αυτόνομης καθόδου. Άρα ενεργητική προσπάθεια για εξεύρεση κοινής πορείας και υποψηφιότητας παρατηρούμε μεταξύ ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ μέχρι στιγμής.
Σε ότι αφορά την προσπάθεια ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ, δημιουργείται η αίσθηση ότι δεν πάει και τόσο καλά αυτή η συζήτηση. Απ’ όσα γνωρίζουμε για τον τρόπο που διεξάγεται αυτός ο διάλογος, εσείς δίνετε ρεαλιστικές πιθανότητες να καταλήξει κάπου;
Πάντα είναι ανοιχτή η δυνατότητα να καταλήξει ένας διάλογος κάπου. Για να μπορεί κάποιος να εξάξει συμπέρασμα με βάση αυτά που επίσημα δηλώνονται και όχι με βάση πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας πρέπει να κρίνει με τα δεδομένα που υπάρχουν. Το ένα δεδομένο είναι ότι από πλευράς ΑΚΕΛ όπως έχει διαφανεί δεν συζητούν ηγέτες κομμάτων ή τα πρωτοκλασάτα στελέχη ως υποψηφιότητες. Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι με όσα δηλώνονται δεν έχουν συζητήσει πέραν από την προοπτική της συνεργασίας και την ανταλλαγή κάποιων ονομάτων προς εξεύρεση κοινής υποψηφιότητας θέσεις. Δηλαδή δεν έχουν μπει στη συζήτηση κοινών θέσεων. Θεωρώ ότι είναι αυτονόητο ότι δεν αρκεί να υποδειχθεί μια υποψηφιότητα απ’ όποια πλευρά και αν προέρχεται. Εκτός και αν είναι το κόμμα με τον ηγέτη του. Το τρίτο δεδομένο είναι ότι δεν έχουν ενταχθεί στο σύνολο των συζητήσεων τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης. Κατά συνέπεια αν και εφόσον ευωδοθεί η προσπάθεια μεταξύ ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ η προοπτική της εξαρτάται κατά πόσο θα γίνει κατορθωτό να μπουν και άλλα κόμματα και αν θα υπάρξουν άλλες διέξοδοι για τα κόμματα τα οποία μέχρι στιγμής δεν συμμετέχουν.
Πάντως η συζήτηση έχει εστιαστεί στο πρόσωπο μέχρι στιγμής. Είναι αρκετός κόσμος που βλέπει τις θέσεις που έχουν τα δύο κόμματα στο κυπριακό για παράδειγμα, που υπήρξαν και εκ δια μέτρου αντίθετες σε μερικές περιπτώσεις και διερωτάται πως θα μπορούσαν να συνεργαστούν;
Η απορία είναι εύλογη και να μου επιτρέψετε να πω δεν αφορά μόνο τα δύο κόμματα. Όπως είναι διαμορφωμένο το σκηνικό ειδικά στο κυπριακό θα μπορούσε να επεκταθεί αυτός ο προβληματισμός για αρκετά άλλα κόμματα. Για παράδειγμα έχει ξεκαθαρίσει αν για παράδειγμα θα μπορούσε σε μια συνεργασία κομμάτων να μετέχουν κόμματα που απορρίπτουν τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία; Δεν έχει ξεκαθαρίσει. Έχει ξεκαθαρίσει για παράδειγμα με ποια θέση στο συγκεκριμένο θέμα προσέρχονται οι Οικολόγοι; Ισχύει η παλιά θέση τους; Δεν ισχύει; Από την άποψη του κυπριακού πραγματικά υπάρχει μια δυσκολία για αρκετά κόμματα σε περίπτωση που αποφασίσουν να συνεργαστούν μεταξύ τους. Αλλά αυτό μπορεί να ξεκαθαριστεί μόνο αν και εφόσον συζητήσουν τα κόμματα τις θέσεις τους. Ο καθένας μπορεί να πει ότι αυτή τη στιγμή διαμορφώνεται ένα νέο σκηνικό άρα θα μπορούσε κάποια κόμματα να διαφοροποιηθούν σε κάποια ζητήματα και δεν εννοώ απλώς το γενικότερο θέμα της ΔΔΟ που αποτελεί διαφορά εντός του κυπριακού πολιτικού σκηνικού από την ώρα που εμφανίστηκε αυτή η ορολογία. Η γενική διακήρυξη δεν είναι αρκετή γιατί εάν και εφόσον επαναρχίσουν οι συνομιλίες επειδή η Τουρκία μετακινήθηκε από την απαράδεκτη θέση των δύο κρατών και της συνομοσπονδίας, θα προκύψουν θέματα τα οποία στο παρελθόν ήβραν διάφορα θέματα να διαφωνούν. Για παράδειγμα η εκ περιτροπής προεδρία ή πότε τερματίζεται η παρουσία και του τελευταίου Τούρκου στρατιώτη στην Κύπρο.
