Του Νικόλα Ζαννέττου
Μπορεί το Υπουργείο Εξωτερικών και η Κυβέρνηση να εκφράζουν την ικανοποίηση τους για το περιεχόμενο του ψηφίσματος για ανανέωση της θητείας της ειρηνευτικής δύναμης στην Κύπρο ωστόσο η μεγάλη εικόνα που προκύπτει από το εν λόγω κείμενο παραμένει όπως και στην έκθεση Ιανουαρίου προβληματική.
Οι προσπάθειες για βελτίωση προβληματικών αναφορών που υπήρχαν στο προσχέδιο, απέδωσαν, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει τα μηνύματα που το Συμβούλιο Ασφαλείας στέλνει προς τις δύο πλευρές στο νησί.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας επαναβεβαιώνει την υποστήριξη του στις προσπάθειες για επανέναρξη διαπραγματεύσεων με σκοπό τη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, καθώς επίσης και την υποστήριξη του στις προσπάθειες για διορισμό απεσταλμένου που θα αναλάβει να εξεύρει κοινό έδαφος με σκοπό την επανέναρξη επίσημων διαπραγματεύσεων. Ωστόσο σε κανένα σημείο δεν δείχνει να καταλογίζει ευθύνες για το αδιέξοδο στην τουρκική πλευρά η οποία είναι κάθετη ως προς την επιδίωξη της για λύση δύο κρατών, η οποία κινείται εκτός του συμφωνημένου πλαισίου.
Στην πιο σημαντική ίσως παράγραφο του κειμένου, το Συμβούλιο Ασφαλείας σημειώνει τις σημερινές πραγματικότητες:
«…σημειώνοντας με λύπη την έλλειψη προόδου προς την επανέναρξη επίσημων διαπραγματεύσεων αυτή τη στιγμή και τονίζοντας ότι το status quo δεν είναι βιώσιμο, ότι η κατάσταση επί του εδάφους δεν είναι στατική και ότι η έλλειψη συμφωνίας προωθεί τις πολιτικές εντάσεις και βαθαίνει την αποξένωση των δύο κοινοτήτων διακινδυνεύοντας μη αναστρέψιμες αλλαγές επί του εδάφους και μειώνοντας τις προοπτικές διευθέτησης…».
Η πιο πάνω παράγραφος, καταγράφει εν τη ουσία την έντονη ανησυχία του Συμβουλίου Ασφαλείας για νέο κύκλο εντάσεων και νέων τετελεσμένων όσο δεν υπάρχει σε εξέλιξη επίσημη διαπραγμάτευση με σκοπό την επίλυση του κυπριακού.
Βέβαια το Συμβούλιο Ασφαλείας επαναλαμβάνει την καταδίκη του για τις ενέργειες των Τούρκων στα Βαρώσια και εκφράζει την λύπη του για το γεγονός ότι οι εκκλήσεις του για αναστροφή των τετελεσμένων στην περίκλειστη περιοχή, αγνοήθηκαν.
Στο κείμενο δεν γίνεται καμιά αναφορά στα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που κατέθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ούτε βεβαίως στις προτάσεις Τατάρ, εκφράζεται ωστόσο η ευρύτερη στήριξη στη λογική των ΜΟΕ.
