Οι ντροπιαστικές σκηνές στο Σέφιλντ και στο Ούντινε κατά τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας θα συνεχίσουν να συμβαίνουν μόνο αν δεν επιβληθεί ουσιαστική τιμωρία.
Το απόγευμα του Σαββάτου (20/01), ο μέσος της Κόβεντρι, Κέισι Πάλμερ, δέχθηκε ρατσιστικές επιθέσεις από ορισμένους οπαδούς της Σέφιλντ Γουένσντεϊ. Μόλις λίγες ώρες μετά τις ντροπιαστικές σκηνές στο Χίλσμπορο, ο τερματοφύλακας της Μίλαν Μάικ Μενιάν υπέστη την ίδια θλιβερή μεταχείριση από τους οπαδούς της Ουντινέζε, γεγονός που πιστοποιεί το γεγονός, ότι τα περιστατικά ρατσιστικής βίας θα συνεχιστούν επειδή το ζήτημα εξακολουθεί να μην αντιμετωπίζεται επαρκώς.
Προφανώς, ο ρατσισμός εκτείνεται πολύ πέρα από τα όρια του ποδοσφαιρικού γηπέδου. Πρόκειται για ένα βαθιά ριζωμένο κοινωνικό ζήτημα που μαστίζει κάθε μέρος του πλανήτη. Κάθε χώρα, κάθε πόλη, κάθε γειτονιά και φυσικά κάθε αθλητικό χώρο.
Υπάρχουν πολλές πινακίδες στα γήπεδα και τηλεοπτικά σποτ. Νo racicm, αλλά ποτέ καμία ουσιαστική δράση. Οι τιμωρίες σε έδρες και οι ποινές μοιάζουν με χάδι, και τα πρόστιμα είναι αστεία. Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει κανένα πραγματικό αποτρεπτικό στοιχείο για τους ρατσιστές.
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, οι μαύροι παίκτες μάλλον πίστευαν ότι κλείνοντας τα αυτιά τους, αγνοώντας τα συνθήματα και συνεχίζοντας να παίζουν, θα έδιναν ηχηρές απαντήσεις με τη σιωπή τους και το παιχνίδι τους. Η ιδέα, που αποδείχθηκε λάθος, ήταν ότι οι ρατσιστές δε θα έπρεπε να έχουν την ικανοποίηση να βλέπουν πόσο πολύ η λεκτική κακοποίηση πλήττει τους συνανθρώπους τους και ότι ο καλύτερος τρόπος για να αντιδράσουν τα θύματα ήταν να αφήσουν το ποδοσφαιρικό τους ταλέντο να μιλήσει γι' αυτούς.
Θυμηθείτε, τον Μόιζε Κέν και τον Ρομέλου Λουκάκου που έχουν κατηγορηθεί ότι οι σιωπηλές τους αντιδράσεις ήταν δείγμα προκλητικότητας. Ο Kεν κατηγορήθηκε κάποτε από τον ίδιο του τον συμπαίκτη, Λεονάρντο Μπονούτσι, ότι προκάλεσε τους οπαδούς της Κάλιαρι που τον έβριζαν, ενώ ο Λουκάκου δέχτηκε ακόμη και δεύτερη κίτρινη κάρτα επειδή κυριολεκτικά στάθηκε απέναντι στους οπαδούς της Γιουβέντους.
Συχνά υποστηρίζεται (συνήθως από προέδρους συλλόγων που αποτυγχάνουν παταγωδώς να αντιμετωπίσουν το ρατσιστικό στοιχείο στη βάση των οπαδών τους) ότι δεν είναι σωστό να τιμωρείται η πλειοψηφία των οπαδών εξαιτίας των πράξεων μιας μικρής μειοψηφίας. Αλλά ο Mενιάν εξαφάνισε αυτό το επιχείρημα την επομένη του αγώνα στο Ούντινε, δηλώνοντας: «Οι θεατές που ήταν στις κερκίδες, που είδαν τα πάντα, που άκουσαν τα πάντα, αλλά επέλεξαν να παραμείνουν σιωπηλοί, είναι συνένοχοι».
Η πραγματική ευθύνη ανήκει φυσικά στις αρχές, αλλά υπάρχει αναμφισβήτητα η υποχρέωση των οπαδών να μιλούν κάθε φορά που ακούνε έναν δικό τους να κακοποιεί ρατσιστικά έναν παίκτη, και ο καλύτερος τρόπος για να δοθούν κίνητρα αυτοελέγχου στους οπαδούς είναι όχι μόνο με τη διακοπή των αγώνων - αλλά και με την άμεση κατακύρωση της νίκης στο θύμα ή στην ομάδα των θυμάτων.
Είναι ενθαρρυντικό ότι ο πρόεδρος της FIFA Τζιάνι Ινφαντίνο έχει τελικά καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα. «Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Ούντινε και στο Σέφιλντ είναι εντελώς αποτρόπαια και εντελώς απαράδεκτα», δήλωσε.
«Εκτός από τη διαδικασία τριών βημάτων (διακοπή αγώνα, επαναληπτικός αγώνας, αναβολή αγώνα), πρέπει να εφαρμόσουμε αυτόματη ποινή αποκλεισμού για την ομάδα της οποίας οι οπαδοί διέπραξαν ρατσισμό και προκάλεσαν τη διακοπή του αγώνα, καθώς και παγκόσμιες απαγορεύσεις στα γήπεδα και ποινικές διώξεις για τους ρατσιστές», είπε ο Ινφαντίνο.
Αλλά ο Ινφαντίνο πρέπει να κάνει πράξη την απειλή του, να μη μείνει μόνο στις βαρύγδουπες δηλώσεις. «Φτάνει πια», όπως είπε ο συμπαίκτης του Μενιάν στην εθνική Γαλλίας, ο Κιλιάν Εμπαπέ. Ο χρόνος για συζητήσεις έχει τελειώσει. Η δράση είναι πλέον επιτακτική. Διαφορετικά, τα πράγματα δε θα αλλάξουν ποτέ.