Μα ακόμα και το ζήτημα του πως πάμε παρακάτω και ποιες πρωτοβουλίες πρέπει να αναληφθούν ακόμα και αν δεν διαφοροποιήσει τις θέσεις της η Τουρκία, δεν θα πρέπει αυτό να έχει συμφωνηθεί μεταξύ εταίρων;
Αλίμονο, η άποψη μου και κάθε λογικά σκεπτόμενου ανθρώπου είναι ότι στα βασικά θέματα που αφορούν το κυπριακό είτε αφορούν την τακτική είτε την ουσία πρέπει να επέλθει μια συναντίληψη μεταξύ των κομμάτων που θα συνεργαστούν και αν και εφόσον ο υποψήφιος δεν προέρχεται από τις ηγεσίες των συνεργαζόμενων κομμάτων θα πρέπει και αυτός να είναι και εκείνος σύμφωνος με αυτές τις θέσεις. Είναι κάτι το οποίο είναι υποχρεωμένα τα κόμματα να συζητήσουν. Τώρα το ότι άρχισαν να συζητούν πρώτα τον υποψήφιο και μετά το θέμα της προσέγγισης θα πρέπει να απαντήσουν οι ίδιοι για τη λογική.
Σε σχέση με κάποιες δημοσκοπήσεις που είδαμε μέχρι στιγμής. Βλέπουμε ένα Αβέρωφ Νεοφύτου να είναι αρκετά πίσω, ένα εν δυνάμει υποψήφιο από τον ίδιο πολιτικό χώρο τον κ. Χριστοδουλίδη να έχει μια δημοφιλία και απ’ εκεί και έπειτα όσα ονόματα είδαν το φως της δημοσιότητας ως πιθανοί υποψήφιοι να είναι αρκετά χαμηλά. Ποια συμπεράσματα εξάγονται από αυτές τις μετρήσεις;
Απ’ αυτές τις μετρήσεις που κάποιος θα μπορούσε να πει κάποιος θα μπορούσε να πει ότι υπολείπεται κάτι και αυτό το κάτι είναι η επισημοποίηση των θέσεων όλων των κομμάτων που σίγουρα θα μεταβάλουν σε κάποιο βαθμό το σκηνικό, ποιος είναι αυτός ο βαθμός δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί, το κύριο που προκύπτει κατά τη γνώμη μου και δεν είναι καινούργιο αλλά αυξάνεται κάθε φορά που έχουμε εκλογές, είναι το κριτήριο της προσωπικής επιλογής από πλευράς ψηφοφόρων. Δηλαδή στην πιο πρόσφατη έρευνα που είδε το φως της δημοσιότητας και απάντησαν οι ψηφοφόροι και σε ερωτήσεις που αφορούν τα κριτήρια που θα επιλέξουν τον υποψήφιο που θα επιλέξουν, το κριτήριο ακολουθώ την κομματική θέση ήταν κάτω του 10%. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι είμαστε στην αρχή και θα μεταβληθεί και σίγουρα θα μεταβληθεί προς τα πάνω, αλλά όπως δείχνουν μέχρι στιγμής οι δημοσκοπήσεις και όπως καταδεικνύουν οι τελευταίες 3-4 εκλογικές αναμετρήσεις, με το αυξημένο ποσοστό εκείνων που δεν ακολουθούν ή μετέχουν άρα και μέσω της αποχής δεν ακολουθούν την κομματική θέση, δεν μπορεί να καταστεί καθοριστικό κατά τη γνώμη μου. Άρα δηλαδή, η συνέργεια 2-3 κομμάτων δεν θα είναι αρκετή αν και η υποψηφιότητα δεν μιλά στους ψηφοφόρους και δεν τους πείθει από μόνη τους. Δηλαδή δεν είναι αρκετή η συνεργασία 2-3 κομμάτων όπως γινόταν πριν 15-20-30 χρόνια για να αθροιστούν τα ποσοστά των κομμάτων. Πρέπει να πείθεται το ακροατήριο και των 2-3 κομμάτων από τον υποψήφιο. Αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα και αν δεν το κατανοούσαν αυτό και τα ίδια τα κόμματα θα ήταν πολύ πιο εύκολο το έργο τους στο να συζητήσουν και στελέχη των κομμάτων ως υποψήφιους.
