Ο Κάιζερ, ο αυτοκράτορας όπως μεταφράζεται από τα γερμανικά, «έφυγε» για το μεγάλο ταξίδι στην αιωνιότητα. O Φραντς Μπεκενμπάουερ ήταν με διαφορά ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της Γερμανίας. Πρωτοπόρος και πρωταγωνιστής. Η δική του ερμηνεία στο ρόλο του λίμπερο άλλαξε το παιχνίδι. Για την ακρίβεια ήταν ο άνθρωπος που εφηύρε τη θέση. Ο Μπεκενμπάουερ μπορούσε να αιωρείται στο γρασίδι. Να οργανώνει της επίθεση και ταυτόχρονα να αποτελεί ασπίδα για την άμυνα του. Ένα κράμα από μετάξι και ατσάλι. Γεννημένος νικητής. Ως παίκτης και αργότερα ως προπονητής, ήταν μεγαλειώδης, ήταν πάνω από όλα.
Αντιπροσώπευε την κομψότητα, το στυλ, την ποδοσφαιρική ευγένεια. Ήταν η επιτομή της κλάσης τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου. Ένας πιονέρος της στρογγυλής θεάς. Όπως ο Πελέ, ο Κρόιφ ή ο Τσάρλτον. Θρύλος για το γερμανικό αλλά και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ως παίκτης και αργότερα ως προπονητής, ήταν μεγαλειώδης. Ήταν πάνω από όλα.
Οι ηγετικές του ικανότητες έλαμψαν καθώς ήταν αρχηγός τόσο της εθνικής ομάδας του, της τότε Δυτικής Γερμανίας, όσο και της Μπάγερν Μονάχου κατά τις πιο επιτυχημένες περιόδους τους. Συνέχισε να λάμπει στην προπονητική του καριέρα. Η κληρονομιά του Μπεκενμπάουερ ως ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών είναι αδιαμφισβήτητη.
Όταν ο Φράντς Μπεκενμπάουερ έμπαινε σε ένα δωμάτιο, το δωμάτιο φωτιζόταν. Δικαίως έφερε το όνομα «Φάρος του γερμανικού ποδοσφαίρου». Ακόμη και τα προβλήματα υγείας και τα χτυπήματα της μοίρας δεν μπόρεσαν να κλονίσουν την αύρα που κουβαλούσε μέχρι τέλους.
Με την εθνική Γερμανίας κατέκτησε ένα Euro το 1972 και ένα Μουντιάλ το 1974. Ως προπονητής της νασιονάλμανσαφτ σήκωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1990. Στην προσωπική του συλλογή είχε δυο χρυσές μπάλες το 1972 και το 1976. Στα μεγάλα του κατορθώματα συμπεριλαμβάνονται βεβαίως και τα τρία συνεχόμενα κύπελα πρωταθλητριών με την αγαπημένη του Μπάγερν Μονάχου, το σύλλογο με τον οποίο έδεσε τη ζωή του.
